Ze was ten einde raad toen de borstvoeding bij haar zoon niet lukte. En toen haar dochter twee jaar later wél uit de borst wilde drinken, kampte Shannon Guyton tegenover haar zoon met een schuldgevoel. Maar inmiddels weet ze beter.
Lees verder onder de advertentie
Tijdens haar eerste zwangerschap was Shannon vastberaden haar kind borstvoeding te gaan geven. ‘Mij was verteld dat m’n zoon anders gezondheidsproblemen zou krijgen en minder intelligent zou worden dan zijn leeftijdsgenootjes’, zegt ze. ‘Maar na een heftige bevalling wilde de borstvoeding niet op gang komen. Bij elke voedingssessie waren we allebei in tranen – hij van de honger, ik van frustratie.’
Lees verder onder de advertentie
Groeien als kool
Hulp van een lactatiekundige veranderde daar helaas niets aan. ‘Na twee weken kampte ik met een enorm schuldgevoel. Tot een vriendin ineens zei dat het oké was om geen borstvoeding te geven. Ik dacht: hoezo? Was kunstvoeding niet zoiets als cola light in de mond van je baby gieten? Maar ze zei: ‘Jíj bent het belangrijkste. Je baby heeft alleen maar jou nodig.’ Ik realiseerde me dat ze gelijk had. Door alle stress was ik mezelf totaal vergeten.’
Shannon begon haar zoon kunstvoeding te geven. ‘En weet je? Ik was nog steeds de beste moeder die ik kon zijn. Mijn zoon at en groeide als kool. Inmiddels is hij elf en heeft hij niet meer ziektes gehad dan leeftijdsgenootjes. Hij doet het prima op school – is zelfs één van de gezondste, meest atletische kinderen die ik ken.’
Lees verder onder de advertentie
Wel of geen voordeel
Toen haar dochter twee jaar later werd geboren, lukte de borstvoeding wél. ‘Ik heb haar zes maanden gevoed en ook zij – nu negen jaar – is supergezond en slim. Ik heb me afgevraagd of ik haar een oneerlijk voordeel heb gegeven ten opzichte van mijn zoon. Maar hoe langer ik moeder ben, hoe meer ik me realiseer dat er zoveel andere manieren zijn waarop ik het ‘verkeerd’ kan doen bij mijn kinderen. Het soort melk dat ik ze het eerste jaar gaf, is niet relevant.’
Lees verder onder de advertentie
Shannon sluit haar blog af door te zeggen dat iedere moeder vooral moet doen wat voor haar goed voelt. ‘Dat kan voor elke moeder en elk kind anders zijn. Maar of het nou de borst of de fles wordt, wat mij betreft is het allebei prima.’
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Een Instagram-video waarin artsen vertellen wat ze hun eigen kids nooit zullen laten doen, ging viral. Van slaapfeestjes tot sekseducatie: het levert verrassende inzichten op.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.