Ze was ten einde raad toen de borstvoeding bij haar zoon niet lukte. En toen haar dochter twee jaar later wél uit de borst wilde drinken, kampte Shannon Guyton tegenover haar zoon met een schuldgevoel. Maar inmiddels weet ze beter.
Tijdens haar eerste zwangerschap was Shannon vastberaden haar kind borstvoeding te gaan geven. ‘Mij was verteld dat m’n zoon anders gezondheidsproblemen zou krijgen en minder intelligent zou worden dan zijn leeftijdsgenootjes’, zegt ze. ‘Maar na een heftige bevalling wilde de borstvoeding niet op gang komen. Bij elke voedingssessie waren we allebei in tranen – hij van de honger, ik van frustratie.’
Hulp van een lactatiekundige veranderde daar helaas niets aan. ‘Na twee weken kampte ik met een enorm schuldgevoel. Tot een vriendin ineens zei dat het oké was om geen borstvoeding te geven. Ik dacht: hoezo? Was kunstvoeding niet zoiets als cola light in de mond van je baby gieten? Maar ze zei: ‘Jíj bent het belangrijkste. Je baby heeft alleen maar jou nodig.’ Ik realiseerde me dat ze gelijk had. Door alle stress was ik mezelf totaal vergeten.’
Lees ook:
Babyuitzet-checklist: dít heb je allemaal nodig >
Shannon begon haar zoon kunstvoeding te geven. ‘En weet je? Ik was nog steeds de beste moeder die ik kon zijn. Mijn zoon at en groeide als kool. Inmiddels is hij elf en heeft hij niet meer ziektes gehad dan leeftijdsgenootjes. Hij doet het prima op school – is zelfs één van de gezondste, meest atletische kinderen die ik ken.’
Toen haar dochter twee jaar later werd geboren, lukte de borstvoeding wél. ‘Ik heb haar zes maanden gevoed en ook zij – nu negen jaar – is supergezond en slim. Ik heb me afgevraagd of ik haar een oneerlijk voordeel heb gegeven ten opzichte van mijn zoon. Maar hoe langer ik moeder ben, hoe meer ik me realiseer dat er zoveel andere manieren zijn waarop ik het ‘verkeerd’ kan doen bij mijn kinderen. Het soort melk dat ik ze het eerste jaar gaf, is niet relevant.’
Shannon sluit haar blog af door te zeggen dat iedere moeder vooral moet doen wat voor haar goed voelt. ‘Dat kan voor elke moeder en elk kind anders zijn. Maar of het nou de borst of de fles wordt, wat mij betreft is het allebei prima.’
Nog meer persoonlijke verhalen lezen?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of neem een abonnement >
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]
