Bron: Unsplash
Het leven z’n gangetje laten gaan, daar doet deze moeder niet meer aan. Sinds een heftige gebeurtenis beseft ze dat geluk aan een zijden draadje hangt en viert ze het leven. Jeanet (33) is getrouwd met John (34) moeder van twee zoons: Jayson (2,5) en Harvey (6 maanden). Door een ongeluk en het overlijden van haar moeder veranderde haar kijk op het leven.
“Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik zo ziek – ik gaf wel tien keer per dag over – dat ik moest stoppen met werken. Mijn man en ik leiden een succesvol bedrijf en de boel zou ook draaien als ik niet aan het roer stond, maar leuk was het niet.
Ik werkte graag en het idee was dan ook om een paar maanden na mijn bevalling een nanny in te schakelen en weer te starten. Maar toen kwam het appje van mijn moeder. Ik was 32 weken zwanger toen ze me na een controle in het ziekenhuis schreef: ‘Het is helemaal mis.’
Drie jaar eerder had ze borstkanker gekregen. Na behandelingen was haar situatie stabiel geworden – tot nu. Volgens artsen was ze zelfs al uitbehandeld en had ze nog maar kort te leven. Weken, maanden? We gingen ervan uit dat ze de geboorte van haar eerste kleinkind nog zou meemaken. Ik stuurde foto’s van mijn echo’s en als ik de baby voelde trappelen, legde ik haar hand op mijn buik. Ik verzorgde haar samen met mijn vader. Haar spraak ging achteruit, ze kon niet meer zitten, het ging snel bergafwaarts. Mijn emoties zaten in een rollercoaster. Ik zat vol hormonen en was verdrietig, maar keek ook uit naar de komst van onze kleine man. ’s Avonds wreef ik over mijn buik en praatte ik tegen hem: ‘We zijn verdrietig om oma, maar dat komt niet door jou.’
Helaas mocht mijn moeder zijn komst niet meemaken, ze overleed twee weken voor mijn uitgerekende datum. Mijn vliezen braken een week na de uitvaart. Door alle emoties was mijn lichaam niet in staat om te doen wat het moest doen en werd het een helse bevalling die 72 uur duurde.
De weken erna vlogen mijn emoties opnieuw alle kanten uit: verdriet, blijdschap, rouw, euforie. Als ik mijn moeder wilde appen om te vragen hoe je babynagels moest knippen en besefte dat dat niet meer kon, kwamen de tranen. Een minuut later moest ik lachen om iets wat Jayson deed en voelde ik me trots.
Na een maand of vier kwam er meer rust en ging ik weer werken. Twee dagen in de week, vanuit huis, maar niet als Jayson wakker was. Ik wilde dolgraag bij hem zijn en besefte heel goed: de eerste jaren met hem krijg ik nooit terug. Die nanny kwam er dus niet – sterker nog, na de komst van onze tweede zoon besloot ik zelfs huismoeder te worden. Ik doe nog één dag in de week een aantal dingen voor ons bedrijf, maar mijn leven ziet er totaal anders uit. Vroeger werkte ik honderd uur en zat mijn agenda altijd vol. Nu start ik de dag met mijn jongens in de moestuin, voeren we de schildpadden en maken we een smoothie. Slow life.
“Na de komst van onze tweede zoon besloot ik zelfs huismoeder te worden”
Ik heb eerder in mijn leven een moment gehad waarop ik dingen drastisch veranderde. Op mijn 22e viel ik van mijn paard en brak mijn rug – een kwestie van millimeters of ik was verlamd geraakt. Daarna beloofde ik mezelf dat ik mijn leven nooit meer zou invullen zoals anderen het willen. Ik stopte dus met mijn paardentrainingsbedrijf waar anderen vol lof over spraken, maar waar ik eigenlijk niet gelukkig mee was.
Later startte ik met John ons huidige bedrijf en trouwden we zonder familie en vrienden op Hawaii, ook al was dat raar. De val was een wake-upcall om voor mezelf te kiezen, maar ik bleef wel onverminderd ambitieus. De ziekte en het verlies van mijn moeder hebben ervoor gezorgd dat ik het leven in een groter perspectief ben gaan zien. Waarom zou je altijd keihard werken en jagen op succes, als je niet geniet van wat je bereikt? Mijn focus werd verlegd. Ik had ervaren dat onze business ook groeit zonder mij en besloot er helemaal voor de kinderen te zijn.
Natuurlijk is het anders praten als je die keuze financieel gezien niet kan maken, dus ik ben heel dankbaar dat het kan. Ik geniet intens van mijn jongens, ook als een van de twee ziek is en de hele dag op mijn schoot wil hangen terwijl ik eigenlijk andere plannen had. Zo’n moment slingert me altijd terug naar die zes weken in 2021, die leven en dood in één klap bij elkaar brachten. Die hebben me meer dan ooit doen beseffen: geniet, want het kan zomaar voorbij zijn.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
