Moederinstinct: ”Baby’s huilen nu eenmaal veel’, zei de huisarts’

Jony (38): “Mijn zoontje Tije (nu 2 maanden oud) had een lastige start. Een aantal dagen na zijn geboorte merkte ik op dat hij tijdens de flesvoeding erg onrustig dronk. De melk liep er via zijn mondhoeken weer uit en hij viel tijdens het drinken in een diepe slaap. Ook vond ik hem gedurende de dag erg onrustig. Hij huilde veel. Onze dochter Veerle (nu 2,5 jaar) was een rustige baby, maar Tije kon ik niet eens even in de box leggen zonder dat hij hard begon te huilen.

Kort tongriempje

Na twee weken besloot ik met hem naar de osteopaat te gaan. Zij merkte op dat zijn tongriempje wat aan de korte kant was. Inmiddels had ik ook een afspraak met de lactatiekundige vanwege het onrustige drinken. Ik hoopte dat zij tips had, bijvoorbeeld andere houdingen tijdens het voeden of een andere soort fles of speen. Die tips kregen we, maar ook zij bevestigde dat het tongriempje van Tije heel kort was.

Klieven

Twee dagen later lieten we zijn tongriempje klieven door mijn eigen verloskundige, die daarvoor bevoegd is. Helaas is dat de start geweest van een hele heftige periode. Tije werd alleen maar onrustiger. Het huilen werd krijsen. Hij was ontroostbaar. Niet eventjes, maar echt de hele dag. Ik voelde me ontzettend onzeker. Dat had ik van tevoren niet verwacht. Bij een tweede kindje ben je toch vaak zekerder dan bij een eerste? Maar dit was echt andere koek. Waarom kon ik, zijn eigen moeder, hem niet eens troosten en stil krijgen? Ik googelde me suf en vroeg me af of ik er wel goed aan had gedaan om zijn tongriempje te laten klieven.

Emotioneel en vermoeid

Door het vele huilen raakte Tije oververmoeid. Mijn partner en ik lagen ’s nachts om en om beneden met hem op de bank. We waren bang dat onze dochter wakker zou worden van al het gehuil als we hem boven lieten liggen. Maar beneden sliepen we nauwelijks. Slapen lukte Tije alleen in de kinderwagen of draagzak. We hebben uren en uren gewandeld. Familieleden hielpen ons door ook veel met hem te wandelen. Wij konden soms echt niet meer. Het was een vreselijke tijd. Ik was continu emotioneel en vroeg me af waar we aan begonnen waren. Hadden we een huilbaby? Of was er iets anders aan de hand?

Consultatiebureau

Ik zocht hulp bij het consultatiebureau. Daar kregen we tips over hoe we hem stil konden krijgen, bijvoorbeeld middels de 5S-methode. Daar bleef het bij, terwijl ik voelde dat er meer aan de hand was. Ik wilde me er niet bij neerleggen.

Huisarts

Ik ging naar de huisarts en was inmiddels een emotioneel wrak, net als mijn vriend. Ook hier liepen we tegen een muur op. “Baby’s huilen nu eenmaal veel de eerste weken”, kregen we te horen. En: “Wat denk je zelf dat het zou kunnen zijn?” Tije werd wel onderzocht, maar volgens de huisarts was er niets bijzonders met hem aan de hand. Ik vroeg naar reflux en koemelkallergie. Ik had inmiddels het gevoel dat het niet aan het klieven lag, want Tije dronk al een stuk beter uit de fles. “Probeer de voeding dan maar in te dikken met Johannesbroodpitmeel”, zei de huisarts. Koemelkallergie kon het niet zijn, want dan zou Tije ook diarree en huiduitslag moeten hebben, vond de arts. Weer zei mijn gevoel dat het niet klopte. Ik bleef aandringen en kreeg gelukkig een doorverwijzing naar de kinderpoli in het ziekenhuis, maar helaas was de wachttijd daar minimaal vier weken.

Osteopaat

Ondertussen sprak ik veel met vriendinnen over de situatie. Zij hebben ook allemaal kinderen en twee van hen waren weleens bij een osteopaat geweest die hen heel goed heeft geholpen. Beide kindjes bleken overgevoelig voor koemelk. Dit was een andere osteopaat dan waar ik eerder met Tije was geweest. Ik besloot het een kans te geven en kon snel bij deze man terecht. Ik was zo radeloos dat ik overal voor open stond. Met behulp van een spiertest (kinesiologie) werd er getest op welke melkvoeding Tije goed of slecht reageerde. Ik vond de oefening zelf een beetje zweverig en dat ben ik totaal niet, maar zoals ik al zei: ik stond op dat moment overal voor open. Wat bleek? Tije reageerde volgens de test slecht op alle soorten babymelkvoeding, ook op geitenmelk. Alleen op Nutrilon Pepti reageerde hij goed. Bij deze mellk zijn de eiwitten van de koemelk verknipt.

Wereld van verschil

Diezelfde dag haalden we een pot van deze voeding in huis en binnen 24 uur was alles anders. Het was een wereld van verschil. Het krijsen stopte en Tije veranderde in een vrolijke, normale baby. We zijn nu vier weken met deze nieuwe voeding onderweg en nog steeds gaat het heel goed met hem. Over een paar weken gaan we proberen om de gewone koemelkvoeding langzaam op te bouwen in een paar dagen tijd. Zo kunnen we zien of Tije daadwerkelijk allergisch is voor koemelk. Mocht dat zo zijn, dan wordt hij in het ziekenhuis nogmaals getest. Daar zie ik best tegenop, daarom wachten we nog een paar weken zodat zijn darmen nog wat meer gegroeid zijn. Mocht hij dan weer zo heftig reageren op de koemelk dan is het voor mij duidelijk dat het echt niks anders is.

Moederinstinct

Ik ben ontzettend blij dat ik zelf op onderzoek ben gegaan, nadat ik me bij de huisarts en het consultatiebureau niet voldoende gehoord voelde. Hierdoor hebben we nu een totaal ander kind. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets met hem aan de hand was. Moederinstinct liegt nooit, zo zie je maar weer.”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.