Beeld: Getty Images
Moederinstinct is een superkracht. Toen haar 9-jarige dochter een uitnodiging voor een kinderfeestje kreeg, had Sophie daar geen goed gevoel bij.
Sophie (38): “Toen ik mijn dochter uit school haalde, drukte ze een envelop in mijn handen. Er zat een uitnodiging in voor een kinderfeestje. Op de kaart prijkte een spook: het thema was griezelen. Hmm, niet echt een thema voor mijn dochter, dacht ik. Julia vindt dingen snel spannend. Toen ik las welk klasgenootje het feestje gaf, begon ik al helemaal te twijfelen.
Sommige ouders op het schoolplein zijn je bloedgroep niet. Dat is nou eenmaal zo en dat is helemaal niet erg. Maar de ouders van dit meisje zijn écht andere types. Asociaal volk, zo zou ik ze omschrijven. Dat betekent natuurlijk niet direct dat mijn kind niet naar een kinderfeestje bij hun thuis mag gaan. Toch heb ik ervoor gezorgd dat Julia niet naar het feestje kon en daar heb ik geen seconde spijt van gehad.
‘Caitlynn heeft gezegd dat we een griezelfilm gaan kijken’, riep Julia een paar dagen nadat ze de uitnodiging voor het feestje kreeg. ‘Een 16+ griezelfilm!’ Ik kon het me haast niet voorstellen. Welke ouders zouden 9-jarigen nou een horrorfilm voor 16-plussers laten kijken? Alhoewel, deze ouders zouden daar best toe in staat zijn, dacht ik. ‘Vind je dat niet spannend?’, vroeg ik mijn dochter. ‘Nee!’, riep ze stoer. Toen ik haar die avond naar bed bracht, bleek dat ze er toch nog over na had gedacht. ‘Misschien vind ik het toch wel spannend, mam’, liet ze weten.
Diezelfde week kreeg Julia nog een uitnodiging. Haar nichtje gaf een feestje, precies op dezelfde dag als het griezelfeest zou zijn. Ik vond het gelijk een fantastisch excuus om het griezelfeest af te zeggen. Alles wat ik over dat feestje had gehoord, zat me helemaal niet lekker. Gelukkig vond Julia het prima toen ze hoorde dat ze daar niet heen kon, omdat ze naar het feestje van haar nichtje moest. Ze is gek op haar nichtje en zou die verjaardag voor een goud willen missen.
Wekenlang dacht ik er niet meer aan, tot ik er drie moeders op het schoolplein over hoorden praten. Hun kinderen waren wel naar het griezelfeestje geweest. ‘Mila heeft al een week lang nachtmerries! De nachten zijn één groot drama’, zei een van de moeders. ‘Hebben jullie gehoord dat Caitlynns vader de jongens bier heeft laten proeven? Daniël heeft ook een slokje op’, zei een ander. Ze waren alle drie hartstikke kwaad. De kinderen hadden inderdaad een horrorfilm voor volwassenen gekeken en waren daar behoorlijk van slag van. Ik stond al achter mijn keuze dat ik Julia niet naar het feestje heb laten gaan, maar nu werd dat flink versterkt. Eerder had ik al het gevoel dat de ouders van Caitlynn hele andere normen en waarden hebben en nu bleek ook nog dat ze niet in staat zijn om verantwoorde keuzes te maken. Ik ben ervan overtuigd dat je moederinstinct perfect kan aangeven bij welke types je je kind met een gerust hart kan achterlaten en bij wie niet en dat werd nu bevestigd.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
