Beeld: Getty Images
Moederinstinct is een superkracht. De huisarts zei tegen Sheila (30) dat de longen van haar pasgeboren dochter schoon waren, maar dat stelde haar niet gerust. Met een opname bewees ze dat er toch echt iets met haar dochter aan de hand was.
Sheila (30): “Toen mijn jongste dochter Louise nog maar twee weken oud was, viel het me op dat haar ademhaling piepte. Ik vertrouwde het niet en maakte een afspraak bij de huisarts. Daar werd Louise onderzocht. Niks aan de hand, liet de dokter ons weten. Haar longen waren schoon en die piepende ademhaling zou normaal zijn bij baby’s. We gingen weer naar huis, maar helemaal gerustgesteld was ik niet.
In de dagen erna viel het me op dat Louise niet goed dronk. Tijdens de borstvoeding viel ze steeds in slaap. Ze sliep sowieso ineens veel meer. Het piepende geluid hield aan en ze begon ook veel te hoesten. Overdag kreeg ze -ondanks haar gehoest en geproest- nog wel melk binnen, maar ‘s nachts ging het bijna niet. Het leek wel alsof ze stikte tijdens de voedingen. Voor de zekerheid maakte ik er een opname van.
Overdag ging het weer wat beter, maar ik maakte toch een afspraak bij de dokter. Het weekend stond voor de deur, dus we konden pas de maandag daarna terecht. Zondag vierden we haar kraamfeest. Ik weet nog dat ik die dag twijfelde of het geen verkoudheid was. De nacht na het kraamfeest verliep weer dramatisch. Louise sliep slecht, maar omdat we zoveel visite hadden gehad die dag, dacht ik dat het misschien door alle indrukken kwam.
De volgende dag was de doktersafspraak. Ik was inmiddels kapot van de zorgen en de slapeloosheid. De arts onderzocht haar longen weer en liet me opnieuw weten dat ze schoon waren. Niks aan de hand. Dit maakte me behoorlijk overstuur. Ik kon echt niet meer. Ik liet de arts mijn opname horen en probeerde haar duidelijk te maken dat mijn baby echt stikte ‘s nachts. Het werkte, want de huisarts besloot ons toch door te verwijzen naar het ziekenhuis.
Er volgde een lange middag op de kinderpoli. Louise werd aan een monitor gelegd en wij moesten wachten. Het duurde en het duurde. Ze namen bloed en wangslijm af om op kweek te zetten. “Ze mag een nachtje blijven ter observatie, want we hebben nog niks gevonden”, vertelden de artsen toen het inmiddels al 17:00 uur was.
Waar er op maandag niet veel gebeurde en we vooral aan het wachten waren, ging het op dinsdag heel snel. Die ochtend werd Louise weer onderzocht door een arts en binnen een paar seconden stond de hele kamer vol met zusters en kinderartsen. Mijn dochter bleek het RS-virus te hebben. Ik stond erbij en kon alleen maar huilen. Louise kreeg drie plakkers op haar borst en een groot zuurstofmasker over haar mond en neus. Ook kreeg ze een infuus voor sondevoeding ingebracht. Het was ontzettend heftig om mijn kleine baby zo te zien in dat grote bed met al die slangetjes en draadjes.
De eerste twee dagen sliep Louise alleen maar. Pas op donderdag, mijn verjaardag, was ze weer wat vaker wakker en kon ik mijn kleine meisje knuffelen. Een fijn verjaardagscadeau. Ik weet nog dat ik schrok van haar geur. Ze had al vier dagen dezelfde romper aan en die rook naar zweet en spuug. Gelukkig mocht ik haar met een washandje schoonmaken en een schoon rompertje aandoen.
We brachten nog een heel weekend in het ziekenhuis door, waarin het toedienen van het zuurstof langzaam afgebouwd werd. Op maandag mochten we eindelijk naar huis. Louise was voldoende aangesterkt. Eenmaal thuis was het al snel weer schrikken geblazen, want bij de eerste voeding begon Louise direct weer te hoesten. Gelukkig ging het goed. Ik moest erop leren vertrouwen dat het nu echt beter met haar ging. De maanden die volgden waren spannend en soms ook uitdagend. Zo ging de borstvoeding niet vanzelf meer na al die dagen in het ziekenhuis, maar al met al ging het steeds beter met Louise. Ik ben ontzettend blij dat ik me die ene maandag bij de dokter niet heb laten wegsturen en we uiteindelijk zijn doorverwezen naar het ziekenhuis. Mijn moederinstinct vertelde me dat er iets mis was en het kreeg gelijk. Ik wil niet weten hoe het anders was afgelopen.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
