Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres over haar dilemma.
Megan (40) heeft een zoon (12) in groep 8 en een dochter (9) in groep 5.
“Ik ben geen heel actieve moeder op school. Ik help weleens met het paasontbijt, of neem een rijbeurt voor mijn rekening tijdens een boerderij-uitje, maar de meeste moeders uit de klassen ken ik niet. De tijd dat ik op het schoolplein stond, is hier al jaren voorbij: ik woon er tegenover.
Eén van de weinige moeders met wie ik soms contact heb, is de klassenmoeder van groep 8. Ze neemt haar taak heel serieus en doet dat hartstikke goed, maar ik word een beetje kregelig van hoe perfect ze haar kinderen vindt. Dus vermijd ik onderwerpen die over onze kinderen persoonlijk gaan als ik haar zie, en houd me verder – behalve regeldingen voor de klas – niet met haar bezig.
Lees ook:
Het dilemma: ‘Moet ik mijn vriend toelaten op mijn vriendenavond?’ >
Mijn zoon is bepaald geen brave borst. Wanneer de klas weer eens moest nablijven, is mijn standaard reactie: ‘En wat had jíj precies gedaan?’ De zoon van de klassenmoeder was het nooit, zoveel benadrukt ze wel. Ze moest eens weten.
Toen ik onlangs mijn weekendboodschappen deed, zag ik haar zoon met een sixpack bier, in het parkje achter het winkelcentrum. Hij hing er rond met wat jongens die ik niet kende, en ik zag hem drinken. Ik besloot door te lopen naar mijn auto en te doen alsof ik ze niet gezien had; ik moest even nadenken of ik hier iets mee moest, en zo ja, wát dan precies. Bovenal was ik blij dat míjn zoon er niet bij zat.
Toen ik mijn zoon die avond luchtig vroeg of hij eigenlijk weleens alcohol had gedronken, riep hij stellig: ‘Gatver, nee zeg, dat is echt skeer. Ik ga echt never drinken.’ Maar op mijn vraag of zijn vrienden daar ook zo over dachten, zei hij eerlijk: ‘Míjn vrienden wel, maar een paar jongens uit mijn klas blowen.’ Tussen de namen die hij noemde, zat ook de zoon van de klassenmoeder. Die drinkt én blowt dus al. Ik moest even slikken.
We wonen in de stad, ik kom niet uit een ei. Kinderen experimenteren. Maar dit vind ik wel héél jong, en als het míjn kind was, zou ik het willen weten. In geval van de klassenmoeder betwijfel ik of ze me gelooft, en het voelt een beetje dubbel om haar zoon te verklikken. Zelfs al heb ik hem zelf betrapt. Misschien weet ze het al lang, en probeert ze het juist binnenshuis te houden – wat ik me goed zou kunnen voorstellen. Moet ik mijn mond houden, of haar toch vertellen dat ik haar zoon heb zien drinken, buiten?”
Meer Kek Mama?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
