Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres over haar dilemma.
Fouzia (29) is moeder van Adila (4) en Shazma (2): “Mijn man leeft veganistisch. Dat is vanuit een geloofsovertuiging die ik respecteer, maar zelf niet actief aanhang. Dus eten we thuis geen dierlijke producten en E-nummers, maar wanneer ik met vriendinnen op pad ga, zit ik als eerste bij de fastfoodketen.
Mijn man accepteert mijn voedingsstijl, maar wil per se dat onze kinderen ook veganistisch leven. Ik vind het prima om ze geen leren schoenen te geven, maar een beetje vis en ei hebben ze in mijn ogen echt nodig, zo lang ze in de groei zijn. Ik beperk die voedselgroepen tot een minimum en geef aanvullende vitaminepreparaten, maar daar ligt voor mij dan ook meteen de grens.
Natuurlijk hebben we hierover gesproken voordat ik zwanger werd. Maar zodra we het oneens raakten, kapten we het gesprek af met ‘We zien het tegen die tijd wel.’ Wij zijn nu eenmaal geen ruziemakers. Of beter gezegd: wáren. Want steeds vaker lopen de gemoederen hoog op, als het over eten gaat.
Lees ook:
5x lekkere vegetarische recepten voor kinderen >
Toen ik nog borstvoeding gaf, was het geen issue. En tot de kinderen twee waren, wilde ook ik ze liever geen vlees geven. Soms gaf ik ze wel potjesvoeding waarin ei was verwerkt, wanneer mijn man niet keek. Maar sinds Adila naar school gaat en bij vriendjes speelt, botsen mijn man en ik steeds vaker. Hij geeft onze dochters het liefst hun eigen trommeltje met verantwoorde voeding mee, en instrueert andere ouders wat ze onze kinderen wel en niet mogen geven.
Ik vind dat te ver gaan. Niet alleen vanwege de – in mijn ogen – noodzaak van dierlijke producten, maar ook omdat ik andere ouders, school en opvang niet wil opzadelen met gedoe. De kinderen worden niet ziek als ze dierlijke producten eten, het is puur een overtuiging van mijn man. Mochten de meiden zijn levensstijl willen overnemen, zodra ze oud genoeg zijn om daar kritisch over na te denken, dan is dat hun goed recht. Tot die tijd heb ik er net zoveel over te zeggen als mijn man, vind ik.
Mijn man laat het onderwerp ondertussen zodanig escaleren, dat ik bang ben dat dit binnenkort ons huwelijk kost. Als hij geen enkel compromis wil sluiten, moet ik mijn dochters dan gewoon maar stiekem wat dierlijks toeschuiven, af en toe?”
Meer dilemma’s? Volg ons op Facebook.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
