Beeld: Unsplash
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Katrin (30) woont samen met Timor (30) en is moeder van baby Laura (6 weken).
“In de omgeving waar ik opgroeide, Estland, kregen vrouwen wanneer ze zwanger waren nauwelijks de vraag of ze borstvoeding wilden geven of flesvoeding. Bijna iedereen gaf borstvoeding – en nog steeds. Dus dacht ik er niet over na dat zelf voeden helemaal geen vanzelfsprekendheid is. Hoezó, dacht ik toen de verloskundige vroeg of ik er al over had nagedacht. Een fles was simpelweg geen optie.
Maar Laura is nu zes weken en wíl niets anders dan een fles. Direct na haar geboorte werd ze in het ziekenhuis bijgevoed met kunstvoeding, omdat ze een infectie had. Daarna had ze geen enkele interesse in de borst. Het is één grote, helse strijd. Om mijn melkaanmaak op peil te houden, kolf ik. Om Laura die voeding vervolgens maar per fles te geven, want ze weigert mijn borst pertinent. Ik ben alleen nog maar bezig met voeden. Schiet al in de stress als ik weet dat Laura bijna weer komt. Ik kreeg hulp van de kraamzorg. Vriendinnen met ervaring en mijn moeder. Maar hoe meer mensen zich ermee bemoeien, hoe gestrester ik raak, en daar reageert Laura weer op.
Lees ook
‘Borstvoeding geven blijft een uitdaging, óók als het je tweede keer is’ >
Mijn schoonzus is een kleine maand vóór mij bevallen. Bij haar gaat de borstvoeding van een leien dakje. Ze heeft al aangeboden extra te kolven voor Laura, als ik de borstvoeding niet meer kan volhouden. Ik vind het uit gezondheidsoogpunt belangrijk dat Laura mensenmelk drinkt. Ik vertrouw mijn schoonzus en ze leeft gezond. Toch vind ik het een drempel om mijn dochter de melk van een andere vrouw te geven. Wat ik raar vind van mezelf, want de melk van een koe zou ik haar uiteindelijk wél geven.
Daarop stelde mijn schoonzus voor eenmalig te proberen of Laura wel bij haar wil drinken. Misschien betekent het dat ze daarna ook mijn borst pakt. Ik vind het een ongelooflijk ruimhartig aanbod. En wat als het werkt? Toch vind ik het een lastige beslissing, het is nogal iets intiems. Moet ik mijn schoonzus inderdaad vragen eenmalig de min van mijn dochter te zijn?”
Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
