Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke week vertelt een lezeres over haar dilemma.
Hannah (34) is getrouwd met Just (37). Samen hebben ze een dochter: Mare (2).
“Het was crisis thuis. Het eerste jaar met een baby was Just en mij niet in de koude kleren gaan zitten, en we waren elkaar volkomen uit het oog verloren. Just vluchtte in sporten, ik in mijn telefoon. Ik wist niet waarin anders; verzin maar eens een uitje met een eindelijk slapende baby boven.
We vroegen ons net af of er nog wel genoeg grond was om ons huwelijk op voort te bouwen, en namen voorzichtig al het woord ‘scheiden’ in de mond, toen Hein in mijn scherm sprong. Een oud-klasgenoot van de middelbare school, en na zijn scheiding vers op Facebook. Voor ik het wist zaten we elke avond te appen.
Alle tijd die ik eigenlijk in Just zou moeten stoppen, ging naar Hein. Niet mijn keuze, praatte ik het goed; Just was elke avond de hort op. De interesse die Hein in me toonde vond ik vleiend. Niet dat hij mijn type was, maar hij gaf me precies wat ik op dat moment nodig had: aandacht, en het gevoel weer aantrekkelijk te zijn, na een jaar ploeteren met overtollige zwangerschapskilo’s, borstvoeding en slaapgebrek.
Just en ik legden een paar weken later de zoveelste ruzie bij, toen Hein me appte of ik wat met hem wilde drinken. Van Just kon ik op dat moment niks meer verdragen, en hij niet van mij. Hoe wild hij met Mare speelde, hoe erg ik de keuken liet verslonzen, hoe hij nooit reageerde wanneer ik iets zei en ik alleen maar op mijn telefoon zat – we spraken alleen nog maar op foetertoon met elkaar. In een recalcitrante bui appte ik: ‘Graag. Morgen?’ Just sportte maar eens een avond niet, besloot ik.
Lees ook:
‘Moet ik trouwen tegen mijn zin?’ >
Ik vloog bijna de deur uit, toen mijn schoonmoeder arriveerde – want dát had Just wel weten te regelen, om zijn sportavond niet te missen. Ik voelde me compleet ontaard, dat ik mijn kind bij haar achterliet om met een andere man af te spreken. Maar na één wijntje was ik het al vergeten, en nog twee wijntjes en eindeloze lachbuien later, zat ik opeens vreselijk intens te zoenen.
Het voelde zo vertrouwd met Hein. De herinneringen die we deelden, de tijd en aandacht die hij in me stak… Ik zei ja voordat ik erover had nagedacht, toen hij vroeg of we bij hem thuis verder zouden borrelen.
Dat ik seks had met een ander tijdens een relatiecrisis die onoplosbaar leek, is natuurlijk geen excuus. Ik moet er niet aan denken dat Just hetzelfde deed. Maar gek genoeg voelde ik me daarna als herboren. Opeens keek ik met andere ogen naar mijn eigen man. Wat had ik in hemelsnaam op het spel gezet? Misschien stuurde ik er onbewust op aan, maar precies op dat moment zei Just dat hij doodsbang was om me kwijt te raken. Dat we aan ons huwelijk moesten werken. We besloten tot relatietherapie.
Eén van de eerste vragen die de therapeut stelde, was of er anderen in het spel waren. ‘Goddank niet’, verzuchtte Just, ‘dan zou het meteen klaar zijn tussen ons.’ Toen durfde ik niks meer te zeggen. Inmiddels zijn we maanden verder, en het gaat fantastisch. De relatietherapie verplicht ons tijd aan elkaar te besteden, en Just sport ook minder. In mijn achterhoofd blijft nu alleen dat stemmetje aanwezig, dat zegt: ‘Jíj weet wat je hebt uitgespookt.’ Niet dat ik Hein nog zie, ook voor hem was de seks iets eenmaligs. Wat niet weet, wat niet deert. Als ik alsnog eerlijk ben, help ik misschien ons huwelijk om zeep terwijl we eindelijk weer gelukkig zijn. Moet ik nu leven met mijn leugen, of zal ik mijn slippertje opbiechten?”
Meer Kek Mama?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
