Beeld: Nine IJff
Monique Wijnen (44) is geboren met korte armen en verkorte benen. Ze is getrouwd met Tinus (43) en moeder van Serena (bijna 6). Ook heeft ze twee hulphonden: de husky’s Santi (10) en Shiva (6 maanden).
‘‘Wil Serena met mij kleuren, dan houd ik een potlood vast tussen mijn tenen. En met diezelfde tenen kam ik haar haren. Van jongs af aan ben ik gewend om alles met mijn ‘handige’ voeten te doen. Mensen vragen weleens of ik geen arm- of beenprothese zou willen. Ha, ik moet er niet aan denken. Die dingen zijn zwaar en trekken aan je huid. Mijn lijf klopt zoals het is: alles is prachtig in proportie.
Lees ook
Mama zit in een rolstoel: ‘Ik kan gewoon met mijn zoon basketballen hoor’ >
Ik voel me niet anders. Nooit gedaan ook. Mijn ouders hebben mij leren denken in mogelijkheden. Waar artsen mij nul toekomstperspectief gaven, lieten zij een rolstoel ontwikkelen waarvan de zitting naar de grond kan. Daarmee kan ik, samen met mijn hulphonden, prima functioneren. Dat ik een halfuur verder ben om mezelf met een lift in mijn aangepaste auto te zetten, soit.
Ook Serena weet niet beter. Zij heeft geleerd geduldig te zijn. Roep ik haar omdat we vertrekken, dan komt ze meteen. Ik kan haar niet beetpakken en moet het daarom hebben van de communicatie. Uitleggen wat we gaan doen, wat ik van haar verwacht. En haar zelf laten nadenken: wat kan er gebeuren als je zomaar oversteekt? Het maakt haar zelfstandig en onze band ijzersterk.
Niemand keek ervan op dat ik een kind wilde. Voordat ik Tinus ontmoette vroeg iemand zelfs of ik overwoog een bewust alleenstaande moeder te worden. Mensen zagen hoe zorgzaam ik was voor mijn honden en dat ik dolgraag met mijn neefjes en nichtjes speelde. Zelf had ik slechts één twijfel: wat als ik in of na de zwangerschap complicaties krijg en mijn kind niet zelf kan verzorgen? Maar al snel dacht ik: onzin, ik red me al jaren op mijn manier.
In het begin tilde ik Serena als een leeuwin met mijn tanden op aan haar boxpakje. Haar aankleden en verschonen deed ik op de grond – zoals alles. In huis gebruik ik geen rolstoel en ‘loop’ ik als een soort pinguïn op mijn billen. Die volgens Serena best dik zijn, trouwens. ‘Gelukkig maar’, zeg ik dan. ‘Zo val ik niet om als je op me klimt.’ Ik hou wel van zelfspot.
Nu ze ouder wordt, gaan we samen vaak paardrijden. Ik klem dan een lus tussen mijn tenen en de teugels onder mijn oksels. Terwijl Serena voor me uit hobbelt op haar merrie, voelt mijn paard als een verlengstuk van mijn lichaam: de ultieme vrijheid.”
Dit portret staat in Kek Mama 16-2021.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
