Myron Koops vindt zwangerschap mentaal pittig: ‘Ook al zegt Enzo iedere dag hoe mooi hij me vindt’

Kimberley van Heiningen

11 april, 2024 - 06:00

Leestijd: 8 minuten

Hoe voel je je?
“Ik klop het even af, maar ik heb al 37 weken een droomzwangerschap. Ik ben niet misselijk geweest, heb geen enkele keer boven de wc gehangen. Lichamelijk heb ik echt niets te klagen, maar mentaal vind ik het wel heel zwaar. Voor mijn zwangerschap was ik altijd erg fit, zo kon ik hardlopen, zo snel en lang als ik maar wil, en zag ik er sportief uit. Natuurlijk weet je wat een zwangerschap doet, maar dat echt je héle lijf steeds groter wordt… dat vond ik moeilijk om te zien. En nog steeds blijft het lastig om dit te accepteren.”

Daar zie je niets van op de prachtige foto’s die je deelt. Je stráált. 
“Haha, tijdens zo’n fotoshoot voel ik me ook wel mooier. Dan zit je haar goed, je make-up mooi… dat is toch anders dan in het dagelijks leven. Al vertelt Enzo me iedere dag hoe mooi zwanger hij me wel niet vindt en mijn vrienden en familie vinden dat ook. Alleen… zie ik het zelf soms niet. Ik kijk ernaar uit om weer mijn sportieve lifestyle en lichaam op te bouwen. Zodra het kan, ik hoop zes weken na de bevalling, wil ik weer aan de bak met een personal trainer.”

Al sta je nu met 37 weken nog volop in de sportschool, toch?
“Ik ga nog twee à drie keer per week. Dat gaat goed, gelukkig. Ik heb het namelijk echt nodig om te sporten, dat is mijn uitlaatklep. Om een beetje voldoening uit de dag te halen moet ik bezig zijn. Ik voel me er goed bij en volgens mijn verloskundige kan het geen kwaad. Ik merk het volgens haar vanzelf wel wanneer het niet meer gaat. Iedereen is anders, net als iedere zwangerschap. Ik krijg er veel reacties op en de meningen zijn verdeeld.”

Je hebt nu al te maken met de moedermaffia?
“Zeker weten. Al denk ik dat veel mensen reageren uit bezorgdheid en dat ze het niet per se kwaad bedoelen. Al vind ik het af en toe lastig om te accepteren dat er zo weinig kennis is over trainen tijdens de zwangerschap. De meeste mensen denken dat je met 34 weken zo ongeveer plat moet.

Ik train nog steeds met gewichten en ik snap dat dat er heftig uitziet, maar ik til echt de helft of misschien maar een kwart van wat ik normaal doe. Ook heb ik me ingelezen en advies gevraagd aan personal trainers die gespecialiseerd zijn in trainen tijdens de zwangerschap. Ik denk ook: hoe fitter ik straks de bevalling inga, hoe beter het zal gaan en hoe sneller het herstel ook is.”

Wat ging er door je heen toen je de positieve test in je handen had?
“Ik moest vooral heel hard huilen, in eerste instantie meer uit een soort shock dan uit blijdschap. Enzo en ik waren er niet bewust mee bezig, maar dachten wel altijd: als het zover is, is het welkom. Tot vier dagen over-tijd dacht ik nog dat ik ongesteld moest worden; ik had kramp, een beetje hoofdpijn. Bij vijf dagen sprong ik direct uit bed om een test te halen, Enzo sliep nog. Ik dacht nog: zal ik ‘m gewoon snel alleen doen? Al wist ik ook dat ik dat niet kon maken. Ik had dat een keer gedaan ‘voor het geval dat’ en Enzo vond het maar niets dat hij daar niet bij was. Ik had wel een voorgevoel, maar dat er dan ineens ‘zwanger’ op de test staat… was heel onwerkelijk. Enzo was meteen door dolle heen, maar ik moest echt even landen.”

“Hoe fitter ik straks de bevalling inga, hoe beter het zal gaan en hoe sneller het herstel ook is”

Jullie krijgen een jongen. Had je al een voorgevoel?
“Enzo wist zeker dat het een jongen zou worden, Dat wilde hij heel graag en riep hij ook de hele tijd: ‘het wordt een jongen, het wordt een jongen’. Hij manifesteerde dat, voor zover dat kan. Ik hoopte ook op een jongen, omdat ik mezelf altijd als een jongensmama heb gezien. Een meisje was uiteraard ook meer dan welkom geweest, maar mijn gevoel voor een jongen was heel sterk. Al dacht ik: misschien is dat ook omdat Enzo het zo graag wil. Uiteindelijk is de kans toch 50 procent.  Daarom vond ik het echt nog heel spannend tot de gender reveal.”

Zijn jullie al uit over de naam?
“Ja, maar pas sinds vijf weken! We maakten eerst allebei een lijstje met vijf namen en hielden die geheim voor elkaar. Ik had bedacht dat we die dan op een speciaal moment met elkaar zouden vergelijken. Vinden we dezelfde mooi? Denken we in dezelfde richting? We hielden de lijstjes naast elkaar en… kozen er geen een, haha. Sommige namen waren op papier heel mooi, maar als je ze dan hardop uitsprak.. vonden we het helemaal niets. Op internet zag ik er uiteindelijk één voorbij komen in zo’n namenlijstje waarbij ik meteen dacht: dit is ‘m. Enzo vond ‘m ook meteen supermooi.”

Heb je een tipje van de sluier?
Het is geen Sky geworden, haha. Ik had eens in een vlog gezegd dat ik dat zo’n mooie naam vond. Heel bijzonder, dacht ik ook, die naam komt bijna niet voor. Tot we twee jaar geleden een meet and greet-tour deden door Nederland en de één na de andere Sky op me afkwam. De naam kwam vaker voor dan ik dacht, no offence naar alle Sky’s natuurlijk, haha. De naam die we nu hebben is uniek; ik ken niemand die zo heet.”

“De naam die we nu hebben is uniek; ik ken niemand die zo heet“

Hoe staat het met de nesteldrang? 
“Die heb ik eigenlijk niet. Alles moet schoon zijn, maar dat heb ik niet-zwanger net zo goed. We moeten nog wat plankjes aan de muur schroeven en wat kastjes vullen, maar alles wat we nodig hebben is in principe in huis. Hier hoop ik ook te bevallen. Thuis voel ik me op mijn gemak en kan ik het makkelijkst mijn eigen bubbel creëren. Ik zit nu dagelijks in bad, dat vind ik heerlijk, dus ik heb het bevalbad al besteld. Ik heb dit plaatje in mijn hoofd en ik hoop dat het lukt, maar ik laat het ook maar op me afkomen. Enzo en ik zijn daarin allebei heel nuchter: fijn als het zo kan, maar het gaat zoals het gaat. Ik kijk er vooral heel erg naar uit. Eng vind ik het niet.”

Hoe zie je jezelf als moeder?
“Ik heb een sportieve opvoeding gehad, die wil ik ook meegeven aan onze zoon. Mijn ouders hebben er altijd alles aan gedaan dat ik kon doen waar ik gelukkig van werd. Daardoor kon ik in mijn jeugd schaatsen op het hoogste niveau. Ik wil mijn zoon ook alle middelen geven dat hij kan doen waar hij gelukkig van wordt. Of dat nou ballet, schaatsen of heel iets anders is. Manieren vind ik belangrijk: met mes en vork eten, volwassenen met u aanspreken… maar verder geloof ik niet dat ik echt streng ga zijn. Ik weet eigenlijk nu al zeker dat ik hem enorm ga verwennen, haha.”

Jullie leggen jullie hele leven vast. Komt de baby ook per vlog ter wereld?
“We leggen alles vast, de héle bevalling, maar wat we ervan gaan gebruiken weten we niet, haha. We zullen onze zoon niet geheim houden, we zijn straks vast zo supertrots dat we hem aan de hele wereld willen zien. Zo denk ik ook dat we voorkomen dat mensen er alles aan doen om stiekem een foto te maken. Ik wil daar niet bang voor hoeven zijn als ik met mijn kind in de kinderwagen over straat loop. Hoe we het precies gaan aanpakken, weten we nog niet.”

“Ik wil niet bang hoeven zijn dat mensen stiekem foto’s maken als ik met mijn kind in de kinderwagen over straat loop”

Hoe doet Enzo het als papa-to-be?
“Goed! Hij was altijd al heel lief voor me, maar is nu wel extra beschermend. Hij zegt dat hij zo blij is dat ik zo weinig last van hormonen heb. Ik heb geen mental breakdowns gehad of buien die ik op hem afreageer. De keren dat ik er doorheen zat zijn op één hand te tellen. Hij is degene die me nu een beetje afremt. Dat heb ik ook nodig, want ik kan gewoon niet stilzitten. Ik wil hoogzwanger nog steeds alle troep naar de vuilstort brengen. En niet morgen of ergens vandaag, maar nu meteen. Hij zet me dan op mijn plek door te zeggen dat ik even helemaal niets mag doen. Dat vind ik wel lastig aan die lastige loodjes. Ik ben niet het type dat op de bank gaat zitten wachten. Wat mij betreft mag ‘ie wel komen!”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Myron Koops (@myronkoops)

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.