We hebben allemaal weleens een pauze nodig. Niet in de vorm van een gezinsvakantie, maar een echte. Waarbij je daadwerkelijk kunt uitrusten. Zonder kinderen, dus.
Lees verder onder de advertentie
Als je sommige berichten op social media gelooft, ben je een ontaarde moeder als je niet elke seconde met je kinderen koestert – hashtag-blessed. Jenny Coon Peterson krijgt er een punthoofd van, schrijft ze op ScaryMommy. ‘Van die heilige moeders die hun bloedjes nog geen nacht zouden verlaten, en wanneer ze dat toch doen, psychisch bijna in puin liggen.’
Lees verder onder de advertentie
Luister naar haar, stelt Jenny, en plan in vredesnaam een vakantie in je eentje. Zonder kinderen, in elk geval. Doet zij ook. ‘Dat maakt me geen slechte moeder, maar simpelweg eentje die weet wat ze nodig heeft.’ Een paar dagen plassen zonder toeschouwers, bijvoorbeeld, en even stilte, in plaats van non-stop kindergeklets. Het kan zo simpel zijn.
Eten na achten
Jenny en haar man planden voor het eerst een kinderloos nachtje weg toen hun oudste zoon zes maanden was. ‘Ik kolfde vooruit, leverde hem af bij opa en oma, en vertrok. Natuurlijk was ik een beetje bezorgd. Maar niet over hoe het met mijn kind zou gaan, meer of opa en oma het zouden trekken. Het ging natuurlijk prima. Hij huilde even toen we vertrokken, en daarna genoot hij van de onverdeelde aandacht.’
Lees verder onder de advertentie
En zij en haar man ook. Ze aten weer eens na acht uur ’s avonds. Dronken een fles wijn leeg zonder zorgen over wakker wordende kinderen die gevoed dienden te worden. Ze sliepen uit. ‘Geweldig voor ons, maar óók heel goed voor ons kind’, stelt Jenny. Want voor hem was het ook een soort vakantie.’
Bovendien: het is goed dat kinderen zien dat hun ouders ook weleens tijd voor zichzelf nemen, denkt ze. ‘Dat ze erop vertrouwen dat we van ze houden en ze altijd zullen steunen, maar ook in onszelf investeren.’
Lees verder onder de advertentie
Sinds die eerste nacht zijn ze nog veel vaker zonder kinderen weggegaan, variërend van een nachtje weg in eigen stad tot twee weken naar een ander continent. ‘En keer op keer miste ik de kinderen, zeker wanneer ik op reis andere kinderen zag. Maar ik heb me nog nooit schuldig gevoeld. Want zodra ik thuiskom, ben ik opgeladen en blij en popelend om gewoon weer een leuke moeder te zijn.’
Dionne heeft een heel lieve schoonmoeder. Goed, ze is wat aanwezig en ze trekt het liefst haar eigen plan, ook als je je grenzen aan hebt gegeven, maar hey, de kinderen zijn dol op haar en het kan echt slechter.
Een koosnaam voor je partner, je herkent het vast. Zo’n bijnaam die je alleen tussen jullie tweeën gebruikt en uitspreekt als je denkt dat niemand luistert. Totdat je kind het oppikt en enthousiast deelt met de buitenwereld. Daria (32) maakte het mee. Het schaamrood staat nog steeds op haar kaken.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (8 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: ingesleten rolpatronen
Iedere ouder maakt weleens een fout, maar sommige momenten blijven je voor altijd achtervolgen. Wat begon als een onschuldige speelsessie in het park, veranderde voor Sandra in een schuldgevoel dat ze al 14 jaar met zich meedraagt.
Een Instagram-video waarin artsen vertellen wat ze hun eigen kids nooit zullen laten doen, ging viral. Van slaapfeestjes tot sekseducatie: het levert verrassende inzichten op.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.