Eigen beeld
De kinderwens van Natalie (31) was altijd sterker dan de wens om dit samen met iemand te doen. Daarom koos ze als 28-jarige single voor een donor. Inmiddels is ze bewust alleenstaand moeder van dochter Bodi (1) en deelt ze haar ervaringen.
Natalie vertelt: “Het was nooit mijn doel of streven om bewust alleenstaande moeder te worden, maar de wens werd met de jaren steeds groter. Op mijn 28ste maakte ik de keuze om te proberen om een kind te krijgen met hulp van een donor.
Dat is jong. De meeste vrouwen zijn al verder in de dertig als ze die keuze maken, maar voor mij had het minder met leeftijd te maken en meer met hoe lang ik er al mee bezig was in mijn hoofd. Vanaf mijn tiende begon ik met oppassen en voelde ik al dat ik op een dag moeder wilde worden. Tijdens mijn eerste serieuze relatie, toen ik twintig was, was het ook al onderwerp van gesprek. En in de relaties die volgden ook. Het kwam er steeds niet van, relaties gingen uit… maar de wens bleef. En werd alleen maar sterker.
Ik wist niet of en wanneer ik een partner zou vinden met wie ik een familie wilde beginnen, maar ik wist wel zeker dat ik een kind alles zou kunnen geven wat het nodig zou hebben, ook alleen. Daarom dacht ik: waarom zou het beter zijn om eerst een partner te zoeken? In de toekomst wil ik zowel een partner als een kind, maar moeten die twee per se op hetzelfde moment samenkomen? Een kinderwens en een partnerwens zijn twee verschillende dingen.”
Ik wist zeker dat ik een kind alles zou kunnen geven wat het nodig zou hebben, ook alleen
De keuze om een donor te gebruiken, is snel gemaakt. “Als ik iets in mijn hoofd heb, ga ik daar ook voor. Voor vrienden en familie kwam mijn wens niet als een verrassing. Ik val op vrouwen, dus ook in een relatie zou ik waarschijnlijk met hulp van een donor een kind proberen te krijgen. Dan waren we alleen samen hetzelfde proces ingegaan.”
De eerste keuze die ze moet maken is tussen een bekende en onbekende donor. “De druk van buitenaf – vooral van kennissen en de psycholoog van de vruchtbaarheidskliniek – was groot om te kiezen voor een bekende donor. Dus iemand die Nederlands is en een rol kan spelen in het leven van mijn kind. Ik wist direct dat dit niet bij me paste, maar ik heb deze mogelijkheid toch onderzocht. Ik weet ook dat sommige kinderen het later lastig vinden als ze niet weten wie hun biologische vader is. Daarom ben ik naar deze optie gaan kijken en heb zelfs iemand gevonden die donor wilde zijn. Na meerdere gesprekken kwam ik er toch achter dat het niet bij mij paste om een donor te kiezen die erg betrokken zou willen zijn in het leven van mijn kindje. Ik wil nog steeds een partner vinden en hier later een gezin mee stichten.”
Natalie kiest uiteindelijk voor European Sperm Bank (ESB). “Het is een gereguleerde spermabank die zich aan alle wetten houdt. Dit betekent dat mijn dochter over zestien jaar identificerende informatie op kan vragen over de donor. Ik weet niet wie het is, maar tegelijkertijd weet ik wel ontzettend veel over hem. Het is een Italiaan, ik weet van kinderfoto’s hoe hij er vroeger uitzag, ik heb een handgeschreven brief van hem en een audio-interview van tien minuten. Ik weet dat hij creatief, muzikaal en sportief is, eigenschappen die ik graag wilde meegeven. En het belangrijkste: ik ken zijn medische geschiedenis. Ik wilde zeker weten of die van hem wel zou matchen met die van mij.”
Natalie begint een IUI-traject. “Dat was mentaal uitdagend. Van tevoren dacht ik dat ik zo zwanger zou zijn – ik was toch jong en gezond. Toen het toch even duurde, vond ik dat lastig. Vaak hoor je mensen zeggen dat je er ‘niet zo mee bezig moet zijn’, maar in een traject kan dat niet. Je moet je ovulatie bijhouden, testen. Tien dagen per maand ben je actief bezig met zwanger worden, daarna zit je op het wachtbankje. Helemaal loslaten lukte niet, maar het lukte me wel steeds beter om er niet de hele tijd mee bezig te zijn. Die periode heeft me veel geleerd over mezelf. Hoe blijf ik mentaal sterk? Veel leuke dingen met vriendinnen doen heeft mij hier erg in geholpen.”
Na negen pogingen stapt Natalie over op IVF. Het is meteen raak. “Toch was ik niet meteen euforisch toen ik die positieve test in mijn handen had. Ik reageerde eigenlijk heel nuchter. Ik ben nu dus blijkbaar zwanger.”
De zwangerschap verloopt met ups en downs. “Mijn dochter lag in stuitligging. Daardoor werd ik al vrij snel medisch begeleid en kreeg ik extra onderzoeken. Toch heb ik me nooit zorgen gemaakt of het wel goed zou komen. Het eerste trimester was ik heel misselijk. Dat was het enige moment dat ik een partner heb gemist die even een glas water voor me kon pakken. Verder heb ik me geen moment alleen gevoeld. Bij de bevalling was een goede vriendin die me steunde.”
De reacties op haar alleenstaand moederschap vallen Natalie mee. “Veel mensen zeggen: ‘Ik zou het zelf niet doen.’ Prima toch. Wat me wel tegenvalt, is hoe mensen op het donorvraagstuk reageren. Ik deelde mijn verhaal op Instagram met terugwerkende kracht. Mensen dachten dat ik nog in de oriënterende fase zat, terwijl ik al zwanger was. Mensen die vinden dat je een bekende donor zou moeten gebruiken, reageerden heel heftig. Ik kreeg toen berichten als: ‘Dit kun je niet maken, je weet niet wat je een kind aandoet.’ Niet leuk natuurlijk, maar ik sta stevig in mijn schoenen.
Ik had die andere optie onderzocht en wist dat het niets voor mij was. Het idee dat een vaderrol per se door een man vervuld moet worden, vind ik onzin. Elk gezin is anders. Wat ik belangrijk vind, is dat mijn kind verschillende rolmodellen heeft, mannen en vrouwen, hetero en niet-hetero. Een gevarieerd palet aan mensen in haar omgeving is veel waardevoller dan het idee dat er per se een man moet zijn. Ik probeerde mijn overwegingen uit te leggen, maar ik merkte al snel dat daar vaak geen ruimte voor was. Mensen bleven herhalen hoe fout ze mijn keuze vonden. Vaak waren dat donorkinderen die zelf nare ervaringen hadden met hoe hun ouders hiermee omgingen.”
Het idee dat een vaderrol per se door een man vervuld moet worden, vind ik onzin. Elk gezin is anders
Natalie is te zien geweest in docuserie De Pufclub en deelt nu bijna dagelijks over het alleenstaande ouderschap. “Toen ik aan mijn traject naar het moederschap begon, merkte ik dat ik verhalen miste van vrouwen met wie ik me kon identificeren. De meeste vrouwen kiezen voor deze stap als ze eind dertig zijn. Dat is ook een realiteit, maar het was niet mijn verhaal. Ik heb niet gewacht tot het laatste moment. Voor mijn gevoel heb ik een heel ander pad bewandeld, en in dat proces vond ik weinig herkenning. Daarom vind ik het belangrijk om mijn ervaringen te delen.
Veel mensen vinden het inspirerend hoe ik het moederschap aanpak. Bodi is nu bijna een jaar en het moederschap is precies zoals ik het me had voorgesteld. Het is druk, het vraagt veel, maar dat is ook waar ik bewust voor heb gekozen. Ik heb het geluk dat ik met twee dagen werken en opvang per week een goede balans heb gevonden. Ik kan altijd rekenen op familie en vrienden, waardoor ik ook tijd voor mijzelf overhoud. Hierdoor kan ik dingen doen zoals een uurtje sporten, daten of een avond met vriendinnen afspreken. Bodi gaat ook bijna overal mee naartoe. Ze is een ontzettend makkelijk en vrolijk kind. Daarin heb ik misschien ook wel geluk gehad.”
Natalie is altijd open en eerlijk tegenover haar dochter. “Het is geen geheim. Ik praat altijd open over de donor. Nu begrijpt ze het nog niet, maar ze zal vanzelf meer oppikken. Ik vind het belangrijk om er meteen open over te zijn. Vragen zoals: ‘Hoe ben je ter wereld gekomen?’ en ‘Waarom heb ik deze keuze gemaakt?’ bespreek ik straks vanaf het begin. Ik heb daar bijvoorbeeld nu al boekjes voor in huis en European Sperm Bank biedt ook bij dit deel van het project hulp als dat nodig is.”
Ze sluit een broertje of zusje voor Bodi niet uit. “Als er ooit nog een kindje komt, zou dat van dezelfde donor kunnen. Dat vind ik een meerwaarde. Voor een tweede kindje heb ik niet de wens om dit alleen te doen. De juiste partner vinden heeft nu meer mijn prioriteit. Mijn kinderwens is vervuld, en dat maakt de zoektocht naar een partner anders. Ik heb nu alle tijd om iemand rustig te leren kennen.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Jamie Li is 22 weken zwanger van haar derde kindje. Aan Kek Mama vertelt ze over de onverwachte zwangerschap, McDonalds in de ochtend en de zoektocht naar de perfecte babynaam.
André Hazes ziet zijn zoontje Dré op het moment niet. Dat is zijn volgers opgevallen en daar krijgt hij een hoop vragen over, laat hij op Instagram weten.
Annemarie schrok zich dood toen ze haar baby van zes maanden na een middag met oma aan de borst van haar schoonmoeder zag ‘drinken’. Haar schoonmoeder schrok net zo erg.
Kinderen genieten van samen spelen, lachen tot laat en wakker worden aan een ontbijttafel met croissantjes en chocomel. Maar voor één moeder nam zo’n onschuldige logeerpartijtje een bizarre wending toen ze na afloop een Tikkie ontving.
Het is soms lastig voor ouders om te bepalen of hun kind echt gelukkig is, vooral naarmate ze ouder worden en hun emoties complexer worden. Toch zijn er volgens psychologen verschillende signalen die kunnen duiden op het geluk van een kind. Met Parents delen ze deze 13 tekenen.
