Beeld: Canva
Niels (32) leeft met een serieus probleem: zijn spullen verdwijnen op mysterieuze wijze. Niet omdat hij ze kwijtraakt, maar omdat zijn vrouw ze steelt en zonder pardon weggeeft. Van zijn vishengel tot zijn sportspullen – alles verdwijnt. En toen gebeurde het ondenkbare: ze gaf zijn peperdure laptop weg.
Niels: “Toen ik Lois leerde kennen, was zij degene met een goedbetaalde baan. Ik werkte ook, maar minder uren en voor een lager salaris. Dat was nooit een probleem, want we hielden onze financiën grotendeels gescheiden. Ik betaalde mijn deel, zij het hare. Dus we hadden nooit echt een probleem hierover, tot ik meer begon te verdienen.
Ik wilde een cursus Japans volgen om mijn carrièrekansen te vergroten, maar Lois vond dat onnodig. ‘Waarom zou je geld uitgeven aan iets dat waarschijnlijk toch nergens op uitloopt?’ vroeg ze. Uiteindelijk besloot ik het zelf te betalen en daarnaast extra hard te werken. Het duurde even, maar het is gelukt. Ik kreeg een topbaan met een flink salaris. Sterker nog, ik begon ineens meer te verdienen dan Lois. Dat leek haar in eerste instantie niet te storen, maar al snel merkte ik dat ze anders naar mijn uitgaven keek. Ondertussen hadden we een zoontje gekregen, wat natuurlijk een grote verandering was. Ik deed mijn best om te zorgen dat we niets tekort kwamen, maar Lois leek steeds vaker geïrriteerd als ik iets voor mezelf kocht.
Het begon klein. Ik wilde een keer gaan vissen en zocht mijn hengel, maar die was nergens te bekennen. ‘Oh’, zei Lois nonchalant, ‘ik heb die aan mijn oom gegeven. Hij vist graag en jij gebruikte hem toch nooit.’ Oké, vervelend, maar vooruit. Ik kocht gewoon een nieuwe. Daarna gebeurde het weer. Mijn pre-workout supplementen? Weggegeven aan haar neef. Mijn favoriete jas? Blijkbaar had haar broer die ‘geleend’. En telkens als ik er iets van zei, wuifde ze het weg. ‘Je hebt toch genoeg geld om een nieuwe te kopen?’ Maar het ging niet om geld. Het ging om respect.
Toen hoorde ik haar op een avond bellen met haar zus. Ze vertelde enthousiast dat haar ouders binnenkort bij ons kwamen wonen. Fijn dat ik hier ook iets van wist. Even ter info: we hebben drie kamers. Eén slaapkamer, een kantoor voor haar en één kamer die ik gebruik als werkplek en hobbyruimte. We waren al op zoek naar een grotere woning, maar dat ging niet zo snel. Tot die tijd sliep onze baby bij ons op de kamer, zodat hij later een eigen slaapkamer kon krijgen. Maar nu had Lois blijkbaar bedacht dat mijn werkruimte eraan moest geloven om plaats te maken voor haar ouders. Terwijl we er juist voor hadden gekozen om het op deze manier te doen, zodat onze baby uiteindelijk zijn eigen kamer zou krijgen – niet om mijn werkplek op te offeren.
Op een dag kwam ik thuis en merkte ik meteen dat er iets miste. Mijn laptop was weg. Ik zocht overal, maar geen spoor. ‘Lois, waar is mijn laptop?’ vroeg ik haar. ‘Oh’, zei ze alsof het niets was, ‘ik heb hem aan mijn neefje gegeven. Hij had er eentje nodig voor school.’ Ik stond met mijn mond vol tanden. ‘Waarom zou je dat doen zonder het te vragen? Dat ding was peperduur!’ Haar antwoord: ‘Je verdient genoeg, je kan toch gewoon een nieuwe kopen?’ Dat was het moment waarop ik besefte dat dit niet zomaar een actie was. Dit was iets anders. Was het jaloezie? Werd ze onzeker omdat ik nu meer verdiende? Of dacht ze echt dat mijn spullen zomaar gemeenschappelijk bezit waren? Ik heb trouwens meteen de zus van Lois gebeld om mijn laptop terug te halen, want dit was absoluut niet besproken.
Dat was de druppel. Ik besloot om een slot op mijn werkruimte te zetten en verplaatste al mijn spullen daarnaartoe. Mijn spullen zijn van mij. Punt. Of dit de beste manier was om het aan te pakken? Geen idee. Maar één ding weet ik wel: vanaf nu blijft ze met haar handen van mijn spullen af. Ze steelt gewoon mijn spullen en geeft ze dan weg.
Wat het nog frustrerender maakt, is dat ik geen contact meer heb met mijn ouders vanwege haar. Ze keurden onze relatie niet goed vanwege Lois haar geloof en uit liefde voor Lois heb ik de band met hen verbroken. Maar nu begin ik me af te vragen of dat wel de juiste keuze was.
En eerlijk gezegd… ik begin steeds vaker te twijfelen of dit huwelijk nog wel werkt. Want als je vrouw je niet eens respecteert, wat blijft er dan nog over?”
Ook Matthew kreeg geen respect van zijn vrouw: zij gooide de videocamera van zijn overleden vrouw weg, een dierbaar cadeau voor zijn dochter. Benieuwd naar zijn hele verhaal? Je leest het hier.
Verena heeft drie kinderen en een druk gezin, maar ook een diep verlangen naar af en toe een momentje voor zichzelf. Haar vriendin Lisa denkt hier anders over. Ze besloot haar drie kinderen mee te nemen naar het feestje dat eigenlijk alleen voor volwassenen bedoeld was.
Heeft een groot leeftijdsverschil invloed op je relatie? Leeftijd is maar een getal, zeggen ze. Maar als je moeder je aankeek alsof je gek was toen je een oudere date meenam naar het kerstdiner, dan weet je: het speelt tóch een rol. En niet alleen in de ogen van de buitenwereld, maar soms ook als […]
Je kind gaat uit logeren, leuk! Totdat er ongewenste souvenirs mee naar huis komen. Dat ontdekte Nina, moeder van Alina (7), toen haar dochter na een gezellig logeerweekend ineens hevig begon te krabben. Wat een klein ongemak had kunnen zijn, ontaardde al snel in een drama én een nogal opmerkelijke Tikkie.
Anna (28) kreeg uit het niets een telefoontje van haar zus Jamie (36), met de mededeling dat ze even een paar weken op haar drie kinderen moest passen. Jamie had een babymoon geboekt met haar vriend en geen budget voor een oppas.
Sommige kinderen trekken vanaf dag één naar dieren toe alsof ze een magneet in hun kleine knuistje hebben. Ze aaien élke hond die ze tegenkomen, stoppen slakken in hun jaszakken (want hij had het koud) en houden fanatiek bij welke eenden er in de sloot wonen.
Iedere ouder kent het: je wilt een goede indruk maken, maar soms heb je gewoonweg geen tijd of energie om alles zelf te doen. Dus ga je voor een slimme oplossing die toch niet zo slim blijkt.
