Nienke: ‘We geven de zorg nooit uit handen, ook niet voor een paar uurtjes bij opa en oma’

Nienke (30), thuismoeder, getrouwd met Bastiaan (36), vier maanden zwanger, moeder van Max (1,5) en Liv (3,5): 

“In de ruim drie jaar dat we kinderen hebben, heeft nog nooit iemand anders dan mijn man of ik onze Max en Liv naar bed gebracht. Noch een luier bij hen verschoond of fles gegeven. Bastiaan en ik hebben ook nog nooit ’s avonds of ’s nachts een oppas ingehuurd. Dat durven we niet. Als je de zorg uit handen geeft, ben je immers afhankelijk van de alertheid en handelsbekwaamheid van een ander.

Kantje boord

De babydochter van een kennis van mij kreeg op een avond acute hersenvliesontsteking. Gelukkig terwijl ze thuis in haar bedje lag. Ze ging even bij haar kijken, toen ze zag dat haar lippen blauw waren en het kind werd niet wakker toen ze haar probeerde te wekken. Die vrouw handelde meteen, door 112 te bellen, maar het was kantje boord. Twee uur later en het meisje was er niet meer geweest.

Door zulke verhalen ben ik extra voorzichtig geworden en het bevestigt mijn gevoel dat alleen een ouder zijn eigen kind het beste kent en eventuele ziektes signaleert. Ik betwijfel namelijk of een babysitter ook zo zou reageren en/of ze er op een crèche bijvoorbeeld ook op tijd bij waren geweest. Niet vreemd ook, want een leidster heeft soms wel vier of vijf baby’s onder haar toezicht. 

Bastiaan en ik zijn er redelijk rechtlijnig in; niemand kan zo goed voor onze kinderen zorgen als wij zelf en dus dóén we dat ook alleen zelf. En dat we daardoor niet naar adults only-feesten en partijen kunnen en om en om naar verjaardagen gaan, soit. Er komt vast wel weer een dag dat het wel weer allemaal kan, kinderen zijn zo snel groot.

“Niemand kan zo goed voor onze kinderen zorgen als wij zelf en dus dóén we dat ook alleen zelf”

Niet ‘normaal’

Maar dat vindt niet iedereen ‘normaal’. De reacties die we van de buitenwereld krijgen wisselen nogal. Sommige mensen noemen ons curlingouders en vinden dat we de kinderen meer los moeten laten. Die zeuren om duo-dates, willen met ons uit eten gaan en snappen niet dat we zelfs niet voor een paar uurtjes iemand inhuren. Mijn beste vriendin vindt me zelfs overbezorgd. Ze zou dolgraag een keer met mij een dag naar de sauna gaan en vindt dat ik de Max en Liv dan bij opa en oma moet kunnen droppen. Maar nee, dat doe ik niet.

Lees ook – ‘Een curlingouder wil ik nooit worden’ >

Vooral niet omdat onze kinderen niet ‘vanzelf’ zijn gekomen. Het heeft zes jaar geduurd voordat we Liv kregen, door middel van ivf. Al tijdens dat traject heb ik mijn baan opgezegd, om me helemaal op de zwangerschap te kunnen richten en daarna dus op de kinderen. Ik geniet enorm van het moederschap en dat gaat voor alles. Stappen en wellnessdagjes kunnen over vijftien jaar ook nog wel. Ik heb de behoefte ook niet om weg te gaan. Laat mij maar ’s avonds lekker huismutserig met een boek op de bank zitten of Netflixen en op tijd naar bed gaan. 

Gelukkig staan mijn ouders wat dit betreft achter ons. Zij zeggen zelf ook: je hebt geen kinderen om ze vervolgens naar een kinderdagverblijf of babysit te brengen. Ze willen zelf ook absoluut geen vaste oppasdag. Als zij op visite komen of wij naar hen toe gaan, dan knuffelen en spelen ze uiteraard wel met Max en Liv, maar blijven wij verantwoordelijk voor het voeden en verschonen. 

Te jong

Mijn schoonouders staan er totaal anders in. Die zouden heel graag de kleintjes een nachtje te logeren hebben of een paar uurtjes voor zichzelf. Ik snap het verlangen, maar ik vind ze nu gewoon nog te jong. Zolang onze kinderen zich niet goed kunnen uitdrukken en nog niet de taal beheersen om aan te geven dat er lichamelijk iets met hen is of hoe ze er emotioneel instaan, geef ik hen niet uit handen. Stiekem denk ik er zelfs over om Liv later te laten kleuteren. Leerplicht gaat in Nederland pas in als kinderen vijf jaar zijn, dan vind ik het vroeg genoeg om het zorgstokje over te dragen.”

Dit verhaal heeft eerder in Kek Mama gestaan.