Beeld: Getty Images
Niet iedereen bewandelt de gebaande paden tijdens de zwangerschap of het moederschap. Sommige vrouwen kiezen er zelfs voor het juist helemaal niet volgens het boekje te doen. Neem Lena (33) die haar kind genderneutraal opvoed.
Lena (33): “Ik weet nog goed dat ik een keer met mijn zus en haar dochtertje, toen nog een baby, op pad was. Een vrouw keek in de kinderwagen en zei: “Wat een lieve knul”. Mijn zus was woest. Uren later had ze het er nog over: hoe had die vrouw haar kleine meisje voor een jongen aan kunnen zien? Inmiddels heb ik zelf ook een dochtertje van 1,5 en is me dit ook al meerdere keren overkomen, maar ik vind het juist leuk als het gebeurt. Ik wil juist dat mensen niet gelijk aan haar kunnen zien welk geslacht ze heeft.
Al voordat ik zwanger was, waren mijn vriend en ik erover uit: als we een kind krijgen, voeden we die genderneutraal op. In ons geval betekent dat vooral dat we onze dochter een genderneutrale naam hebben gegeven, Skye, en dat we heel bewust nadenken over de kleertjes en het speelgoed dat we voor haar kopen. Zo heeft Skye geen roze kleren. Ik koop vooral kleren in neutrale kleren voor haar, zowel van de jongens- als de meisjesafdeling. Wat speelgoed betreft zijn we in het begin weggebleven van typische meisjesspeeltjes. Inmiddels heeft ze wel wat poppetjes en roze knuffels, omdat ze die zelf heeft uitgekozen, maar ze heeft ook auto’s en een treinbaan. We laten ons leiden door haar voorkeuren en niet door wat voor meisjes bedoeld is. Als blijkt dat ze later graag roze kleren wil dragen, een knalroze kamer wil en alleen maar met Barbies wil spelen, dan vinden wij dat natuurlijk prima.
Vanuit onze omgeving wordt wisselend gereageerd op onze genderneutrale opvoeding. Zo hebben wij al voor Skye’s geboorte bij familie en vrienden aangegeven dat we geen roze pakjes wilden krijgen. Een paar oudere familieleden reageerden daar negatief op en vinden het ‘woke-gedoe’. Dat mag, ik zie het als een generatieverschil. Onze inner circle is inmiddels gewend aan onze aanpak, toch loop ik regelmatig tegen gendernormen aan. Zo kregen we in de kraamweek alsnog ontzettend veel roze kaartjes, kwam de kraamhulp aan met roze muisjes voor op de beschuitjes en krijgen we van die kinderopvang ook nog vaak roze knutsels en traktaties mee. Blijkbaar zijn er nog veel ouders die blauwe traktaties voor de jongens maken en roze voor de meisjes. Dat vind ik zelf niet meer van deze tijd, maar ik heb me erbij neergelegd dat dit soort dingen er altijd zullen zijn.
Online heb ik weleens gelezen dat mensen het zielig vinden voor kinderen die genderneutraal opgevoed worden. Dat vind ik onzin, want wij verbieden ons kind niks. Als ze roze wil, krijgt ze roze. Ook vind ik dat wij een milde vorm van genderneutrale opvoeding hanteren. Zo gebruiken wij de voornaamwoorden ‘zij’ en ‘haar’, waar we ook konden kiezen om ‘die’ te gebruiken. Sommige mensen houden zelfs het geslacht van hun kind geheim voor de buitenwereld. Dat vind ik ook vrij ver gaan, al heb ik wel respect voor mensen die dat doen. Mijn motto hierin is: leef en laten leven. Het zou fijn zijn als iedereen zo in het leven zou staan.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Aicha (32) is moeder van twee kinderen en getrouwd met Zakaria. Al negen jaar is ze hecht bevriend met Sharona, ondanks hun totaal verschillende achtergronden. Maar tijdens een kinderfeestje gebeurde er iets wat alles veranderde.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Marijke van groep 4 die ineens een bekende moeder voor haar had zitten.
De opmerking: “Wat ben jij volwassen voor je leeftijd”, klinkt als een onschuldig compliment, bedoeld om een kind te prijzen voor zijn gedrag, verantwoordelijkheidsgevoel of empathie. Maar volgens deze therapeuten kun je die zin beter niet meer zeggen tegen je kind.
Het huisdier van je kind, hun oogappel, hun grootste liefde. En dan gaat ‘ie dood. Shit happens, maar of je kind hier ooit nog overheen komt, is de vraag.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
