Noortje verhuisde met haar gezin naar Bali: ‘Financieel hebben we flink ingeleverd, maar zo voelt het niet’

Merel Brons

26 september, 2021 - 04:42

Leestijd: 6 minuten

Noortje (36), getrouwd met Michiel (37) en moeder van Jip (3): “Vanochtend lag ik nog even in mijn hangmat te huilen omdat ik mijn ouders miste. Tja, dat hoort erbij. Maar toch kan ik niet anders zeggen dan dat het de beste beslissing ooit was om naar Bali te verkassen met mijn man en mijn zoontje. We wonen hier nu tien maanden en ik ben veel gelukkiger met mijn leven dan ik in Nederland was.

De afgelopen tien jaar vond ik mijn draai gewoon niet meer. In mijn baan als operatie-assistente kreeg ik de kriebels omdat de hele dag door alles voor me werd gepland. Zelfs mijn koffie- en wc-moment stonden vast. Ik zat vaak jankend in de auto van en naar mijn werk omdat ik me zo belemmerd voelde in mijn vrijheid. Op die manier nog dertig jaar doorwerken leek me een nachtmerrie. Nog even probeerde ik een baan in de sales van medische producten, maar ik merkte al snel dat ik niet gemaakt was voor de verkoop. Alhoewel het bijbehorende salaris van 2500 netto per maand wel lekker was natuurlijk. Maar niet zo zaligmakend dat ik in een baan bleef steken waar ik totaal niet happy van werd.
 

Verhuizen

Michiel en ik zijn backpackers, we reisden de afgelopen jaren al veel en maakten in 2014 een wereldreis van een halfjaar. Tijdens die trip kwamen we ook voor het eerst op Bali. Het is een heerlijk eiland, waar je alles hebt. Van authentiek Aziatisch tot westers, goddelijk eten, vriendelijke mensen en een fantastisch klimaat met bijbehorende natuur.

De laatste jaren werd het idee om ergens in het buitenland te gaan wonen steeds concreter, vooral tijdens onze reizen. Als we dan weer thuis kwamen, dachten we dat het niet haalbaar was, dat we het financieel niet konden waarmaken. Maar het begon steeds meer te kriebelen: als we het nu niet doen, komt het er misschien nooit meer van. We wilden geen spijt krijgen van iets wat we niet hadden gedaan.

Toch heeft het nog jaren geduurd voor ons plan vorm kreeg. Vooral als ik dacht aan het afscheid van mijn familie schoot ik al vol. Daar moest ik echt naartoe groeien. Ik kan niet zo goed tegen veranderingen en heb een sterke band met mijn familie. Michiel staat daar anders in, hij is minder emotioneel. Ook heb ik slapeloze nachten gehad van het idee dat Jip zijn opa en oma niet meer zo regelmatig zou zien. En de neefjes en de nichtjes met wie hij was opgegroeid. Maar de droom en de dieperliggende wensen waren sterker en groter. Hier heeft hij ook vriendjes en niets hoeft voor eeuwig te zijn.
 

Virtueel

Natuurlijk moest ik ook iets verzinnen waarmee ik een inkomen kon genereren. Toen ik in mijn zoektocht op ‘virtueel assistent’ stuitte, voelde het alsof er engelen begonnen te zingen. In deze baan ben ik assistent voor ondernemers en help ik ze bij het maken en vullen van hun website, het bijhouden van hun social media en het opzetten van online trainingen en podcasts. Maar het allermooiste: ik kan dit werk doen waar en wanneer ik maar wil. Ideaal dus, nu ik aan de andere kant van de wereld woon. We zegden ons huurhuis op. Tien verhuisdozen vol herinneringen stalden we bij mijn ouders. En met slechts drie stapten we op het vliegtuig naar Bali.
 

Uit de ratrace gestapt

Financieel is ons leven een ander verhaal geworden. Onze inkomsten zijn vele malen lager dan de 4000 euro die we in Nederland verdienden. We hebben behoorlijk ingeleverd, maar zo voelt het totaal niet. Geld is geen drijfveer voor ons, die ratrace die we hadden willen we nooit meer. En we hebben hier veel minder nodig om van rond te komen.

Onze vaste lasten in Bali – inclusief scooters en een visum – zijn maandelijks maar 1600 euro. Ik kan dat met mijn bedrijf goed opbrengen. Michiel is – in overleg natuurlijk – huisvader geworden, zodat hij tijd met ons zoontje Jip kan doorbrengen en we geen kinderopvang nodig hebben. Michiel vermaakt zich heel erg goed met zijn moestuin, het maken van meubels en klusjes in en rondom het huis.

Daarnaast ben ik pasgeleden met een tweede bedrijf begonnen als lifestyle designer. Dat doe ik niet om rijk van te worden, maar omdat ik mensen graag wil inspireren om het leven te leiden waar ze van dromen – zoals wij hebben gedaan. Ik wil ze meegeven dat je echt geen rijke ouders of een pot geld nodig hebt om dit te kunnen doen. Juist niet; wij hadden vrijwel niets toen we vertrokken om onze droom waar te maken.
 

Lees ook
Met drie kinderen backpacken door Indonesië >
 

Simpel en eenvoudig

Want als een droom voelt het nog elke dag. Het leven op Bali is zo veel simpeler en eenvoudiger dan in Nederland. Dat wat we zochten hebben we er gevonden. We wonen in een prachtige vrijstaande villa, in een straatje waarin maar drie huizen staan. Ik sta op met de zonsopgang. Verder leven we vooral buiten, zonder al te veel moeten, plannen en afspraken. Het grootste deel van de dag lopen we op blote voeten. We maken ons weinig druk en hebben geen haast meer. Dit hoef je niet per se op Bali te zoeken – dat kan ook in Nederland, maar het klimaat, de relaxte sfeer en de prachtige natuur maken het een en ander wel makkelijker.

Jip vindt het fantastisch dat hij hier elke dag in zee kan zwemmen en zandkastelen kan bouwen. Met Michiel gaat hij ook regelmatig op ‘apentocht’, samen naar de wilde apen kijken als ik aan het werk ben. Hij vindt het allemaal even leuk en mooi. Vrijwel alles waar ik blij van word kost helemaal niets. En verder kun je het zo duur maken als je zelf wilt: je hebt lokale supermarkten waar de prijzen lager liggen dan in de westerse supermarkten. We geven aan boodschappen gemiddeld 160 euro per maand uit. We eten veel groenten en fruit en dat is erg goedkoop. Uit eten gaan kan zowel duur als goedkoop. Je kunt al vanaf vijf euro met z’n drieën buiten de deur eten, bij een hipper tentje ben je ongeveer dertig euro kwijt.
 

Terug verlangen

Behalve mijn familie mis ik eigenlijk niets uit Nederland écht. Misschien een klein beetje De Efteling, want daar kwam ik altijd graag. Zelfs naar het levendige sociale leven dat we in Nederland hadden verlang ik niet terug. Ik heb genoeg aan ons gezin en soms een kop koffie of een yogales met een Hollandse vriendin hier. Het is allemaal zo veel overzichtelijker.

Het enige waar ik nog even op moet letten zijn mijn werktijden. Door het tijdsverschil met mijn Nederlandse klanten heb ik soms de neiging om op elk moment van de dag voor ze aan de slag te gaan. Ik moet ook denken aan mijn eigen rustmomenten.”
 

Dit artikel staat in Kek Mama 01-2021.

Meer afleveringen van Bankrekening? Elke zondag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere afleveringen.