Nynke: ‘Ik wil gewoon niet dat mijn dochter haar mama noemt’

Soraya Ghane

31 januari, 2025 - 19:00

Leestijd: 4 minuten

Nynke: “Laten we even teruggaan naar het begin. Ik was smoorverliefd op Bram. Zo verliefd dat ik mijn vaders waarschuwingen niet serieus nam en er zelfs zeven jaar geen contact met hem door had. Maar ja, liefde maakt blind en blijkbaar ook doof, want ik heb niet doorgehad dat Bram allang met Patricia bezig was. Vier maanden lang. En ik? Ik was te druk met het verzorgen en het rouwen van mijn moeder.

De ontdekking

Op de dag dat ik erachter kwam, was ik op werk. Mijn telefoon trilde en ik zag een melding van de videodeurbel. Ik opende de app en zag tot mijn verbazing Bram, met een bos bloemen, vroeg thuis. Dat vond ik al vreemd. Ik wachtte even en zag hoe hij omgekleed de deur uit liep met de bos bloemen richting het huis van Patricia. Zijn auto stond nog voor onze deur, dus ik wist dat hij in de buurt bleef. We waren inmiddels 15 minuten verder en hij was nog steeds niet terug.

Lees ook

Persoonlijk

Anouk: ‘Toen de seks tegenviel, moest ik ineens toch de helft van de rekening betalen’

Mijn hart begon sneller te kloppen. Ik gooide mijn spullen in mijn tas en reed als een gek naar huis. Onderweg probeerde ik Bram te bellen, maar hij stuurde me direct naar de voicemail (dit deed hij vaker, maar ik heb hier nooit bij stilgestaan). Toen ik aankwam, zag ik hem nét Patricia’s huis uit lopen. Alsof dat nog niet erg genoeg was, gaf ze hem ook nog een zoen. Bram zag mij staan en duwde haar meteen van zich af. Ik voelde de woede door mijn lijf razen. Ik stapte uit de auto, negeerde hem compleet en liep naar huis. Daar heb ik direct alle deuren op slot gedaan en zijn troep naar buiten gegooid. Het enige wat ik nog kon zeggen toen hij bleef jammeren voor de deur was: ‘Ga lekker naar Patricia, vieze hond!’

Nieuwe start

Ik wilde zo snel mogelijk weg uit dat huis. Overal lagen herinneringen en ik kon er niet meer tegen. Gelukkig kreeg ik snel een appartement en na zes maanden begon ik langzaam weer op te krabbelen. Het deed pijn, maar ik moest er ook zijn voor mijn Lola. Nu woont Lola deels bij mij en deels bij Bram en Patricia. Dat was dus geen korte fling, want ze zijn inmiddels een jaar samen. Ik heb geen band met Patricia en die ga ik ook nooit opbouwen. Patricia en Lola kunnen het prima met elkaar vinden. Als Lola ouder is, mag ze zelf bepalen hoe ze hiermee omgaat. Maar toen Lola thuiskwam en zei dat Bram haar dwong om Patricia ‘mama’ te noemen? Dat was een grens die keihard werd overschreden.

Mis niks van Kek

Volg ons kanaal en lees als eerste nieuwe verhalen en columns

Grenzen zijn grenzen

Dus ik pakte mijn telefoon en belde Bram. Die begon een of ander sentimenteel praatje over hoe Patricia moedergevoelens heeft en bla bla bla. Dat ik daar geen boodschap aan had, ging blijkbaar langs hem heen. ‘Lola is niet alleen jouw kind, Nynke. Ik mag ook dingen over haar bepalen.’ Tuurlijk, maar ik bepaal dat jij onze dochter niet dwingt om iets te doen wat ze niet wil. Lola wil het niet, dus het gebeurt niet. Ik wil gewoon niet dat mijn dochter haar mama noemt. Einde discussie. Patricia kan blijkbaar geen kinderen krijgen en als Lola haar mama noemt weet ze zeker dat ze zich een moeder voelt. Maar dat maakt niet uit, want ik heb mijn meisje goed aangekeken en haar verteld dat ze nóóit iets hoeft te doen waar ze zich niet goed bij voelt. Nooit. Ook niet als papa het vraagt.

Het is simpel: ik ben haar moeder, ik ben er altijd voor haar geweest en ik blijf haar moeder. Dat zal een buurvrouw nooit kunnen veranderen.”

Abonneer met cadeau of korting

Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!

Ga voor me-time