Foto: Pexels
Een kind krijgen kan je relatie verbeteren, maar het kan ook flink wat spanningen veroorzaken. Want het leven met een kind, is nou eenmaal niet je oude leventje van vroeger. En hoe erg je ook naar een kind uitkijkt; je kunt zomaar te maken krijgen met een oneerlijke verdeling van het ouderschap.
Danielle (32), heeft samen met Kees (32) dochtertje Britt (0).
“We fantaseerden er maanden over: het krijgen van een kindje. Toen ik vorig jaar na een half jaar proberen in verwachting bleek, konden we dan ook ons geluk niet op. Mijn zwangerschap verliep soepeltjes en afgelopen maart kwam onze lieve Britt op de wereld. Klaar om ons leven nog mooier te maken.
En dat doet ze: Britt is een makkelijk meisje dat ons weinig zorgen geeft. Ze slaapt goed, ze eet goed en ze is zo’n beetje altijd vrolijk. Maar elke moeder die dit leest zal onderstrepen dat een baby je leven drastisch verandert, ook al is ze nog zo makkelijk. En ik moet bekennen dat ik binnen die verandering het afgelopen jaar behoorlijk teleurgesteld ben geraakt in hoe Kees met het ouderschap omgaat. De verdeling is namelijk ver te zoeken…
De eerste weken was Kees een grote hulp. We wisselden ’s nachts af met voeden en deden echt alles samen: een eerlijke verdeling. Maar zodra ik hersteld was van mijn bevalling, leek het wel alsof Kees zijn rol als vader in de koelkast parkeerde en ‘gewoon’ zijn oude leventje weer oppakte. Britt besteedde hij bijna geen aandacht meer aan; het was werken en zorgen voor zijn sociale leven. En dat is nog steeds zo.
“Als ze wakker wordt en ‘aan’ gaat, ben ik degene die opstaat. Altijd.”
De laatste keer dat Kees eruit is gegaan in de nacht om Britt te voeden, kan ik me niet meer herinneren. Als ze wakker wordt en ‘aan’ gaat, ben ik degene die opstaat. Altijd. Ik heb Kees al meerdere malen in zijn slaap wakker gemaakt zodat hij kon gaan, maar dan mompelt hij iets over dat hij moe is, draait zich om en ronkt weer verder. Om vervolgens de volgende dag zijn verontschuldigingen aan te bieden en één keer een luier te verschonen, maar daar is het dan ook mee gedaan.
Lees ook: ‘Tijdens een vriendinnen-nachtje weg zit ze non-stop op de hotline met thuis’
Britt gaat drie dagen naar de opvang en een dagje naar opa en oma zodat ik kan werken. De rest van de tijd ben ik met haar. Kees werkt zes dagen per week in de horeca als restaurantmanager en is vaak vanaf een uur of 14.00 uur tot ’s nachts weg. Maar áls hij thuis is, besteedt hij zijn tijd aan slapen en eten en kijkt hij eigenlijk amper naar Britt om. Soms neemt hij haar even een kwartiertje bij zich om te knuffelen, maar daar is het dan ook weer mee gezegd.
“Het is een mededeling en tien minuten later is hij weg”
Eén keer is Kees mee geweest naar het consultatiebureau: de rest van de bezoekjes doe ik. Als Kees een dag niet naar zijn werk gaat, spreekt hij vaak af met vrienden, gaat hij sporten of gaat hij naar de kapper of massagesalon. Ik krijg nooit de vraag of dat mogelijk is en of ik dan met Britt wil zijn; het is een mededeling en tien minuten later is hij weg. Terwijl ik afspraken minimaal een week van tevoren moet regelen omdat ik altijd moet bedenken waar Britt dan opgevangen kan worden.
Lees ook: Spagaatmoeders: ‘Ik was doodmoe van het geschipper tussen mijn gezin en mijn carrière’
Meerdere keren ben ik het gesprek aangegaan met Kees. Dan vertel ik dat ik het niet leuk vind voor Britt dat haar vader zo weinig tijd aan haar besteedt. Of ik leg uit dat ik de verdeling oneerlijk vind. Kees lijkt het niet te begrijpen. Hij zegt van wel, maar bewijst het tegendeel. In een poging om het goed te maken nam hij Britt laatst bijvoorbeeld bij zich, ‘zodat ik lekker kon douchen’. Maar toen ik tien minuten onder de douche stond, kwam Kees al in de badkamer om Britt te overhandigen omdat ze aan het huilen was.
“Ik weet niet wat ik moet doen om haar stil te krijgen. Kun jij haar nu even nemen?!” vroeg hij wanhopig en voor ik antwoord kon geven stond ik met mijn huilende baby in mijn handen en hoorde ik het volume van de televisie beneden omhoog gaan; het commentaar van een voetbalwedstrijd galmde door de gang. Ik heb gezellig een potje meegejankt met Britt.
Ik verbaas me erover dat ik in deze situatie ben gekomen en vind het niet eerlijk. Waarom gaat Kees er gewoon vanuit dat het wel losloopt allemaal en kan hij zonder pardon het huis verlaten zonder zich zorgen te maken over Britt? Waarom wil hij los geen tijd met haar doorbrengen? Ik weet niet wat ik moet doen of hoe ik het uit kan leggen om te zorgen dat Kees me begrijpt. Hij lijkt het allemaal wel best te vinden zo, maar ik ga er nu al bijna aan onderdoor: al dat geregel en het feit dat ik me zo alleen voel in het ouderschap. Vroeger spraken we altijd over twee kinderen, maar ik weet één ding zeker: dat hoeft voor mij niet op deze manier…”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
