Beeld: Shutterstock
Hester (41) is getrouwd met Robert (43) en stapelgek op hun zoon Julian (8) en dochter Kirsten (5). Maar als moeder is ze ongelukkig. ‘Ik ben mezelf verloren.’
Hester: “Ik zou een arm of been voor ze geven. Mijn kinderen hebben een liefde in me losgemaakt, waarvan ik niet wist dat die bestond. Ik zou ze voor geen goud willen missen. En toch ben ik ongelukkig als moeder.
Tot mijn achtentwintigste had ik geen kinderwens. Ik kon er niks mee, kinderen – en zij vonden mij niet leuk. Mijn vriendinnen op de middelbare school hadden allemaal oppasbaantjes, en ik vulde vakken in de supermarkt. Ik stak mijn vinger nog liever in de gehaktmolen van onze slagersafdeling, dan dat ik een hele avond bij een bende krijsende kinderen ging zitten. Zelfs al kreeg ik geld toe.
Lees ook – Echte Gooische Moeder Leslie: ‘Zelfs de kids naar school brengen of samen eten werd een uitdaging’
Toen ik Robert tegenkwam, veranderde alles. Alsof ik er niets over te zeggen had, werd ik overvallen door een oergevoel: ik móest een kind. Niet doordat ik het zag bij vriendinnen. Sterker nog: als ik ze zag hannesen met slaapjes, tepelkloven, en nooit meer een seconde voor zichzelf, moest ik er niet aan denken, dat hele moederschap. Maar dat alles leek tegelijkertijd ridicuul, als ik dacht aan een leven in mijn buik. Een baby aan mijn borst. Een kind van Robert en mij.
We sliepen er een paar nachten over, twee jaar om precies te zijn, en na mijn dertigste verjaardag hakten we de knoop door. Ik raakte alleen minder makkelijk zwanger dan gedacht. Na vier jaar, waaronder een een IVF-traject, werd Julian geboren.
Als je zo bewust voor een kind kiest, en er zo lang op moet wachten, dan kun je niet gelukkiger zijn dan wanneer het raak is. Toch? Maar niet dus. De zwangerschap vond ik fantastisch. Ook de bevalling verliep probleemloos. Ik kreeg alleen geen moedergevoel. Vanaf de eerste nacht vond ik het alleen maar keihard werken, die baby. En dat veranderde niet. Ik verzorgde Julian mechanisch. Elke drie uur de borst, een schone luier, slaapjes op gezette tijden. Andere moeders romantiseerden het gewoon, dacht ik; hier werd toch niemand echt gelukkig van? En omdat het in het plaatje paste, gingen we voor een tweede kind – dat zich overigens zonder problemen na slechts vier maanden proberen aandiende. Maar bij Kirsten was mijn gevoel hetzelfde.
Lees ook – ‘Ik dacht dat ik die postnatale depressie in mijn eentje kon verslaan’
Ik hou van niemand zoveel als van mijn kinderen. En ik mis ze, als ik een keer een weekend weg ben, of een aantal dagen achter elkaar overwerk en ze niet zelf in bed leg. Maar of ik het leuk vind, het moederschap? Nee. Ik ben er zelfs echt ongelukkig onder. Ik mis slaap. Zoals iedere ouder, natuurlijk. Maar bovenal mis ik mezelf. Ik sta vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week in dienst van mijn kinderen. Ik wíl voor ze zorgen, maar ik beleef er geen lol aan. Ik ontleen mijn identiteit momenteel aan mijn moederschap, en dat is niet wie ik ben. De echte Hester gaat blind voor haar carrière en vriendinnen. Danst op de tafels, sport en besteedt tijd aan haar moeder. Maar aan dat alles kom ik niet meer toe sinds ik moeder ben.
Natuurlijk pakt Robert ook zijn aandeel als vader, en heb ik soms in een weekend een paar uur voor mezelf. Kan ik een weekend weg met vriendinnen. Maar tegen de tijd dat ik terug ga naar huis, denk ik: nu móet ik weer.
Lees ook – ‘Ik haal er gewoon geen plezier uit om altijd de hort op te moeten met kinderen’
Kom op, dit had je van tevoren kunnen weten, hoor ik mensen al denken. En dat klopt. Ik dacht ook echt dat ik dat offer wilde brengen, dat ik ermee om kon gaan. Maar dat hele moederschap: het valt me vies tegen.
Misschien verandert het wanneer de kinderen ouder worden. Tot die tijd leef ik voor de momenten waarop ze op de buitenschoolse opvang zitten, en ik een keertje eerder stop met werken om een uurtje voor mezelf te hebben. Waarop ze slapen, bij een vriendje spelen of uit logeren zijn. Tegelijkertijd geniet ik óók van de stoeipartijen in bed, op zondagochtend. Van hun plakkerige handen op mijn wangen als ze me een kus geven. Van die slapende lijfjes in bed, ’s avonds laat. Ik zou ze nooit meer willen missen, want dan zou ik pas écht ongelukkig zijn.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
