Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat hulp gebruiken. Elke week vertelt een moeder over haar dilemma.
Mary-Anne (38) is getrouwd met Rico (40) en moeder van Rosalie (11), Sarah (10) en Sterre (8).
“Mijn man en ik zijn opgegroeid op de latten. Het is de grootste hobby die we samen hebben, dus toen we kinderen kregen, was het voor ons vanzelfsprekend dat ook zij van jongs af aan leerden skiën. Omdat mijn man parttime skileraar is, kunnen we vaak voor een habbekrats op wintersport.
Rosalie was vier toen ze al zelfstandig van de piste sjeesde. Ook Sarah heeft aanleg. We geven de meiden nog elke winter een paar lessen, maar ze skiën inmiddels bijna beter dan ik. Behalve Sterre. Want die schreeuwt moord en brand sinds het eerste moment dat ze een lat aan haar voeten kreeg.
Samen uit, samen thuis, vinden mijn man en ik. We boeken zomervakanties die volledig zijn afgestemd op de kinderen, op reuzencampings met entertainment en minimaal drie zwembaden – alles om het ze naar de zin te maken. Tijdens wintersport mag het dus best ook een beetje om Rico en mij gaan, vinden we. We gaan al jaren naar hetzelfde familiehotel aan de piste, waar de kinderen vrij kunnen spelen en rondrennen, en wij óók kunnen ontspannen. De skileraren spreken Nederlands, we lunchen bijna elke middag samen – er is geen reden waarom iemand het niet naar zijn zin zou hebben.
Maar Sterre haat het. Het hotel vindt ze leuk, maar zodra we ’s ochtends in de lift stappen naar haar skiklasje, begint het huilen. Ze wil niet, het is stom, ze heeft het koud; alle registers trekt ze open. Terwijl ze een aantal vaste vriendinnetjes heeft, die ook elk jaar terugkomen. Toen ik vertelde dat we in de eerste week van januari weer gaan, ontplofte ze. Ze ging wel bij oma logeren, riep ze; alles om maar niet mee te hoeven.
Lees ook:
‘De stiefmoeder van mijn kinderen koopt ze om met dure cadeaus, hoe zeg ik daar iets van?’ >
Dat brengt Rico en mij in een lastig parket. Want we willen niet op vakantie zonder ons kind, maar we willen haar ook niet voor het zoveelste jaar dwingen iets te doen waaraan ze een intense hekel heeft; het zou juist ontspannend moeten zijn. Haar onwil heeft bovendien een behoorlijke invloed op de vakantiesfeer. Helemaal niet gaan vind ik ook onzin; de rest van het gezin doet niets liever dan skiën. Ik heb een compromis voorgesteld; als Sterre vier van de acht ochtenden op les gaat en een dag vrij met ons skiet, ondernemen Rico en ik de rest van de tijd om de beurt iets anders dan skiën met haar. Maar ze blijft weigeren.
Mijn moeder vindt het heerlijk, een week haar kleindochter over de vloer, maar voor mij voelt het alsof ik mijn kind dan in de steek laat. Ik weet echt niet waar ik goed aan doe.”
Meer Kek Mama? Volg ons op Instagram.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
De opmerking: “Wat ben jij volwassen voor je leeftijd”, klinkt als een onschuldig compliment, bedoeld om een kind te prijzen voor zijn gedrag, verantwoordelijkheidsgevoel of empathie. Maar volgens deze therapeuten kun je die zin beter niet meer zeggen tegen je kind.
