Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (9) en Róman (7). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
Lees verder onder de advertentie
Het gekerm is een week geleden begonnen. “Au.” “Auhau.” “Auwerdeau”, klinkt het van beneden. En dat is dan alleen het opstaan. De rest van de dag worden we voortdurend op de hoogte gehouden. “Ik kan er een beetje op staan.” “Aaaaah, nee toch niet.” “Het is dik, hè? Jahaa. Heel dik.” “Au.” “Is er echt niks gebroken?” “Auwerdeau.”
Lees verder onder de advertentie
Piepen
Miró heeft bij voetbal een peesje verrekt. Vervelend en niet geheel pijnloos, maar hij maakt er een opera in zeven bedrijven van. En ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik word enorm kriebelig van dat theater. Ik weet dat dat aan mij ligt. Het gepiep doet me te veel aan mijn bipolaire moeder denken. Die kon verschrikkelijk overdrijven. Honderden keren kwam ze met een dramatisch bedrukt gezicht bij een dokter vandaan die haar, naar haar zeggen, had medegedeeld dat hij nog nooit zoiets ernstigs had aangetroffen. In werkelijkheid was er zelden iets aan de hand. Haar zelfverklaarde driedubbele longontsteking was een simpele verkoudheid en ook andere kwalen bleken weinig om het lijf te hebben.
Van de weeromstuit mankeerde ik nooit wat. Hoe hard ik ook uit een klimrek lazerde, ik jankte niet en ook als volwassene ben ik niet naar dokters te slaan. Ik heb eens maanden met duizelingen rondgelopen, veroorzaakt door een infectie, en vertelde dat niemand. Pas toen ik uit bed viel en in allerijl werd opgenomen in het ziekenhuis, gaf ik me over, al bleef ik het bezorgde bezoek toewapperen dat het allemaal réuze meeviel.
Lees verder onder de advertentie
Veel kinderen van psychiatrisch patiënten schijnen dit gedrag te vertonen. De ouder vraagt al genoeg aandacht, zij mogen van zichzelf niets mankeren. Waar mijn moeder een enorm lage pijngrens had, heb ik een nog lagere lage pijnlijdersgrens.
Au
En nu zit ik met een auwerdeauwende zoon. Ik erger me, wil zeggen dat-ie zich niet zo moet aanstellen. Dat ik hem vannacht pijnloos zag slaapwandelen. Maar dan opeens zie ik het. Patronen zijn er om doorbroken te worden. En wat is het mooi dat hij mij niet imiteert. Hij maakt zich niet onzichtbaar. Hij is het centrum in zijn bestaan en durft erom te vragen, de aandacht die hij nodig heeft. Ik ga naast hem zitten. “Zeg eens au. Nee harder. Op je allerhardst!”
Lees verder onder de advertentie
Keihard auwen we door de ruimte. Een oerkreet. Een verlossing. Miró glimlacht. “Hé, dat is grappig. Het gaat al stukken beter.” En zo is het. Stukken beter.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.