Lotte: ‘Daar stonden ze, mijn kindjes, met betraande gezichtjes door het raam te turen’

mom guilt schuldgevoel moeder knuffelt dochter
Elsemieke Tijmstra
Elsemieke Tijmstra
Leestijd: 3 minuten

De babyfoon niet horen, het kan de beste overkomen. Zo ook Lotte en Dirk, die tegen beter weten in een beetje te diep in het glaasje keken op oudjaarsavond.

Lees verder onder de advertentie

Lotte (32), getrouwd met Dirk (33) en moeder van Fender (5) en Loeka (4): “Ik weet het nog als de dag van gisteren, oudjaarsavond vorig jaar. Zoals elk jaar vierden wij het met de buren, waar we een heel goede band mee hebben. Allemaal in dezelfde levensfase met jonge kinderen en gewoon lekker sociaal en gezellig. We passen op elkaars kinderen als dat even nodig is, of lenen dingen van elkaar, halen even een boodschap voor elkaar, noem maar op. Het is heel gezellig in de straat en daar zijn wij heel dankbaar voor, want je hoort het vaak zat anders.

Lees verder onder de advertentie

Goed, de kinderen lagen lekker op bed en sliepen tot nu toe elk jaar door al het gedonder en geknal heen, dus we hadden wel een babyfoon buiten staan, maar eigenlijk letten we daar nauwelijks op. Het was een ontzettend gezellige avond en ondanks ons voornemen het niet te gek te maken, waren Dirk en ik allebei toch flink aangeschoten na een tijdje.

Gelukkig nieuwjaar!

We voelden ons de koning te rijk, beschonken vielen we elkaar in de armen. Zo trots op ons, zo blij met onze relatie en met onze lieve kindjes. Toen er werd afgeteld, hieven we het glas. Op een prachtig nieuwjaar! We dansten door de straat met de buren, ook aangeschoten of dronken, schoten een heleboel vuurwerk de lucht in en lachten wat af. De babyfoon ging wel af, maar dat kwam door al het vuurwerk, dat was in de jaren daarvoor ook zo geweest.

Lees verder onder de advertentie

Alleen was het niet alleen het vuurwerk geweest. We hadden er echt gewoon totaal niet op gelet, daar voel ik me nog steeds rot over. Plotseling zag een van de buurvrouwen ze ineens: onze kindjes, achter de voordeur, tranen met tuiten huilend. Naast elkaar stonden ze door het raam te turen en op het raam te bonzen, maar door al het geknal van het vuurwerk hadden we het helemaal niet gehoord.

Pijn in mijn hart

Ik snelde naar ze toe, in een klap weer broodnuchter, en nam ze in mijn armen. Ze huilden zo hard, ze waren bang zeiden ze, en we hoorden hen maar niet. Fender was wakker geworden van het gegil van Loeka en samen waren ze naar beneden gegaan om te kijken of ze ons konden vinden. Toen zagen ze ons buiten en hoorden en zagen we ze nóg niet. 

Lees verder onder de advertentie

Mijn hart doet er nog pijn van, ze waren echt heel erg van streek. We hebben het ook nog lang moeten horen na die dag. En nu, bijna een jaar later, zijn ze het zeker nog niet vergeten, want ze rakelen het dagelijks weer op. Dit jaar ga ik toch echt even kijken binnen of ze echt niet roepen. En blijf ik nuchter.”

Meest bekeken