Op een dag stonden de kinderen (8 en 6) van de gescheiden Vanessa (35) bij hun vader voor de gesloten deur van een leeg appartement. Naar alimentatie kan Vanessa fluiten.
Vanessa: “‘Ik weet niet of ik het kan’, verzuchtte mijn ex nadat we na jarenlang van non-stop ruzie en strijd besloten om een punt achter onze relatie te zetten. Hij doelde niet op het scheiden en single zijn, maar op het alleen zorgen voor onze kinderen. Ik wilde co-ouderschap, hij een omgangsregeling waarbij hij ze om het weekend zou zien. Schoorvoetend ging ik akkoord.
Ik vond het oneerlijk dat hij opeens kon doen en laten wat hij wilde, terwijl ik bijna fulltime alle zorg in mijn eentje droeg. En de kinderen dan? Daar bestaat gelukkig kinderalimentatie voor; ik hoefde in elk geval niet meteen twee keer zo hard te werken. Dacht ik.
Die kinderalimentatie kwam tot op heden – na anderhalf jaar bedelen – nooit. Het betekende knokken, alle dagelijkse én financiële verantwoordelijkheid voor mijn rekening nemen. Want bij sport, ouderavonden, zwemles en verjaardagen kwam mijn ex al snel niet meer opdagen. Geen tijd, overwerk, afspraken – altijd was er wel een excuus.
Tot hij helemaal niet meer communiceerde. Ik gunde de kinderen hun vader, dus verbeet ik elke twee weken mijn gevoelens wanneer ik ze naar zijn huis reed en wist dat ik op maandag weer de verhalen zou horen over het hele weekend binnenblijven in pyjama, films en diepvriespizza.
Degene die de kinderen heeft, brengt ze op de dag van de zorgwissel naar de andere ouder, hadden we afgesproken in het ouderschapsplan. En zo stonden de kinderen en ik negen maanden geleden voor de deur van zijn appartement, op vrijdagavond. Dat mijn ex niet opendeed, baarde me aanvankelijk geen zorgen, hij stond wel vaker niet klaar.
“Niemand wist van een verhuizing, en al helemaal niet waar hij was”
Maar toen ik door het keukenraam naar binnen gluurde, zag ik dat zijn appartement zo goed als leeg was. Zijn ouders die ik direct belde, zijn broer, een kennis met wie hij nog contact had: niemand wist van een verhuizing, en al helemaal niet waar hij was. Telefoon, app en e-mail beantwoordde hij niet. Het was helder: de kinderen en ik stonden er voor nu alleen voor.
Via het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen loopt sindsdien een zaak tegen mijn ex, waarin ze zijn achterstallige, verplichte kinderalimentatie op hem proberen te verhalen. Maar zonder bekende woon- of verblijfplaats of een bankrekening met voldoende vermogen, kan ik daarnaar fluiten. Volgens de laatste geruchten verblijft hij in het buitenland, iets waar hij al van droomde toen we nog samen waren.
Lees ook – ‘Sinds zijn vertrek heeft hij onze kinderen nooit meer gezien’ >
De kinderen heb ik eerlijk verteld hoe de vork in de steel zit, maar wel op hun niveau. Dat papa het een beetje moeilijk vindt om voor ze te zorgen als mama er niet is en nu eerst een tijdje aan zichzelf moet denken.
Nooit was ik van plan om een alleenstaande moeder te worden, maar nu het toch zo is, verbaast het me hoe goed ik het aankan. Ja, het is veel rennen en vliegen, maar aan de andere kant is er nooit meer spanning in huis en kan ik alles in de opvoeding zelf bepalen. Misschien is dat een zegen. Ook al betekent het dat ik voorlopig single blijf, want vrije tijd om te daten heb ik niet en een nieuwe man laat ik al helemaal niet zomaar bij mijn kinderen.
Het is een spoedcursus in autonomie en zelfstandigheid en op een gekke manier ben ik mijn ex daar dankbaar voor. Maar dat hij een gat heeft geslagen in de harten van onze kinderen dat niet meer helemaal te dichten valt, vergeef ik hem nooit.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Drie zussen, tegelijkertijd zwanger, hoe groot is die kans? Niet groot, maar het overkwam Melinde en haar zussen toch. ‘Ultiem geluk.’
De kids komen uit school met een grote grijns, zwaaien naar je alsof ze een topdag hadden en je denkt: Wat gezellig, we gaan een leuke middag tegemoet. Maar voor je je jas uit hebt, ligt er een woedende draak op de vloer die huilt, omdat jij per ongeluk de verkeerde limonade inschenkt.
