‘De verpleegkundige vroeg of ik wel zeker wist of ik mijn dochter zo wilde noemen’
Je hebt urenlang getwijfeld, lijstjes gemaakt en de perfecte babynaam gekozen—en dan komt er ongevraagd kritiek van vreemden.
Lees meer
Vanessa: ‘Ik trof mijn peuter moederziel alleen aan, terwijl mijn schoonmoeder zou oppassen’
Beeld: Getty Images
Als moeder zou je je soms het liefst willen opsplitsen om je kind niet achter te hoeven laten, ook al weet je dat ie in goede handen is. Vooral bij oma. Althans, dat hoop je dan altijd maar. Toen Vanessa (35) thuis kwam, was de oppas van haar driejarige zoontje nergens te bekennen..
Lees verder onder de advertentie
Vanessa: “De dag begon eigenlijk veelbelovend. Mijn schoonmoeder zou oppassen op onze peuter, zodat ik bij de babyshower kon zijn van een goede vriendin. Ze had me met haar bekende glimlach de deur uit gebonjourd. ‘Ga lekker je ding doen, ik regel het wel.’ Ik wist heus dat ze het prima aankon. Ze had tenslotte drie kinderen grootgebracht. Maar ja, toch voel ik altijd een gekke mix van dankbaarheid en zenuwen als mijn schoonmoeder komt oppassen. Dit keer bleken die zenuwen terecht..
Lees verder onder de advertentie
Onheilspellend gevoel
Na een gezellige verrassingsmiddag keerde ik terug naar huis. Ik had zin om mijn kleine ventje weer te knuffelen. Maar toen ik de voordeur opendeed, was het stil. Té stil. Een onheilspellend gevoel hing in de lucht. Ik hing mijn jas aan de kaptstok en riep: ‘Liam? Oma?’ Geen antwoord. Alleen een vaag geritsel vanuit de woonkamer. Ik liep naar binnen en daar zat hij. Mijn zoon, mijn driejarige peuter, zat op de grond tussen de koekkruimels en met zijn houten treintje in in zijn hand.
Lees verder onder de advertentie
‘Liam?’ vroeg ik, mijn stem al iets hoger dan normaal. ‘Waar is oma?’ Hij keek op ‘Weg.’ Pardon? ‘Weg?’ vroeg ik, nu met een lichte paniek. ‘Waar is ze heen dan?’ Liam speelde rustig door met zijn houten trein. Ik nam een sprintje naar de achterdeur. Misschien stond ze in de tuin? Maar nee, ook daar geen spoor van mijn schoonmoeder. Geen bloempot die verzet was, geen kopje koffie op tafel.
Supermarktbezoekje
Ik overwoog serieus om de politie te bellen. Wie laat nou een peuter alleen thuis? Zelfs al is het maar vijf minuten? Op dat moment hoorde ik het ritselende geluid van sleutels. De voordeur ging open en daar stond ze. Mijn schoonmoeder, met een boodschappentas.
Lees verder onder de advertentie
‘Oh, hoi schat!’ zei ze opgewekt. ‘Ik dacht: ik loop even snel naar de supermarkt. Hij wilde niet mee, maar ik dacht, ach, hij is zo braaf vandaag.’ Ik voelde hoe mijn oog begon te trillen. ‘Je hebt hem alleen gelaten?’ vroeg ik ongelovig. Ze haalde haar schouders op. ‘Ik was maar vijf minuutjes weg. Hij zit toch lekker te spelen?’ Vijf minuten? In peuterwereld is dat een eeuwigheid. Ik schudde mijn hoofd. ‘Je kunt een peuter écht niet alleen thuis laten.’
Ze wuifde mijn bezorgdheid weg. ‘Ach, vroeger deden we dat altijd. Hij heeft zich prima gedragen, toch?’ Ik keek naar Liam, die triomfantelijk een trein over de rand van de salontafel liet vliegen. Prima gedragen? Tja, dat is relatief. God mag weten wat er allemaal had kunnen gebeuren..”
Lees verder onder de advertentie
Abonneer met cadeau of korting
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Ook interessant voor jou
Lees verder onder de advertentie
