Je huis verkopen, je boeltje pakken en met je gezin een nieuw leven beginnen in een ver land. “Maar toen sloeg de crisis toe.”
Claudia Snijders (49) runt een Catalaanse delicatessenwinkel: Alegre Import. Ze is gescheiden van Edwin en heeft vier kinderen: Meggie (20), Gina (18) Enrico (14) en Luca (9). Het gezin verrtrok in 2003 naar Spanje.
“In Catalonië woonden we in een droomhuis in een typisch Catalaans dorpje. Ken je die Bertolli-reclames met mensen die in de buitenlucht aan lange tafels eten? Zo was het bij ons. Zaten we op een berg te tafelen met Spaanse vrienden terwijl de kinderen om ons heen speelden. Die vonden Spanje ook fantastisch. Ze hadden er vriendjes, en na schooltijd sprongen ze in het zwembad in onze achtertuin. Alleen onze oudste dochter Meggie had moeite met aarden. Ze was zeven toen we emigreerden en miste haar vriendinnen in Nederland. Ze houdt sowieso niet van veranderingen.
En toen sloeg de crisis toe. Edwins bedrijf bracht van de ene dag op de andere niets meer op. De bodem van onze spaarrekening kwam in zicht. ’s Nachts lag ik wakker, maar overdag dacht ik: het komt vast goed. Alsof de zonnestralen mijn zorgen wegnamen.
Toen kreeg Edwin de kans in Nederland te werken. We grepen het met beide handen aan. Met zijn salaris konden we de rekeningen in ieder geval betalen. Het liep anders. Onze gescheiden levens, het op en neer reizen – het werkte niet. Vier jaar geleden hakten we de knoop door: we gingen weer naar Nederland. De kinderen vonden het vreselijk, maar eenmaal terug wenden ze snel. Opnieuw was het Meggie die het zwaar had: dit keer miste ze haar Spaanse vrienden. Als zestienjarige sluit je nou eenmaal minder snel nieuwe vriendschappen.
Na bijna tien jaar te zijn weggeweest voelde ik me ontheemd. Al die jaren was ik optimistisch en sterk geweest, nu kon ik alleen maar huilen. Edwin pakte zijn leven sneller op. Met mij ging het minder goed en we groeiden uit elkaar. Heel zuur. Wat er ook gebeurt, we blijven altijd een gezin, was mijn motto geweest in Catalonië. Nu brokkelde dat ineens af. Daar voel ik me nog steeds schuldig over. Om mijn leven weer op de rit te krijgen, raadde de huisarts mindfulness aan. In Nederland heb je blijkbaar trainingen nodig om te leren wat de kern is van genieten. Bizar, in Catalonië deden we niet anders. Maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik na een paar heftige jaren weer grip op mijn leven krijg.”
Lees alle portretten in Kek Mama 05-2016.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]
