Beeld: Getty Images
Wanneer je moederleven draait op een strakke agenda kun je er donder op zeggen dat er een dag komt waarop er onverhoopt iets opduikt die je níét op je planning had staan.
Priya (34) woont samen met Gregory (32). Ze is moeder van Davide (7) en Ronnie (4).
“Het was Gregory’s beurt om de kinderen naar school en de opvang te brengen. Vaste prik op mijn vrije dag. In mijn pyjama kuste ik mijn gezin gedag, sloot de deur achter hen en wreef gelukzalig in mijn handen voor een ochtendje ongestoord rommelen in mijn eentje. Dertig seconden later stond Greg weer binnen. ‘Juffendag’, siste hij. ‘En we zijn al laat.’
Er zat niets anders op: ik moest met ze mee, nú. Zo kon ik iets kopen in de buurtsuper naast school en het nog snel in Davides handen duwen tijdens het jas ophangen. Ik wist niet waar ik moest kijken toen ik met mijn regenjas over mijn Garfield-pyjama en een vogelnest op mijn hoofd de doos Merci afrekende bij de kassa.
“Gelukkig was ik de enige ouder in gang. Dacht ik”
Tot overmaat van ramp moest ik in diezelfde outfit de school nog in, maar gelukkig was ik de enige ouder in gang. Dacht ik. ‘Max zei dat je zo’n mooie broek had’, glunderde Davide toen ik hem die middag uit school haalde. ‘Jammer dat je nu zo’n saaie jurk aan hebt.’”
Lees ook – Agendablunders: ‘Het was verdacht rustig op het schoolplein’ >
“Werk en moederschap combineren? Ik vond het altijd een eitje. Kwestie van een flexibele kinderopvang regelen en een fijne oppas in de buurt. Zo redde ik het vijf jaar lang zonder al te veel kleerscheuren, op een enkele vergeten verjaardag na. Ik had net een groot project afgerond en haakte bij hoge uitzondering aan bij de werkborrel, die woensdag. Hij begon al om half vier, vroeg genoeg om ruim op tijd te zijn om Caro van de bso te halen.
Tot tegen vieren, de eerste prosecco net achter de kiezen, de juf belde. Ze probeerde me al uren te bereiken, zei ze, tevergeefs. Ja, logisch, ik had al die tijd staan presenteren. ‘U weet toch dat de bso een studiedag heeft vandaag?’ foeterde ze. ‘Caro zit al sinds één uur bij me in de klas te tekenen, maar is inmiddels wel erg verdrietig.’ Met gierende banden, alle snelheidslimieten negerend, scheurde ik naar school, waar ik mijn dochter zwetend, met een kegel en honderd maal excuses in mijn armen sloot. Sindsdien kopieer ik elke studiedag en lesvrije dagen door naar de agenda van mijn moeder; uitgesloten dat mijn kind zich ooit nog eens zo verloren voelt – en ik me zo niet zen.” Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen: *Goedkoper dan in de winkel *Lees elke maand als eerst Kek Mama *Gratis verzonden Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.
