Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (8) en Róman (6). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
Toen ik twintig jaar geleden François leren kennen was ik van een hoop dingen diep onder de indruk. Zijn staart en oorbel (die waren toen hipperpip). Zijn bovenarmen (ik heb kontjes altijd enorm overschat gevonden, ik ga door het leven met een heftige armspierfetisj). Zijn Franse accent (denk: A fish called Wanda).
Maar toen ik hem op een ochtend bloot in de douche zag, moest ik alle moed bijeenrapen om niet gillend zijn huis te verlaten. Daar zat hij bungelpiemelnaakt op zijn hurken. Met in zijn hand een miniruitenwissertje. Waarmee hij de binnenkant van de douchecel droogde.
“Wat doe jij nou?” vroeg ik iets te hoog.
“O, dat gebruik altijd. Zo krijg je geen strepen op het glas.”
Had-ie van zijn moeder geleerd, de schat. Zijn ma bleek een Martha Stewart on speed te zijn. Even bang voor vlekjes als een arachnofoob voor spinnen, verliefd op talloze soorten ontsmettingsmiddel en zo dominant dat ze haar zoon toen hij een jaar of acht was al 37 manieren leerde om een wollen trui te wassen én dat je het tegelwerk in de keuken het allerbeste glanzend krijgt door het te aaien met een minitandenborstel.
Laten we voorzichtig stellen dat ik iets anders ben opgevoed. Mijn vader werkte. En mijn moeder hield wel van schoon, maar haar manier van reinigen was simpelweg overal bleek overheen gieten. Soms verdacht ik haar ervan dat ook bij het eten te doen, want koken kon ze nauwelijks. Maar lief was ze wel. Vriendinnetjes kwamen altijd graag bij ons omdat je gerust met de bankkussens van de trap mocht sjezen en mijn moeder het ook geen punt vond ons een bak boter te geven met de toevoeging: “Hier. Ga maar even kleien ofzo.”
Dat ik een rommelkont werd, zal geen verrassing zijn. Helaas voor Fran gedragen onze koters zich ook als enorme zeemeeuwen die alles wat ze in hun handen hebben en niet meer gebruiken lukraak als een grote strontflats laten vallen. Toch hebben Fran en ik elkaar de afgelopen decennia aardig beïnvloed. Het keukenaaitandenborsteltje ligt werkeloos in een la en de Lego op kleur sorteren doet-ie alleen nog omdat hij er zo relaxed van wordt. En ik heb laatst een vloertrekker gekocht. Niet voor de douche maar om de takkezooi van de jongens in een hoek te vegen en er een gezellig kleedje over te leggen. Prima plan. Wat zeg ik? Wonderschoon.
Deze column staat in Kek Mama 01-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Ziggy kiest voor een unieke babynaam voor haar dochter, geïnspireerd door een bekende actrice. Haar moeder vreest echter dat deze keuze tot pesterijen zal leiden.
Sommige situaties zorgen voor sprakeloze momenten. Pas achteraf doet je brein z’n werk en bedenk je je wat je eigenlijk had kunnen doen of zeggen. Florine, moeder van twee kinderen, ervaarde het onlangs in de supermarkt.
Schoolgroepsapps met andere moeders, het is voer voor smeuïge en soms ronduit bizarre verhalen. Zo ook het verhaal van Fieke. Zij schoot het cadeau voor de juf aan het eind van het jaar voor en nu weigert een moeder haar deel via de Tikkie te betalen.
Als ouder heb je vast wel eens het gevoel dat je woorden het ene oor in en het andere oor uit gaan bij je kind. Maar wist je dat de sterren misschien een handje meehelpen?
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week deelt Mariët (34) haar dilemma. Haar vierjarige dochter Rosie heeft namelijk een lactose-intolerantie, maar oma lijkt dat minder serieus te nemen.
Sommige vrouwen zijn gewoon gemaakt om een boy mom te zijn. Al voordat ze kinderen krijgen, zeggen mensen het tegen ze: “Jij krijgt later vast alleen maar jongens.”
