Kek Mama-columnist Roos Schlikker vond het bloedspannend om haar eerste roman te schrijven. En nu ligt ‘Huisje boompje beest’ in de winkel en mag iedereen er zomaar iets van vinden. “Het voelt alsof ik naakt op de markt sta.”
“Sommige dingen in het nieuws fascineren me. Zo ook pedojagers: de mensen die met brandende fakkels in de voortuin van een vermeende pedofiel staan en zijn naam en telefoonnummer online gooien. Enerzijds hebben ze het gelijk heel erg aan hun zijde – niemand wil dat iemand vieze dingen met kinderen doet. Tegelijkertijd vind ik het zo interes sant dat die pedojagers zelf óók een grens overschrijden. In eerste instantie wilde ik die mensen volgen voor een journalistiek verhaal, maar op een gegeven moment dacht ik: wat als ik mijn verbeelding loslaat op dit thema?”
“Jazeker. Als journalist mag je nooit wat verzinnen, bij een roman kun je zelf personages creëren. Ik heb echt alles uit de krochten van mijn eigen hoofd en ziel kunnen trekken. Doodeng, maar tegelijkertijd was het een feest om op zo’n nieuwe, vrije manier te schrijven.”
“Het voelt alsof ik naakt op de markt sta. Ik word er zelfs een beetje humeurig van, zo spannend vind ik het. Al komt het misschien ook omdat ik een nogal faalangstig persoon ben. Tegelijkertijd vond ik het geweldig om te doen. Dus dan maar dat marktplein op.”
“Dit gaat niet over mij, dacht ik in eerste instantie. Ik woon niet in een Vinexwijk en heb niks te maken met pedofielen. Al schrijvende merkte ik dat het boek juist wel dichtbij me staat. Zo is er een personage dat enorm bang is dat haar iets overkomt: dat haar man haar in de steek laat, haar kind doodgaat of er een bom ontploft. Ik kan die angst ook hebben. Dat je het bijna gaat bezweren met allerlei rare rituelen en bijvoorbeeld vijf keer op een muur staat te tikken omdat je bang bent dat er anders iets gruwelijk misgaat. Eigenlijk is dat een stukje van me dat ik liever verberg.”
“Schrijven komt neer op nadenken. Over verhaallijnen, personages, anekdotes. En nadenken kan ik overal: aan de keukentafel, onder de douche en in de speeltuin. Als mijn kind voor de 36e keer van de glijbaan gaat, hoef ik niet steeds verbijsterd achterover te vallen en kan ik stiekem heus wel een leuk plotje bedenken.”
“Ha, nee! Ik zat in Wie is de Mol? en dat schrijfhuisje was mijn smoes. Iedereen trapte erin. Maar bij thuiskomst was mijn roman dus nog steeds niet af. Daar heb ik nog wekenlang aan zitten schrijven.
Huisje boompje beest, € 19,99 Atlas Contact. Een fragment uit Roos haar boek lees je in Kek Mama 07-2017
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
