Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (8) en Róman (6). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
Vroeger, in vrijgezelle tijden, wilde ik niets liever dan een mysterieuze schone zijn. Zo’n vrouw over wie mannen zeggen: “Ze kijkt zo geheimzinnig. Ze is misschien wat stil, maar daar zit een peilloze diepte achter, dat zie je.” Ik vermoed vaak dat er achter stille Willies in plaats van een peilloze diepte gewoon helemaal niks zit, maar dat is de kift natuurlijk. Want ik ben een hoop, maar zeker niet mysterieus.
En dat terwijl ik stiekem wel van stiekem hou. Die ene kus die nooit uitgewisseld had mogen worden, was dat niet de lekkerste ooit? Dat potje zwart-wit dat ik in mijn laatje op de lagere school had gesmokkeld en waarin ik stilletjes tijdens taal af en toe mijn vinger durfde te steken. Zalig.
Doen alsof je altijd naar Radio 1 luistert in de auto maar zodra je het land doorscheurt keihard meeblèren met 100% NL (‘Ik heb de heeeeeele nacht, liggen dromen, van je stem van je mond van je lijf van je kont en de dekens o-hop de gro-hond.’). Bijna orgastisch.
Maar omdat ik zo flapuiterig ben, kan ik het zelden voor me houden. Ik lul te veel over de man die ik clandestien zoende, dat zwart-witpotje viel altijd om, een poederlawine tussen al mijn schriftjes achterlatend en het feit dat ik de halve dag Woltertje Kroes neurie zal ook wel wat verraden.
Afgelopen week had Miró een vriendje te spelen. Ze zouden naar het voetbalveldje gaan. Terwijl ze in de gang hun jassen aantrokken, hoorde ik ze fluisteren. “Ik heb geld. Ja, nog van mijn verjaardag.” “Oooooh! Zullen we? Naar de Appie?” “Ssssssssst! Ja, ja, doen we. En dan kopen we chocola!” “Of chips!” “Of allebei!” “Ja! Allebei!” “SSSSSSSSSST!”
Ik stond stiekem te grijnzen op de overloop. Wat heerlijk, van die plannen smedende jongetjes. Chocola of chips is natuurlijk het allerlekkerst als je als achtjarige naar de supermarkt sluipt om het in te slaan van je eigen verjaardagsgeld. Dikke kans dat ze er van de zenuwen amper van zouden eten. Maar het plannen. Het complotje. Het samenzweren. Ik begreep zo goed hoe leuk het was.
En toch kon ik het niet laten. Ik sloop naar beneden en dook plotseling achter ze op waarbij ik keihard fluisterde: “Jullie mogen best wat lekkers halen hoor!” Weg geheim. Shit. Ik zal nooit een mysterieuze schone zijn.
Deze column staat in Kek Mama 02-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
