In het Verenigd Koninkrijk is een belangrijke stap gezet voor ouders die een zwangerschap verliezen voor de 24e week. Zij krijgen recht op rouwverlof na de miskraam. Moet Nederland dit ook invoeren? Wij vroegen het op onze Instagram en jullie reageerden massaal.
Ouders in het Verenigd Koninkrijk krijgen binnenkort recht op twee weken betaald rouwverlof, een uitbreiding van de bestaande regeling die eerder alleen gold voor verliezen na 24 weken zwangerschap.
Deze wetswijziging erkent de diepe impact van een miskraam op ouders en biedt hen de broodnodige tijd om te rouwen zonder de druk om direct weer aan het werk te gaan. Naar schatting krijgen jaarlijks 250.000 vrouwen in het VK een miskraam, en voor velen van hen zal deze nieuwe regeling een welkome ondersteuning zijn.
In Nederland is er nog geen vergelijkbare wettelijke regeling. Momenteel hebben vrouwen hier recht op zestien weken betaald verlof bij een miskraam na 24 weken zwangerschap. Voor die tijd moeten zij zich ziekmelden en gelden de reguliere ziekteverzuimregels. Moet daar verandering in komen? Moet in Nederland ook het rouwverlof na een miskraam wettelijk geregeld worden? Dit waren jullie antwoorden:
E: “Super als die optie er is! Gelukkig was mijn werkgever heel meelevend en ik mocht weer gaan werken als ik er fysiek en mentaal aan toe was. Zou iedere werkgever een voorbeeld aan mogen nemen!”
M: “Ik heb mezelf ziek gemeld, maar verlof was zeker een mooi signaal vanuit de werkgever geweest.”
A: “Uiteraard is het voor iedereen verschillend of je hier behoefte aan hebt. Maar de mogelijkheid zou wel echt heel mooi zijn.”
N: “Hier vier miskramen en ik had verlof echt fijn gevonden. Ik vind de stap mij ziek te melden hiervoor groot, dus ben gewoon gaan werken terwijl ik dit achteraf gezien beter niet had kunnen doen.”
M: “Absoluut! En daarbij meer begrip aub. Ik had zaterdag m’n miskraam en werd door m’n werk geappt, maandag ben je er wel weer toch?”
R: “Prima als de mogelijkheid er is, maar dan moet je dus op je werk gaan vertellen dat je een miskraam hebt gehad. Zoiets privé zou ik nooit op het werk willen delen, dan eerder ziekmelden.”
G: “Ja en nee. Ik heb er vier gehad. Vooral de eerste twee (heel veel bloedverlies) zijn heel erg traumatisch geweest voor mij en ik had graag meer tijd gehad om dat te verwerken. De andere twee gingen makkelijker.”
L: “Het valt niet te verwachten dat wanneer je medewerker in een bepaald stadium haar/hun kindje verliest je de volgende dag wordt verwacht op je werk en je je anders maar moet ziekmelden. Onze overheid moet de spelregels opnieuw beoordelen en aanpassen aan de tegenwoordige maatschappij.”
P: “Absoluut, maar altijd in overleg omdat sommige mensen wel graag willen werken.”
N: “Ja hier moet je verlof voor krijgen! En dan niet alleen de kraamvrouw, maar ook de partner.”
M: “Nee. Twee miskramen gehad en was blij dat ik naar het werk kon i.p.v. thuis te zitten met niets. Gaf veel afleiding en steun om tussen de mensen te zijn.”
Meer reacties lees je hier onder de post.
GroenLinks en de SGP hebben het kabinet opgeroepen om de mogelijkheden voor betaald verlof bij een miskraam of stilgeboorte te onderzoeken. Zij benadrukken de enorme impact die een miskraam heeft op het leven van ouders en het belang van erkenning en ondersteuning in dergelijke situaties.
Hoewel er nog geen concrete plannen zijn, toont de internationale aandacht voor dit onderwerp aan dat er een groeiend besef is van de noodzaak om ouders na een miskraam de tijd en ruimte te geven om te rouwen.
Monique Westenberg vertelde onlangs openhartig over haar miskraam toen ze graag een tweede kindje wilde met André Hazes. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
