Van 28 januari t/m 4 februari vindt De Week van Het Vergeten Kind plaats – een initiatief van Stichting Het Vergeten Kind. Presentatrice Saar Koningsberger zet zich al jaren in voor dit mooie doel. Een dankbare, maar ook emotionele taak.
Als Saar Koningsberger in 2013 door Johnny de Mol wordt uitgenodigd voor het slotfeest van de Week van Het Vergeten Kind, is het meteen duidelijk: híer wil ze zich voor inzetten. “Wanneer je die kinderen vrolijk ziet spelen, merk je niet gelijk dat ze getraumatiseerd zijn”, vertelt Saar aan Kek Mama. “Maar toen ik een meisje een high five wilde geven, dook ze meteen weg – ze dacht dat ik haar wilde slaan. Er brak iets in me, want hoe absurd is het dat dit meisje bang was dat ik haar pijn zou doen?”
In 2018 verandert het leven van Saar drastisch: ze wordt moeder van dochter Scottie (3) en het ambassadeurschap krijgt in één klap een nog emotionelere lading. “De verhalen van de kinderen zijn zo schrijnend. Als je moeder wordt en je bedenkt: ‘Wat als dit míjn kind zou overkomen?’, komt het tien keer zo hard binnen. Ik ben sinds de komst van onze dochter veel emotioneler geworden.”
Ondanks die kwetsbaarheid ziet Saar het ouderschap ook als een enorme toevoeging binnen haar rol als ambassadeur. “Nu pas weet ik vanuit mijn moederhart hoe het zou voelen als je kind zoiets zou overkomen. Hierdoor ben ik strijdvaardiger geworden en besef ik des te meer hoe waardevol het is dat Scottie in een warm en liefdevol gezin opgroeit.” Saar vindt het dan ook belangrijk om dit aan haar dochter mee te geven. “Als ik een dag als ambassadeur op pad ben geweest, maak ik er altijd een momentje van met Scottie. ‘Jij hebt je eigen bedje, maar ik was vandaag bij kinderen die niet in hun eigen bed kunnen slapen en iets verdrietigs hebben meegemaakt. Hierdoor hebben ze extra liefde en aandacht nodig’. Natuurlijk kan een kind van 3 dit nog niet volledig plaatsen, maar je merkt wel dat het aankomt. ‘Dat is zielig voor die kindjes’, zegt ze dan.”
Lees ook
Saar Koningsberger: ‘De hele familie moest huilen toen ik zwanger bleek, ze hadden zo meegeleefd’ >
“Het ambassadeurschap draagt zeker bij aan de opvoeding van Scottie”, geeft Saar toe. “Doordat De Week Van het Vergeten Kind elk jaar een ander thema heeft en ik hierdoor steeds met nieuwe, schrijnende situaties geconfronteerd word, merk ik dat ik evalueer. Niet alleen als ambassadeur, maar ook als moeder.”
Dit jaar vraagt Stichting Het Vergeten Kind tijdens hun campagneweek aandacht voor het thema gesloten jeugdzorg, want uit onderzoek blijkt dat 76 procent van de kinderen op een gesloten afdeling er psychisch beschadigder uitkomt. Saar: “Onschuldige kinderen met trauma’s worden opgesloten en krijgen niet de juiste hulp. Ze worden behandeld als gevangenen: moeten scheurkleding aan, worden gefixeerd en in een isoleercel gestopt. Dit kan en dit mag niet!”
Vind jij ook dat gesloten jeugdzorg moet stoppen? Teken dan de petitie.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
