Sanne is terug van haar tweede wereldreis met man Joep en dochter Sophie (8 jaar). In zeven maanden bezochten ze zestien landen, Sophie kreeg onderweg les.
Het is Joep die Sanne aansteekt met het reisvirus als ze elkaar ontmoeten in hun studententijd. “Ik was helemaal niet zo’n reiziger. Met mijn ouders was ik nooit buiten Europa geweest en ik had die drang om de wereld te zien toen nog helemaal niet. Maar toen ik verliefd werd op Joep en hij een half jaar op reis ging, veranderde dat. Na een maand dacht ik: ik ga achter hem aan en pakte het vliegtuig naar Sydney. We hebben toen samen gereisd door Australië, Zuidoost Azië en China en ik had die maanden zo’n waanzinnig gevoel van vrijheid. Vrijheid waar je gaat, staat en voor hoelang; héérlijk!” Terug in Nederland studeren ze af, gaan ze aan het werk en kopen een huis. “Helemaal volgens het boekje, al bleven we samen wel verre reizen maken en nieuwe plekken ontdekken in onze vakanties.”
In 2015 wordt hun liefde gekroond met een dochter: Sophie. “Ineens gingen we met de auto naar de camping in Frankrijk en Italië, zoals ik dat vroeger met mijn eigen ouders deed. Best leuk, begrijp me niet verkeerd, maar Joep en ik dachten ook: is dit ons leven nu? Op een middag zaten we aan de rand van het Franse zwembad, keken elkaar aan en evalueerden ons nieuwe leven. Is dit wat we willen? Hoe zou ons leven eruit zien als alles zou kunnen? Als geld, werk en je huis geen rol speelt? Daar hoefden we niet lang over na te denken: in dat geval wilden we op wereldreis.
Al dacht ik natuurlijk ook: het is toch niet voor niets dat al die jonge gezinnen op de camping zitten? Is dit niet gewoon hoe het gaat? Was ons gesprek aan het zwembad niet gewoon een kwestie van wishful thinking?”
Weer in Nederland schiet Joep meteen in de praktische modus. “Hij wilde uitzoeken hoe we onze droom konden waarmaken. Hij wist precies welke abonnementen we konden missen, welke verzekeringen we konden omzetten. We maakten een spaarplan, hielden ons daaraan – ook niet onbelangrijk, en vertrokken uiteindelijk in 2019. Sophie was toen vier jaar. Dat leek ons de ideale leeftijd: geen baby meer, maar ook nog geen leerplicht. We regelden een goede reisverzekering en gingen gewoon. Of nouja… gewoon. Onze ouders moesten toen wel even slikken. ‘Moet je dat wel doen met zo’n jong kind? Is het wel veilig?’ vroegen ze zich af.
“‘Moet je dat wel doen met zo’n jong kind? Is het wel veilig?’ vroegen ze zich af“
Kijk, je moet gewoon je gezond verstand gebruiken, waar ook ter wereld. Wij gaan nooit naar gebieden die rood, dus onveilig, zijn. In Colombia moet je ’s avonds geen gezinswandeling maken in een buitenwijk, maar geldt dat niet net zo goed voor Amsterdam?
Bovendien klopt het idee dat we in Nederland van andere landen of plaatsen hebben niet altijd, zegt Sanne. “Ik vond bijvoorbeeld Los Angeles, met veel verslaafde daklozen op straat, veel onveiliger voelen dan Colombia, waar iedereen het altijd over heeft. Inmiddels is onze familie hartstikke enthousiast hoor. Ze zien hoe goed het gaat, hoe gelukkig we ervan worden en waaien zelf ook graag aan tijdens onze reizen.”
Dat Sophie inmiddels naar school gaat, verandert namelijk niets aan de reislust van het gezin. “We zijn zelfs net terug van onze tweede wereldreis. Van juli tot en met februari reisden we door zestien verschillende landen: onder andere Oezbekistan en Japan, naar Zuid-Korea, Costa Rica en het Caribisch gebied. Veel, ja, maar we zijn geen mensen die aan slow travel doen. Afwisseling vinden we fijn: dan weer strand, dan weer eens stad. We zien liever heel veel landen een klein beetje, dan een paar landen lang. Ook deze keer was het weer fantastisch. Sophie genoot enorm en kreeg onderweg les.”
Sanne vervolgt: “Veel mensen denken dat het dan écht niet meer kan, op reis als je kind naar school gaat. Maar waar een wil is, is een weg. Het was deze keer veel meer regelwerk, ja, maar niet mega ingewikkeld en al helemaal niet onmogelijk.” Hoe pak je zoiets aan? “Veel mensen zijn bang voor de reactie van de school, maar wij vroegen gewoon een open gesprek aan met de directrice. Hoe stond zij er tegenover? Zij was gelukkig meteen enthousiast en zei: ‘In een half jaar op reis leert ze zoveel andere dingen dan hier in de schoolbanken!’ We spraken af dat we de lesmethode mee konden nemen op reis en dat Sophie in dezelfde klas terug kon komen.”
“Veel mensen denken dat het dan écht niet meer kan, op reis als je kind naar school gaat. Maar waar een wil is, is een weg”
Al gaat uiteindelijk niet de directrice over de leerplicht, maar de leerplichtambtenaar. “Daarom hebben we het hele gezin, een belangrijke voorwaarde, toen tijdelijk uitgeschreven uit Nederland waardoor de leerplicht tijdelijk verviel. Dat is iets wat je wel even goed moet uitzoeken – ook met verzekeringen, AOW en dergelijke, maar eenmaal uitgezocht is het een kwestie van een handtekening zetten en gaan.”
Op reis is het best even zoeken. “We merkten dat structuur belangrijk was. Tussendoor lesgeven werkte niet, daar werd Sophie onrustig van. En wij ook. Zeven dag per week kreeg ze iedere ochtend een uur school en daarna reisden we weer door. Dat werkte goed.”
Inmiddels is Sophie al in meer dan dertig landen geweest. “Sommige mensen zeggen dat kinderen zich dit later niet zullen herinneren. Dat geloof ik niet. Ze straalt als ze het heeft over het ziplinen in Costa Rica of het jetskiën in de Caribische zee. Het land vergeet je misschien, maar de activiteiten blijven haar altijd bij. Heimwee naar vriendjes en vriendinnetjes had ze bijna niet. We vroegen haar regelmatig: wil je doorreizen of naar huis? Ze koos altijd voor het eerste. Al denk ik, eerlijk is eerlijk, dat we het pas bij echt heel veel heimwee hadden overwogen om terug te gaan.
De meeste mensen reageren heel positief op onze instelling. Of niemand zegt recht in m’n gezicht wat ze er echt van vinden, dat kan natuurlijk ook. De meeste mensen die ons en onze avonturen inmiddels volgen willen juist advies. Vaak vragen mensen zich af hoe we dat financieel toch doen, zo lang op reis. Simpel, keuzes maken. Wij werken in de zorg en het onderwijs, zijn echt geen multimiljonair. Dus wonen we in een klein huis, hebben we geen dikke bak voor de deur, geen dure spullen en hoeven ook geen grote carrière. Het is een kwestie van prioriteiten stellen en dat ook echt willen. En-en-en kan niet.”
Sophie is succesvol ingestroomd in haar eigen groep, nu groep vijf. Ondertussen zijn we al weer aan het nadenken over onze volgende reis. We zouden graag nog een half jaar weggaan, maar waarheen en wanneer is nog niet concreet.”
Sanne hoopt andere gezinnen te inspireren. “Wij zijn ook gewoon doorsnee gezin met een droom. Als wij kunnen gaan, kan jij dat ook. Je hoeft niet naar de camping in Frankrijk, omdat toevallig iedereen dat doet. Als het je droom is het anders te doen, ga er dan gewoon voor. Cliché maar waar: uiteindelijk leven we maar één keer.”
Volg de avonturen van Sanne en haar familie op Instagram @reiskoe.nl en reiskoe.nl
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
