Hoofdredacteur Sara schrijft elke maand in Kek Mama vol humor en relativering over zichzelf en haar gezin. Deze maand: drukke sukkel.
“Ik ben er al drie nachten achter elkaar uit geweest,” zeg ik. Mark: “Maar ik heb deze week al vier keer gekookt.” Ik: “Gister heb ik ook nog een berg was gevouwen.” Mark: “Weet je wel hoeveel vaker ik boodschappen doe?”
Kinderachtig zitten we tegen elkaar op te bieden. We vinden allebei oprecht dat we het allermeeste doen in huis. En dat we daar véél te weinig credits voor krijgen. Op goede dagen zitten we samen te grinniken om ons sneue gedrag. Op slechte dagen zijn we serieus bloedig geïrriteerd.
Een jaar geleden is dit. Inmiddels hebben we een andere tactiek: bij de eerste tekenen van ik-voel-me-miskend-chagrijn vragen we een compliment. Klinkt idioot, maar het werkt. Dus zei ik zondagochtend: “Kun je even dankjewel zeggen omdat je vanochtend drie (ja, echt DRIE!) uur langer kon slapen omdat ik om half zes met de jongetjes ben opgestaan?” Het afgedwongen “Heel fijn schatje, dankjewel!” (en dat we erom kunnen lachen) helpt dan toch.
In een nog kinderloos tijdperk hoorde ik van een collega dat ze geheel vrijwillig een uur vroeger opstond om in alle rust bij een kop koffie de krant te lezen voordat haar twee kinderen wakker werden. Ze zag mijn ongeloof en grijnsde: “Jaaaa, en jij denkt nu dat je het druk hebt hè?” Zeg dat. Een fulltime baan, languit Starsky and Hutch kijken en tot diep in de nacht door de grachten varen met vrienden. Beredruk vond ik het.
Gisteren vertelden we elkaar bij het avondeten wat we die dag hadden gedaan. Mark had een presentatie voorbereid, Toon riep “Aya, Aya!” (hij had gezandbakt met onze lieve oppas Azza) en ik somde opgewekt een rijtje acties op dat ik zelf niet bijzonder heftig vond. Ko: “Poehee, wat heb jij een drukke dag gehad. Ik heb vandaag alleen maar getekend en geknutseld.” Zonder dat ik het in de gaten heb gehad, ben ik een drukke sukkel geworden. En dan sta ik nog niet eens een uur vroeger op om de krant te lezen.
SARA
Hoofdredacteur Sara van Gorp (42) woont samen met Mark en zoons Ko (6) en Toon (2).
Een kinderwens hebben is een verlangen dat diep van binnen kan branden. Maar wat als jouw wens zó groot is, dat je een grens overschrijdt? Anna (28) deelt haar verhaal over een beslissing die haar leven voorgoed veranderde – en waar ze nog steeds mee worstelt.
Onverwacht een brief krijgen van Jeugdzorg, dat ze een melding hebben gekregen van mishandeling en bij je langs willen komen. De schrik van elke ouder. Het overkwam Chantal.
Rekeningen na een avondje uit: de ene wil om en om betalen, de ander liever splitten. Hoe dan ook, het kan toch lastige situaties opleveren. Zo ook voor Felicia en haar vriend, die opdraaiden voor de rekening van hun vrienden.
Elke maandag vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Een onbegrijpelijk fenomeen. Zo noemt presentator en ondernemer Kaj Gorgels het vaderschap. In Switched-On de podcast vertelt hij meer over hoe hij de eerste maanden met zijn zoon beleefde en wat zijn allergrootste missie is als kersverse vader.
