Beeld: GettyImages
Steeds meer vaders nemen geboorteverlof op, naast de vijf dagen die je nu standaard krijgt. Afgelopen jaar is dit aantal met veertig procent gestegen. Maar er zijn ook nog een heel aantal vaders die het niet doen. Misschien dat het pleidooi van Sarina hen kan overhalen.
Sarina (57): “In ‘mijn tijd’ – getsie, nu voel ik me echt oud – was het geboorteverlof totaal anders geregeld. Toen mijn kinderen geboren werden, kreeg mijn man twee dagen vrij en daarna was hij weer gevlogen. Iedereen leek dat doodnormaal te vinden destijds, maar voor mij voelde dat helemaal niet zo. Ik lag in de kreukels na mijn eerste bevalling door een totaalruptuur en na de tweede door de keizersnede. Ik kon helemaal niks.
Ik heb dat echt als heel zwaar ervaren, het zorgde ervoor dat ik twee keer in een postnatale depressie belandde. Ook voor mijn man was het een loodzware tijd, want hij zag mij wegkwijnen en wilde mij graag bijstaan, maar hij was niet bij machte om dat te doen. Hij werd op zijn werk verwacht, punt. Er was nul begrip voor in die tijd.
Dat er nu standaard vijf dagen geboorteverlof worden gegeven, vind ik al een hele verbetering, maar dat is natuurlijk nog lang niet genoeg. Eigenlijk zou de partner de gehele kraamtijd (minstens!) thuis moeten kunnen blijven. Dat kan ook, maar alleen tegen uitbetaling van zeventig procent van het loon. Dat schiet natuurlijk niet op. Zo sluit je nog steeds een heleboel mensen buiten die die dertig procent van het loon gewoon niet kunnen missen in de maandelijkse kosten. Dat is toch oneerlijk? Ik richt mij dan ook op de vaders die geen ouderschapsverlof opnemen omdat dit financieel niet haalbaar is: dit is niet jouw fout, maar die van de overheid. Jij doet je best, meer kan je niet doen.
Voor alle andere vaders, waarbij het financiële plaatje geen probleem vormt, maar het om één of andere reden niet willen, ga ik toch even streng zijn. Oma spreekt! Dit verlof is niet voor niets in het leven geroepen. Het is ook jouw kind en ze zijn maar één keer zo klein. Zet je prioriteiten goed op een rijtje. Zou je gezin niet op de eerste plaats moeten staan? Als je dat vaderschapsverlof niet op wil nemen om je vrouw bij te staan, doe het dan voor je eerste kind, als je die hebt.
Een broertje of zusje krijgen is een grote verandering voor een kind. Dat is niet iets om te onderschatten. Het is voor hen heel erg fijn als beide ouders er zijn om op terug te vallen. Mijn zoon heeft sinds kort een tweede kindje en hun oudste dochter vindt het enorm lastig dat mama ineens zoveel bezig is met haar babyzusje. Maar omdat mijn zoon wél het ouderschapsverlof heeft opgenomen, kan zij terugvallen op hem. Hun band is enorm versterkt, en mijn zoon geeft zelf ook aan hoe fijn en bijzonder dat is. Hij had dit niet willen missen.
Als je mijn man nu vraagt wat hij anders had willen doen, als het had gekund, dan is het antwoord meer tijd spenderen met de kinderen toen ze jonger waren. Een hechtere band opbouwen. Ze beter leren kennen. De basis leggen voor de rest van hun leven. En velen met hem. Dus echt, als je de kans hebt: neem dat ouderschapsverlof op. Je zal er geen spijt van krijgen.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
