Sarah: ‘Mijn schoonmoeder gaf mijn baby een hondenflos om mee te spelen’

“Afgelopen weekend brachten wij een bezoek aan mijn schoonmoeder. We namen Jolie, onze dochter van negen maanden natuurlijk mee, zoals altijd. Ze is een nieuwsgierig meisje dat graag op onderzoek uit gaat en absoluut niet stil kan zitten. Maar eenmaal bij mijn schoonmoeder merkte ik dat ik mij ongemakkelijk begon te voelen, zoals elke keer als we bij haar zijn.

Alleen de basics

Zoals alle ouders weten, moet je voor elk tripje buiten de deur een halve verhuizing voorbereiden. Gaan we naar mijn schoonmoeder? Dan is dat zéker het geval. Toch had ik deze keer, uit pure optimisme, alleen de basics ingepakt: luiers, voeding, billendoekjes, een stapel reservekleding en – niet te vergeten – Jolie haar lievelingsknuffel. Stiekem hoopte ik dat mijn schoonmoeder dit keer wel iets in huis zou hebben voor onze baby.

Geen kinderparadijs

Ze is dol op Jolie, dat weet ik zeker. Maar als je haar huis binnenstapt, zou je niet zeggen dat daar een trotse oma woont. Geen babyspullen te bekennen. Geen speelgoed, geen babybestek, geen bedje waar ik haar even in kan leggen voor een dutje en geen eenvoudige kinderstoel. En begrijp me niet verkeerd, ik verwacht echt niet dat anderen hun complete inboedel omtoveren tot kinderparadijs. Misschien speelt het mee dat mijn eigen ouders wél hun best hebben gedaan om het huis volledig Jolieproof te maken. Daar kan ik bij wijze van spreken aanwaaien zonder gevulde luiertas, maar oké.

Lees ook: Deze oma geeft haar kleinkinderen geen cadeaus (en gaat viral op TikTok)

Bij mijn schoonmoeder lijkt het alsof er geen rekening wordt gehouden met het feit dat haar kleindochter op bezoek komt en dat steekt soms. Ik probeer dat gevoel te negeren, maar dit keer viel het mij extra zwaar.

Afgekloven hondenflos

Terwijl de hond des huizes loom op zijn kussen in de hoek van de woonkamer ligt te knorren, kruipt Jolie over het donkerrode tapijt. Mijn schoonmoeder zet een dienblad met daarop wiebelende kopjes koffie op tafel en neemt plaats in een beige fauteuil. Jolie heeft tijdens haar ontdekkingstocht in de woonkamer het pronkstuk van haar oma ontdekt: het oude servieskastje. Snel loop ik naar haar toe om Jolie te verplaatsen en neem – ietwat gespannen – weer plaats op de bank. ‘Kijk, hier kan ze wel mee spelen’, zegt mijn schoonmoeder, terwijl ze iets omhoog houdt.

Heel even maakt mijn hart een sprong. Heeft ze dan tóch iets leuks in huis gehaald? Maar toen ik beter keek, stikte ik bijna in mijn koffie. In haar hand hield ze… een hondenflos. Zo’n smerig afgekloven touw dat de hond al weken door de tuin had gesleept. Ik probeerde beleefd te blijven. ‘Eh, dat is van de hond, toch?’ vroeg ik voorzichtig, in de hoop dat ze zich zou realiseren wat ze aanbood. Maar ze haalde haar schouders op. ‘Ach, een baby speelt toch overal mee?’

Onvoorstelbaar ranzig

Ik stond perplex en voelde de tranen achter mijn ogen prikken. Niet alleen omdat ik het onvoorstelbaar ranzig vond, maar vooral omdat ik het niet begreep. Waarom is hier werkelijk niks voor haar kleindochter? Hoe kan ze dit nou niet zien? Waarom begrijpt ze niet dat een baby iets schoons en veiligs nodig heeft en dat een oude hondenflos echt geen babyspeelgoed is? Terwijl Jolie nieuwsgierig naar het touw reikt, ruk ik Jolie’s knuffel uit mijn tas en probeer ik haar zo snel mogelijk af te leiden. Een knuffel, zoiets simpels, maar zelfs dat ontbrak.

We dronken onze koffie op, raapten wat spullen bij elkaar en zaten niet veel later weer in de auto onderweg naar huis. Het ouderschap zit vol met lessen, maar na vandaag weet ik zeker dat ik nóóit meer alleen de basics inpak als we Jolie haar oma bezoeken en dat de hond zijn speeltjes niet hoeft te delen met mijn baby.”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.