Carmen: ‘Mijn schoonmoeder barstte in tranen uit, want ze wilde helemaal geen kleindochter’

Schoonmoeder wil geen tweede kleindochter Beeld: Pexels
Melanie Borgman
Melanie Borgman
Leestijd: 4 minuten

Een pretecho is een bijzonder moment voor aanstaande ouders. Zeker als ze op dat moment ontdekken of ze een jongen of meisje verwachten. Toen Carmen (34) aan haar schoenmoeder vertelde dat ze weer oma zou worden van een kleindochter, had ze deze reactie nooit verwacht.

Lees verder onder de advertentie

Carmen: “Ik zat op de bank in onze woonkamer met de foto’s van de pretecho nog in mijn hand en een glimlach van oor tot oor. Nog een meisje! Ik had het gevoel alsof ik net een cadeau had gekregen waarvan ik niet eens wist dat ik het zó leuk zou vinden. Mijn man en ik waren door het dolle heen en onze oudste dochter sprong al dagen enthousiast rond. Volgens haar zou ze het ‘allerbeste grote zusje ooit’ zijn. Toen wisten we alleen nog niet dat die vreugde in één klap zou omslaan.

Lees verder onder de advertentie

Alle hoop op een jongen

Een paar dagen later kwam mijn schoonmoeder op bezoek. Ze had al een paar keer gehint dat ze dolgraag een kleinzoon zou willen. Een jongetje dat de familienaam kon voortzetten, zoals ze het zelf steeds benadrukte. Ik had die opmerkingen nooit zo serieus genomen. Ik bedoel, je hoopt toch gewoon dat alles goed gaat met het kleintje? En het gezond is? Maar blijkbaar was dit voor haar een ding.

Lees verder onder de advertentie

‘Nou, vertel op!’ zei ze terwijl ze vol verwachting naar me keek. Ze zat kaarsrecht op de rand van de bank, haar ogen glinsterend en haar handen gevouwen op schoot. Mijn man en ik wisselden nog even een blik, een beetje onderdrukt gegiechel. Maar ik besloot er geen spel van te maken. Dus ik keek haar met een grote glimlach aan en zei: ‘We krijgen een meisje!’

Een tweede kleindochter

De stilte die daarop volgde voelde als een eeuwigheid. Haar glimlach bevroor en haar ogen werden groot. En toen – tot grote verbijstering – zag ik tranen opwellen in haar ogen. Ze sloeg haar hand voor haar mond. ‘Nog een meisje?’ fluisterde ze met een teleurstellende toon. Alsof ik net de meest tragische mededeling ter wereld had gebracht.

Lees verder onder de advertentie

Het voelde alsof mijn hart uit mijn lichaam werd gerukt. Wacht, dit is toch leuk nieuws? Ze keek me aan alsof er iets mis was gegaan. Alsof ik persoonlijk verantwoordelijk was voor deze ‘fout’. En toen kwam het hoge woord eruit: ‘Maar wie moet nu de familienaam voortzetten?’ Mijn schoonmoeder barstte in huilen uit. Die opmerking die ze eerder maakte was dus bloedserieus: ze wil echt geen tweede kleindochter.

Woedend en in shock

Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik voelde hoe mijn vreugde en geluk van een paar dagen geleden ineens door mijn vingers glipten. We hebben straks twee prachtige dochters, terwijl zij alleen maar dacht aan een achternaam. Ik was woedend en in shock door haar kortzichtige reactie. Dit meende ze toch niet?

Lees verder onder de advertentie

Mijn man keek ongemakkelijk naar de grond en krabde aan zijn nek. Ik daarentegen voelde een soort kracht in me opborrelen. Ik zette mijn schouders recht en zei met een kalme maar duidelijke stem: ‘We krijgen een tweede dochter. Twee geweldige meiden die hopelijk ooit zelf bepalen hoe ze hun leven willen leiden. En dat is alles wat er toe doet.’

Zoveel meer dan een achternaam

Mijn schoonmoeder veegde haar tranen weg en knikte, maar ik zag dat ze niet overtuigd was. Ze mompelde nog ‘Nou ja, misschien ooit toch een jongetje’, terwijl ze haar tas pakte en opstond. Ik keek haar na, niet wetende of ik moest lachen of huilen. Maar één ding wist ik zeker: mijn dochters gaan zo veel meer betekenen dan alleen een achternaam.”

Lees verder onder de advertentie

Meepraten over dit verhaal? Check onze Facebookpagina!

Meest bekeken