Beeld: Unsplash
Nu Vicki moeder is denkt ze nog vaak aan de niet-geboren broer of zus van haar dochter, met een flinke portie schuldgevoelens.
Vicki (23):
“Negentien was ik, tweedejaars student aan een zorgopleiding, net verkering met Chris én zwanger. Ik wist niet welke kant onze relatie op zou gaan en zat in mijn examenperiode.
Ik wilde per se geen alleenstaande moeder worden, maar vond deze prille liefde ook geen basis voor een baby. Abortus leek me de enige optie. Dus deelde ik Chris luchtig mee dat ik het niet wilde houden en toog samen met mijn moeder naar een kliniek. Na de wettelijke wachttijd, die ik meer gebruikte om te studeren dan om écht na te denken, onderging ik een abortus.
Lees ook – Twee keer door de hel: ‘Ik heb geen spijt van mijn abortussen, wel verdriet’ >
Hierna dacht ik ‘gewoon’ verder te gaan met mijn leven. Dat liep even anders. Chris en ik bleven een stel, trouwden twee jaar later en kregen een dochter. Onze Lot is nu anderhalf en ik denk regelmatig aan haar niet-geboren broer of zus. Ik heb spijt dat ik niet serieuzer heb gekeken naar alternatieven. Ook naar Chris toe voel ik me schuldig. Ik heb hem voor het blok gezet, hem niet de kans gegeven mee te denken over een oplossing. Dit kind had nooit weggehaald hoeven worden.” Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen: *Goedkoper dan in de winkel *Lees elke maand als eerst Kek Mama *Gratis verzonden Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
