Toen Lindsay na haar scheiding – zonder kinderen – Matt tegen het digitale lijf liep, had ze zich op één ding niet voorbereid: hij had al een kind. Daardoor nam haar leven een radicale wending.
Lees verder onder de advertentie
‘Met klamme handen en een stapel cadeautjes stond ik in de lift naar Matts appartement, om zijn dochter te ontmoeten. Had ik wel de juiste kleding aan? Wat als ze me vreselijk zou vinden?’, schrijft Lindsay in een blog. Haar vrees bleek ongegrond: ‘Bella was het meest expressieve, lieve, grappige meisje dat ik ooit had ontmoet. Het klikte meteen enorm. Die avond konden we niet stoppen met lachen en kletsen, en ik wilde dat het altijd zo was gebleven.’
Lees verder onder de advertentie
Gevoeligheden
Maar samengestelde gezinnen komen nu eenmaal niet altijd zonder slag of stoot tot een succes. Lindsay: ‘Het stiefouderschap gaat gepaard met zó veel gevoeligheden. Een kind van gescheiden ouders heeft al veel meegemaakt, en de wetenschap dat je als stiefmoeder nooit de belangrijkste in hun leven zult worden, doet weleens pijn.’
Lees verder onder de advertentie
Hoe welkom Lindsay zich ook voelde, ze voelde óók dat ze een beetje inbreuk maakte op de bubbel die Matt en Bella samen hadden gecreëerd, in de drie jaar na zijn scheiding. ‘Toen ik zwanger raakte van haar zusje June, drong pas echt tot Bella door dat ik zou blijven. Ze hield June als eerste vast toen ze geboren werd, en toen Matt en ik het jaar daarop trouwden, stond Bella vooraan. We deden alles om haar te laten voelen hóe belangrijk ze voor ons was; nét zo belangrijk als haar nieuwe zusje.’
Omdat Matt lange dagen werkte, reed Lindsay op de dagen dat Bella bij hen was kílometers heen en weer om haar van school te halen in de woonplaats van haar moeder – haar pasgeboren baby schreeuwend in de Maxi-Cosi. ‘Het was niet te doen, maar tegelijkertijd waren die uren in de auto met Bella ook heel waardevol. We kletsen over alles wat ze meemaakte. Niet alleen gaf ik háár advies, ik leerde ook van haar.’
Lees verder onder de advertentie
Met de echte opvoeding bemoeide Lindsay zich – hoe moeilijk ook – zo min mogelijk. ‘Bella woonde grotendeels bij haar moeder, en dat was iets tussen Matt en haar. Ik was het niet altijd eens met hun beslissingen, maar vertrouwde erop dat ze bij ons thuis ook de nodige bagage meekreeg.’ Dus overstelpte ze haar stiefdochter thuis met liefde, huiswerkbegeleiding en lunchtrommeltjes met lieve briefjes, en liet dat alles weer los zodra ze naar haar moeder vertrok. Een moeilijke balans, vond Lindsay.
Angststoornis
Toen Lindsay in verwachting raakte van een zoon, veranderde alles. ‘Ik ontwikkelde een angststoornis, verloor mijn baan en kon het eindeloze op en neer rijden met Bella niet meer bolwerken. Haar moeder en stiefvader werkten fulltime, en konden haar niet komen halen.’ Lindsay en Matt besloten te verhuizen, richting Matts familie. Honderden kilometers verderop. Lindsay: ‘De steun die ik van hen kreeg, was goud waard. Maar we woonden nu wel op vliegafstand van Bella – en dat brak mijn hart.’
Lees verder onder de advertentie
Het punt is: een leven met stiefkinderen is nooit makkelijk, stelt ze. Je kunt zelden één keus maken die goed is voor iedereen. ‘Dat ik van Bella leerde houden, maakte me een moeder voordat ik mijn eigen kinderen op de wereld zette. Ze is één van mijn allerliefsten op deze wereld, en dat blijf ik haar de rest van mijn leven duidelijk maken.’
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.