Beeld: Shutterstock
Of het haar eigen kinderen zijn en zo niet, waarom ze geadopteerd heeft: deze – en meer – opmerkingen krijgt Rachel Garlinghouse wekelijks. En daar is ze helemaal klaar mee.
Als Rachel vier keer per week een vraag van een vreemde krijgt over haar gezin, overdrijft ze niet. ‘Mensen vragen van alles: of ik de ‘echte’ moeder ben van mijn kinderen, waarom hun echte ouders ze hebben opgegeven voor adoptie, waar ze vandaan komen en of we nog gaan proberen een biologisch kind te krijgen’, somt ze op.
Ze vindt de opmerkingen beledigend, ongepast en opdringerig. ‘Bovendien worden ze vaak gesteld in het bijzijn van mijn kinderen, die dus alles meekrijgen.’
Rachel en haar man waren vier jaar getrouwd toen bij haar een auto-immuunziekte werd vastgesteld, die een zwangerschap moeilijk en gevaarlijk zou maken. ‘Ik wist dus al meteen dat we zouden adopteren’, vertelt ze. ‘Meteen nadat we ons eerste kind in onze armen hadden gesloten, begonnen de vragen. En nu, 11 jaar en 4 kinderen later, krijgen we die nog steeds.’
Lees ook:
Adoptie: dit moet je weten >
Ze snapt dat ze bekijks trekt: ‘We hebben immers vier donkere kinderen. En we krijgen ook heus wel eens complimenten, maar die zijn soms ook problematisch – al zijn ze goedbedoeld. Bijvoorbeeld dat het zo knap is dat we adopteren en dat ik zorg voor het kind van iemand anders.’
Wat haar het meest stoort, is de vraag of het háár kinderen zijn. ‘Nee, we delen niet hetzelfde DNA en nee, ik heb mijn kinderen niet gedragen. Maar het zijn absoluut onze kinderen. We zijn een hecht gezin bestaande uit twee ouders en kinderen die zielsveel van elkaar houden.’
Ze hoopt dat onbekenden die ze in het park, de supermarkt of op straat tegenkomt, voortaan nadenken voordat ze een vragenvuur op haar afwerpen. ‘Ik vind het prima om algemene adoptievragen te beantwoorden, maar trek een grens waar het persoonlijk wordt. Ik ga jou toch ook niet vragen om je gewicht, je inkomen en de details van je seksleven?’
Nog meer persoonlijke verhalen lezen? Volg ons op Facebook.
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
Liefde is prachtig, tot je ontdekt dat jouw sterrenbeeld en dat van je partner samen net zo goed matchen als een peuter en een witte bank.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
Als ouder wil je natuurlijk niets liever dan je kleintje na het zwemmen lekker warm inpakken met een zachte handdoek. Maar wist je dat de manier waarop je die handdoek omdoet, een groot verschil kan maken voor de veiligheid van je kind? Zweminstructrice en waterveiligheidsadvocate Nikki Scarnati deelde onlangs een belangrijke tip.
