Beeld: Getty Images
Claudia (34) is getrouwd met Gijs (37) en moeder van een zoon (3) en een dochter (2). Ze zegde haar baan op toen haar oudste werd geboren.
“Veel mensen verklaren me voor gek als ik dit zeg, maar ik vind het oprecht leuk in binnenspeeltuinen. Bij ons in de buurt zijn er drie en ik bezoek er elke week wel eentje, soms twee keer per week. Ik vind het geen krijspaleis of speelhel, maar een plek waar ik mijn kinderen heerlijk zie bewegen, spelen, ontdekken, lachen en genieten. Tijd daar doorbrengen maakt mijn dag goed. Ja, dat klinkt zoetsappig, maar zo is het gewoon. Dan ben ik blij dat ik dit kan doen, op een gewone dinsdag- of donderdagochtend.
Ik had nooit gedacht dat ik mijn baan zou opzeggen. Ik had het naar mijn zin als verpleegkundige en ik wilde 24 uur per week blijven werken. Maar toen werd Noah geboren en probeerde ik na mijn verlof een paar maanden om werk en moederschap te combineren.
“De constructie die we hadden bedacht liep voor geen meter”
Waar mijn vriendinnen en collega’s dat soepeltjes voor elkaar leken te krijgen, was ik alleen maar aan het worstelen. Het was een gedoe met de borstvoeding, maar ik wilde per se een jaar volmaken. En we liepen te klooien met de opvang doordat Gijs en ik allebei onregelmatige werktijden hebben. De constructie met opa’s en oma’s en een oppas aan huis die we hadden bedacht liep voor geen meter en zorgde voor stress bij mij en Gijs en ook bij Noah, die slecht sliep en dronk als wij er zelf niet waren.
En nog los daarvan: ik wilde gewoon niet meer op mijn werk zijn. Ik voelde me er niet op mijn plaats, hoe leuk en lief mijn collega’s ook waren. Wat ik nooit had verwacht gebeurde wel: ik voelde aan alles dat mijn enige plek thuis was, bij Noah.
Lees ook – Stoppen met je baan: ‘Ik voelde me zo opgelucht, zelfs zonder die 2400 euro netto per maand’ >
Gelukkig konden we het betalen: leven van één inkomen. En was mijn vriend blij dat ik de knoop doorhakte, omdat hij merkte dat de situatie zowel voor mij als voor Noah niet goed was en daardoor ook niet voor hem. Zijn steun was heel belangrijk voor mij.
Wel schrok ik van de reacties die ik kreeg, zelfs van mijn ouders. Ze vonden het onverstandig en begonnen over wat er zou gebeuren als Gijs en ik uit elkaar zouden gaan. Op zich snap ik dat en financiële onafhankelijkheid is ook belangrijk, maar toch deed hun reactie pijn. Ik had het zwaar gehad en mijn opluchting over een andere oplossing was groot. Waarom konden ze niet blij voor mij zijn?
“Een vriendin vroeg of het een grap was”
Ook vriendinnen reageerden verdeeld. Sommigen begrepen en steunden mijn beslissing, maar er was er ook eentje die vroeg of het een grap was en of ik wel wist dat de jaren vijftig voorbij zijn. Haar spreek ik niet veel meer.
Eerlijk gezegd denk ik dat hier ook wel wat jaloezie bij komt kijken. Want als ik op een ochtend met twee kinderen op de kinderboerderij sta, heeft zij met veel stress haar kinderen net bij de opvang afgeleverd om daarna een uur in de file te gaan staan. Ik oordeel daar niet over. Als dat haar keuze is, is het prima. Maar dan moet ze mij niet aanvallen op míjn keuze.
Inmiddels ben ik meer gehard en kan het me minder schelen wat een ander vindt. Ik ben gelukkig zo en het zorgt voor rust, zeker nu we twee kinderen hebben. Voor mij werkt dit, voor Gijs ook en dus ook voor de kinderen. Ik heb geleerd reacties naast me neer te leggen en me te richten op wat echt belangrijk is. En dat zie ik als ik twee kinderen schaterend van een knalrode springkussenglijbaan zie komen. Dan weet ik: dit was de juiste keuze.”
Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:
*Goedkoper dan in de winkel
*Lees elke maand als eerst Kek Mama
*Gratis verzonden
Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
