Onlangs vroegen we onze lezeressen welke moeder een heerlijk nachtje weg voor twee verdient. De reacties stroomden binnen en waren allemaal hartverwarmend. Toch sprongen deze vijf eruit.
Zij winnen een overnachting (voor twee personen inclusief ontbijt) in de Double Room, in één van de prachtige hotels van ‘Conscious Hotels’. Gefeliciteerd!
Melanie: “Welke moeder zeker in het zonnetje moet worden gezet? De vriendin die al bijna tweeënhalf jaar bonusmama is en niets liever wil dan zelf moeder worden. De mama to be die een miskraam kreeg bij acht weken en bij tien weken een curettage onderging. De vrouw die enorm veel last heeft van de mentale gevolgen van een miskraam. De vrouw bij wie het leven echt niet over rozen gaat, omdat zwanger worden én blijven voor haar niet vanzelfsprekend is. Over wie ik het heb? Over mezelf. Maar ooit wordt het beter, dat weet ik zeker. Op naar een nieuwe kans!”
Naomi: “Vorig jaar is mijn zus Sylvana (45) haar man Marco (toen 41), de vader van haar dochter Joya, verloren. Marco, een hardwerkende, optimistische levensgenieter, werd zeven jaar geleden getroffen door darmkanker. Dat die ziekte hun leven zo lang ‘on hold’ zou zetten en uiteindelijk definitief zou veranderen, hebben ze zich toen (gelukkig) niet beseft. Ze zijn de strijd aangegaan en leefden jaren tussen hoop en vrees. Ze konden steeds minder doen als gezin en hebben beetje bij beetje afscheid genomen van de dromen die zij als gezin koesterden.
Marco werd na een lang en heftig ziektebed genezen verklaard en pakte de draad weer op. Tot hij weer getroffen werd door kanker en het traject in de herhaling ging. Dit keer met meer ervaring, maar minder hoop. Veel ups en downs volgden, maar zowel Marco als Sylvana bleven positief. Hij moest dit overleven: Joya zonder vader op laten groeien was immers geen optie.
Helaas heeft Marco vorig jaar de strijd verloren en moest hij afscheid nemen van zijn dierbaren, onder wie Sylvana en Joya. Een heftige periode volgde.
Sylvana heeft vanaf dag 1 één missie gehad: Joya moest een zo’n fijne en zorgeloze jeugd als mogelijk hebben. Geen zorgen om de ziekte van papa, geen angst papa te verliezen, geen dagelijkse ziekenhuisbezoekjes en geen verdriet bij mama. Hoe Sylvana dat geflikt heeft, verdient veel respect. Wat had ik Marco nog graag aan haar zijde zien lopen als ze huppelend naar school ging. Maar ook zonder haar papa gaat zij huppelend door het leven. En dat heeft zij voor het allergrootste deel te danken aan haar mooie, sterke en positieve moeder.”
Lees ook
‘Moederdag zal dit jaar confronterend zijn’ >
Mellany: “Mijn moeder heeft ontzettend veel pech gehad ’t afgelopen jaar, maar wat ben ik trots op d’r. Ze werkte zóveel dat ze niet doorhad dat ze enorm afviel en haar bloeddruk laag werd. Maar klagen? Nee hoor. Ze wilde altijd doorgaan en niemand teleurstellen.
Vorig jaar zomer ging het mis toen ze nog even naar de supermarkt fietste voor een snelle avondhap: het werd zwart voor haar ogen en ze viel zo hard dat haar voet op vier plekken brak. Vanaf dat moment moest ze revalideren en bloeide ze op. Ze neemt nu eindelijk de tijd voor zichzelf, de tijd die ze zo verdient. Ze haakt graag, is gestopt met roken en probeert elke dag een ander recept uit. Haar doel: zichzelf niet meer teleurstellen. Daarnaast is ze voor het eerst oma geworden van mijn zoontje (nu 9 maanden). Ze is stapelgek op hem: ik kan me geen betere oma voor mijn kind wensen. Ze is nu echt gelukkig en daar wil ik een schepje bovenop doen.”
John: “Mijn vrouw Saskia (33) heeft de afgelopen jaren veel meegemaakt. Het begon toen ze zwanger was van onze eerste zoon Julian: door harde buiken moest ze twee maanden lang op bed liggen. Hoewel onze zoon hierdoor langer in haar buik heeft gezeten, werd hij toch zes weken te vroeg geboren. Toen we als gezinnetje de eerste nacht thuis sliepen, ging het mis: mijn vrouw moest opgehaald worden met de ambulance, want ze bleef maar bloeden. Na twee dagen in het ziekenhuis mocht ze weer naar huis.
Een jaar later moest onze zoon helaas twee keer geopereerd worden. Een zware periode voor ons allebei, maar gelukkig waren er ook mooie momenten, want Saskia was zwanger van onze tweede zoon. Toen deze bevalling voorspoedig verliep, konden we ons geluk helemaal niet meer op.
Tot Saskia’s moeder en later ook haar vader in het ziekenhuis kwam te liggen. Een zware en moeilijke periode, ook omdat Saskia thuiszat met een burn-out. Toch houdt ze zich heel sterk en blijft ze altijd rennen voor een ander. Kortom: de liefste, zorgzaamste vrouw en moeder.”
Ellen: “Vier jaar geleden beviel mijn zus Anke van dochter Liz – ze had door borstontstekingen meteen een moeilijke start. Twee jaar later werd haar zoon Ravi geboren: een grote (schattige) boef die nu al vier jaar slecht slaapt, waardoor Anke ook weinig nachtrust heeft. Naast de zorg voor de kinderen, houdt ze samen met haar man ook een bakkerij draaiende. Dit betekent dat zij zes van de zeven nachten voor haar rekening neemt – bijtanken zit er daardoor ook niet in. Haar wallen zijn chronisch en d’r lontje is weg, dus ik hoop dat ze door deze overnachting eindelijk eens kan genieten van de rust.”
Meer persoonlijke verhalen lezen? Volg Kek Mama op Facebook >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
