Beeld: Shutterstock
Suzan (34) vangt samen met haar man Leon en dochter Lonne (6) een jongetje van 8 jaar op, Sam. Hij komt om het weekend, in de vakanties vaak wat langer.
“We zeggen weleens voor de grap dat Lonne ervoor gemaakt is om pleegkinderen op te vangen. Op vrijdag staat ze al te popelen, want dan weet ze dat Sam bijna komt. Hij is hier om het weekend, om zo zijn alleenstaande hardwerkende moeder te ontlasten. Zodra hij binnenkomt beginnen hij en mijn dochter te knuffelen en te spelen. De eerste maanden was het even wennen en speelde zij vooral de baas, maar nu durft hij ook zelf aan te geven wat hij wil. Na een weekend vraag ik ook weleens of Lonne het nog leuk vindt als hij er is, maar het zit altijd goed. Gelukkig, want ik maakte me de eerste periode wel zorgen of ik niemand voortrok.
“Ik maakte me wel zorgen of ik niemand voortrok”
Maar mijn man en ik zeiden gisteren nog hoe natuurlijk het gaat. Dat we ze echt als gelijken behandelen. Dat gaat ook vanzelf, omdat onze dochter het zo goed oppikt. Ze vraagt ook nooit waarom Sam niet in zijn eigen huis kan zijn. Ik denk dat ze dat niet belangrijk vindt. Ze vindt het vooral heel gezellig als hij er is, maar ze vindt ook prima als hij weer gaat.
Lees ook – Mariël groeide op in een pleeggezin: ‘Ik kon hun liefde moeilijk handelen’ >
Meer dan de helft van alle pleegkinderen wordt in deeltijd opgevangen; het is voor een kind beter als het nog zoveel mogelijk thuis kan zijn. Voor ons was het vooral een goede manier om te kijken of pleegzorg iets voor ons is: allebei hadden we al langer de wens om voor een kind te zorgen dat het minder goed heeft. Het duurde na de aanmelding nog een jaar voordat onze pleegzoon bij ons werd geplaatst. Die tijd was nodig om een goede match te maken, en dat is ook gelukt. Sam heeft veel structuur nodig, en daar ben ik nogal van. Onze regels heeft hij heel snel opgepikt. Hij blijft aan tafel zitten totdat we klaar zijn met eten, hij ruimt zijn eigen spullen op. We hebben goed contact met zijn moeder, die merkt dat hij thuis ook beter luistert.
Sam geeft niet nadrukkelijk aan dat hij het naar zijn zin heeft bij ons. Dat maakte mijn man in het begin wel onzeker: doe ik het wel goed? Ik werk in de kinderopvang dus ik ben gewend om kinderen te lezen, ook non-verbaal. Hij slaapt goed, eet goed, hij lacht, vindt het leuk om met onze dochter te spelen en wil graag gezien worden. Onze pleegzorgbegeleider legde ook uit dat een kind niet snel zal zeggen dat hij het fijn heeft in een pleeggezin: dan is het toch alsof het zijn ouders in de steek laat. Met die kennis merk ik dat mijn man er meer rust in krijgt. Hij doet ook bewust dingen samen met Sam, ook omdat die geen vader thuis heeft.
“Als hij er is, dan moeten we niet zoveel, om Sam de rust te geven die hij nodig heeft”
Mijn man is timmerman, en dus gaan ze samen in de werkbus hout halen en zagen. Ik gebruik dat moment om juist even alleen met onze dochter te zijn, die ook die een-op-een-tijd nodig heeft. Maar verder doen we niet per se speciale dingen in de weekenden dat hij hier is. Juist niet; Sam heeft behoefte aan rust en structuur. En wij eigenlijk ook. We zitten alsmaar in die voortdenderende trein waarin van alles moet, en snel ook. Als hij er is, dan moeten we niet zoveel, om Sam de rust te geven die hij nodig heeft. Ik geniet dan meer van het samenzijn, en ik zie dat mijn dochter dat ook doet. Ongemerkt doet zijn aanwezigheid ons dus ook goed.”
Als ouders tijdelijk niet meer voor hun kind kunnen zorgen en opvang binnen het eigen netwerk niet mogelijk is, dan gaat het kind naar een gezin uit het bestand van een pleegzorgorganisatie. Er zijn verschillende soorten pleegzorg: crisis, voor zolang als nodig en deeltijd. De laatste vorm komt het meest voor. Gezinnen vangen dan met regelmaat in het weekend en een deel van de vakanties of op een paar doordeweekse dagen een kind op. Ouders die deze ondersteuning nodig hebben zijn bijvoorbeeld alleenstaande moeders die dankzij pleegzorg op adem kunnen komen. Maar ook kinderen die in instellingen wonen en zo toch de dynamiek van het gezinsleven meekrijgen. Bij crisispleegzorg en pleegzorg voor zolang als nodig komt het kind voltijd in het pleeggezin. Kijk voor een overzicht van pleegzorgorganisaties op pleegzorg.nl/pleegzorgorganisaties
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
