Beeld: Shutterstock
Een jaar na haar scheiding duikt Suzan (36), moeder van twee zonen van zes en acht, de datingmarkt op. Haar belevenissen kun je elke week volgen.
‘Zo, wat hoor ik; zitten we in hetzelfde schuitje?’ Nog geen maand na het afronden van een freelance opdracht, krijg ik een appje van een medewerker die er vast in dienst is. Twee seconden twijfel ik. Hetzelfde schuitje – heeft ‘ie het nu over iets zakelijks, of neem ik onterecht aan dat ‘ie ook in scheiding ligt?
Ik geef toe: onze eerste kennismaking was niet de meest professionele. Terwijl mijn opdrachtgever me aan hem voorstelde – ‘Hij voorziet je van de input; als je vragen hebt trek je hem maar aan zijn jasje’ – was ik meer onder de indruk van zijn verschijning dan van zijn inhoud. Mijn kersverse collega leek zich bij het woord ‘input’ ook iets heel anders voor te stellen: terwijl we elkaar de hand schudden, scande hij mijn lichaam schaamteloos, van mijn kruin tot aan mijn kuiten en weer terug. ‘Aángenaam’, zei hij met een geamuseerde twinkeling in zijn ogen, zonder mijn hand los te laten. ‘Hai’, lachte ik terug, ‘waar is je jasje?’
Niet te geloven. Zessendertig jaar en geacht professioneel te zijn in mijn vak, en in plaats daarvan verslond ik voor de ogen van mijn klant zijn werknemer.
Die opdracht is inmiddels een maand geleden, en ergens vind ik het wel vermakelijk, deze stud in mijn schuitje. ‘Die schuit voelt meer als een zinkend schip’, antwoord ik, ‘ben jij nog drijvende?’ ‘Aángedreven’, stuurt hij. ‘Je verbaast je erover hoeveel een echtscheidingsadvocaat je uit handen kan nemen; ik heb sinds mijn huwelijk nog nooit zo weinig naar mijn eigen administratie óf kinderen hoeven omkijken. Ik heb wel ongelooflijk veel trek in bubbels. Wat doe je vrijdag?’
Hm. Nu happen is wel erg easy, bedenk ik. Aan de andere kant: hij is een zakenrelatie. In hetzelfde schuitje. En vrijdag zijn mijn kinderen een heel weekend naar hun vader – iets waar ik nog steeds maar niet aan wen. Afspreken is dus feitelijk niet meer dan logisch. ‘Bubbels drinken’, reageer ik. ‘Wees welkom, als je zo dorstig bent.’
Lees ook
Dateleed van een single moeder: ‘Sex op de eerste date betekent een mislukking voor altijd’ >
Dit is dus zo’n man waar mijn moeder me vroeger voor waarschuwde. Verkeerde bedoelingen. Womanizer. Uit op seks. Maar ach, denk ik tegelijkertijd, wat is zo verkeerd aan iemand die net als ik zijn kinderloze avonden voor het eerst opnieuw probeert vorm te geven? Of aan een one night stand, voor de eerste keer in mijn leven? Hallo, ik ben praktisch veertig; volgens de tegeltjes begint het leven nu pas. Geheel tegen mijn principes stem ik ermee in dat hij me thuis ophaalt. Ik ken hem, tenslotte; hij kent mijn achternaam, levenssituatie én bankrekeningnummer.
Stipt op tijd rinkelt mijn deurbel. Voor het raampje van mijn voordeur prijkt triomfantelijk een fles champagne, gevolgd door een brede grijns zodra ik opendoe. ‘Aperitiefje?’, zingt mijn zakenrelatie. ‘De glazen staan al gekoeld’, knipoog ik. Ik neem zijn jas aan, en wijs hem de weg naar mijn eettafel. Zodra ik tegenover hem zak, buigt hij naar me toe, kust me zacht op mijn mond, en ontkurkt de fles met een beschaafde plop. ‘Zo, schoonheid’, kweelt hij, ‘die lippen wilde ik al maanden proeven.’
Om zijn ringvinger prijkt zijn glanzende trouwring.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
