Beeld: Shutterstock
Een jaar na haar scheiding duikt Suzan (36), moeder van twee zonen van zes en acht, de datingmarkt op. Haar belevenissen kun je elke week volgen.
Doodmoe van alle datingapps en -sites, wis ik op een zaterdagmiddag één voor één al mijn accounts. Leuke mannen liggen niet voor het oprapen, zoveel heb ik wel geleerd in het afgelopen jaar, dus wat is de kans dat ik er hier geforceerd één tegen het lijf loop? ‘Je weet maar nooit, Suus’, riep een vriendin nog – zelf al drie jaar dolgelukkig met een Tinder, inclusief samengesteld gezin – toen ik haar vertelde over mijn voornemen. Ik vraag me op mijn beurt af of ik er eigenlijk wel echt op zit te wachten nu, een vaste relatie. Daten is hartstikke leuk voor even, als je vers gescheiden bent: ik voel me jong, vrij en aantrekkelijk. Maar tegelijk ook een beetje moedeloos, na alle mislukte dates – op een enkeling na, dan.
‘Hai’, typ ik in een Word-document op mijn telefoon, ‘ik vond het hartstikke leuk om met je te kletsen, maar ik heb besloten even te stoppen met online daten. Ik wens je veel geluk, misschien komen we elkaar live nog eens tegen, X’. Het ontbreekt nogal eens aan etiquette bij die apps, vind ik. Vastberaden me daar niet toe te verlagen, kopieer ik mijn bericht en plak het in elke chatsessie die ik heb lopen.
Wanneer ik de laatste man in het rijtje vaarwel wil zeggen, springt hij online. ‘Hé, jóu heb ik lang niet gezien hier! Aan de kerel?’ Ik vertel hem over hoe ik het vluchtige moe ben. De mannen met issues of stiekem nog een ring aan hun vinger. En over de schoolpleinvader, die ik live ontmoette, en met wie ik als enige wél een fantastische date had.
Mijn onlineman reageert begripvol. ‘Het ís ook vermoeiend, dat hele datinggebeuren’, zegt hij. Zelf probeert hij ook alleen ‘langlopende projecten’ aan te gaan, schrijft hij, en te investeren in een vrouw. ‘Dan kletsen we weken, en gaan hopelijk een paar keer uit. Elkaar leren kennen, vooral niet meteen seks.’
Jeetje. Even twijfel ik. Zouden hier dan tóch nog leuke mannen te vinden zijn?
Hij typt verder. ‘Tot ik zeker weet dat ze verliefd op me is. Dan laat ik het aankomen op een vrijpartij, en zodra ze dan naakt is, sabel ik haar neer en zeg haar hoe wanstaltig ze is.’
Mijn hart slaat een slag over. Ik weet niet of ik gillen of overgeven. Is dit echt?
Het is echt. ‘De blik in haar ogen op zo’n moment – niets is zo fijn als een vrouw te zien lijden’, vervolgt hij. Ik kan wel janken van ellende. De wereld is gek geworden. Terwijl hij verder typt, onderbreek ik hem. ‘Dat gaat bij mij dus nooit gebeuren’, stuur ik, ‘aju’. Ik delete zijn chat, rapporteer hem bij de beheerders en druk op ‘verwijder app’.
Zo’n maagdelijke telefoon, daar passen zeeën aan chats met normale mensen op. Mijn vrienden, bijvoorbeeld.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
