Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Een jaar na haar scheiding duikt Suzan (36), moeder van twee zonen van zes en acht, de datingmarkt op. Haar belevenissen kun je elke week volgen.
Nu ik mijn profielen heb verwijderd bij alle dating-apps en -websites, verheug ik me op mijn tweede date met de schoolpleinvader. Of ik zin heb om die fles rosé nu wel te legen, appte hij, en: ‘ik zorg wel voor een lange regenjas’. Na mijn blunder met de bloedvlek in mijn jurkje durfde ik hem nauwelijks meer onder ogen te komen, maar gezien zijn berichtje denkt hij daar blijkbaar anders over. Ik kan zijn humor wel waarderen.
Lees ook:
Suzans dateleed: ‘Ik kon mijn date moeilijk voortzetten in mijn ondergoed’ >
Een beetje huiverig ben ik wel, na de fiasco’s van het afgelopen jaar. Van alle dates die ik had binnen een straal van veertig kilometer rond mijn leefomgeving, lag de leukste man al die tijd gewoon al voor het oprapen op het schoolplein van mijn kinderen. Kan het echt zo simpel zijn? Straks blijkt hij er ook perverse voorkeuren op na te houden. Stiekem toch getrouwd te zijn. Een ongezond sterke band met zijn moeder te hebben of – misschien wel het allerergst – mij niet zo leuk te vinden als ik hem.
Eén ding weet ik zeker: ik stort me nergens plompverloren in. Rustig aan. Het leven met mijn jongens samen in ons zelf opgeknapte huis is me heel wat waard; een man mag wel van goeden huize komen, wil hij daar zomaar binnenkomen.
“Nou Suus, voor een tweede date maak je je al wel erg druk om de toekomst”, knipoogt mijn beste vriendin als ik haar vertel over mijn eetafspraak. “Laat je mij je bruidsmeisje zijn?” Ik steek mijn tong uit, maar geef haar stilletjes gelijk: stiekem houdt deze man me in gedachten al nachtenlang wakker.
Te vroeg stap ik hetzelfde restaurant binnen waar het een aantal weken geleden zo misging. Waar ik, met een jurk vol bloed, met het zweet op mijn voorhoofd naar een oplossing zocht om zo onzichtbaar mogelijk te worden, en waar mijn date me zo galant redde. Ik bestel dezelfde fles als de vorige keer, maar die we toen niet leegden, en app de schoolpleinvader dat ik er al ben. Op hetzelfde moment komt hij binnen. “Sorry hoor”, zegt hij, “ik werd even opgehouden bij mijn moeder.
‘O nee hè’, denk ik, ‘daar heb je het al.’
“Of eigenlijk”, vervolgt hij: “met wat ik daar nog even zat te regelen. Wat doe je volgende week zaterdag?”
Op het scherm van zijn telefoon toont hij kaartjes voor een concert van één van mijn favoriete artiesten. Onmogelijk dat hij daarvan op de hoogte was. “Geen idee, in elk geval niks op Tinder”, lach ik. “Ik heb die app al verwijderd na onze eerste avond”, reageert mijn date. Speels swipe ik de afbeelding op zijn scherm naar rechts. “We zijn een match”, zegt hij.
Hij heeft gelijk.
Dit was de laatste column van Suzan. Vanaf volgende week op deze plek: Scheidingsleed
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >