Artsen kunnen hun ogen niet geloven als Talyta’s dochter Mayah wordt geboren: door haar volle, donkere haardos loopt een prachtige witte lok.
“Al het ziekenhuispersoneel kwam kijken”, vertelt Talyta aan boredpanda. “‘Ze heeft nu al highlights!’, riepen ze.”
De kleine Mayah heeft, net als haar moeder, piebaldisme: een onschuldige huidaandoening waarbij (een deel van) je huid en haren geen pigment hebben. Het maakte Talyta in haar jeugd extreem onzeker, met pesterijen tot gevolg. En juist daarom wil ze haar dochter meegeven dat ze iets unieks heeft. “Het is cool om ‘anders’ te zijn. Ik wil dat de eigenschap die mij pijn bezorgde, haar juist liefde geeft. Ze moet opgroeien met het idee dat mensen haar zullen accepteren zoals ze is – en dat ze het waard is. Dat is mijn missie.”
Lees ook
‘Ik wil niet dat mijn knappe dochter later onzeker wordt over haar uiterlijk’ >
Om haar missie kracht bij te zetten, tovert ze Mayah regelmatig om tot (film)karakters met precies hetzelfde haar. Hoe gaaf is dat?
Beeld: Instagram
Meer Kek Mama? Volg ons op Instagram >
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
