![sterrenbeelden koppig](https://img.kekmama.nl/w480/h480/d480/scalefit/kekmama/2024/07/sterrenbeelden-koppig-scaled.jpg)
Kinderen met deze sterrenbeelden luisteren vrijwel nooit
Als ouder heb je vast wel eens het gevoel dat je woorden het ene oor in en het andere oor uit gaan bij je kind. Maar wist je dat de sterren misschien een handje meehelpen?
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Natascha (29), samen met Nico, moeder van Flip (1,5) en zwanger van haar tweede kindje: “Twee kindjes dicht op elkaar, dat wilden we graag. Flip is een heel makkelijk jochie, sliep ook al gauw door. Dus terwijl iedereen om ons heen riep dat het allemaal zo zwaar zou zijn met twee onder de twee, zagen wij dat juist wel zitten. Dan ben je ook lekker snel uit de luiers, was onze gedachte.
Dus zodoende, wij gingen het weer proberen toen Flip tien maanden was en niet lang daarna was het al raak: ik was weer zwanger! We vierden samen een feestje en vertelden het nieuws al gauw aan mijn ouders, die we regelmatig zien omdat ze een dag in de week op Flip passen. Nico’s familie zouden we het vertellen op de verjaardag van zijn zus, omdat we ze dan in één keer allemaal zouden zien.
Mijn schoonzus werd dertig en ze hadden een groot feest georganiseerd. Familie, vrienden, buren, collega’s, aanhang, iedereen was uitgenodigd. Op een gegeven moment tikte mijn zwager tegen zijn glas. Iedereen werd stil. Hij hield een lief praatje over zijn vrouw, mijn schoonzus dus, en ze eindigden met dat ze nog een leuk nieuwtje hadden: ze was zwanger!
Nico en ik waren extra enthousiast, want we zouden nu een neefje of nichtje met bijna dezelfde leeftijd als onze jongste krijgen. Hoe geweldig was dat? Ze was slechts twee weken langer zwanger dan ik. We besloten ter plekke ons nieuws toch voor ons te houden. Het was hun eerste kindje en we wilden niet hun moment stelen door ook onze zwangerschap aan te kondigen.
Een week later kregen we verdrietig nieuws: ze hadden de 13-weken echo gehad en het leek erop dat het niet goed zat. Ze moesten meer controles laten doen in het ziekenhuis en uiteindelijk kregen ze het vonnis: het kindje had ernstige afwijkingen aan de hersenen en zou niet levensvatbaar zijn buiten de buik. Ze moesten de zwangerschap laten afbreken.
Een enorme klap voor hen en ontzettend verdrietig nieuws. Ik voelde me ineens schuldig over mijn eigen zwangerschap. We durfden het ook niet meer te vertellen, niet nu. Dus we hielden ons stil. Hun zwangerschap werd afgebroken, wij gingen zenuwachtig naar onze 13-weken echo, waar alles goed bleek te zijn. Een opluchting, maar toch dubbel, in deze situatie.
Uiteindelijk moesten we het natuurlijk wel vertellen. Het begon ook al op te vallen, mijn buik groeide dit keer veel sneller. Met 16 weken konden we echt niet langer wachten. Met een steen op mijn maag kwamen we bij hen aan.
Mijn schoonzus en zwager namen het gelukkig goed op, toen we hen vertelden dat we een tweede kindje verwachtten. We hebben samen een traantje gelaten om het verlies van hun kindje. Ik trek me dat natuurlijk nóg meer aan nu ik zelf zwanger ben. Ze zijn blij voor ons en gunnen het ons ook. Gelukkig heeft het geen spanning tussen ons veroorzaakt, daar ben ik ontzettend dankbaar voor.”
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!