Wanneer je huis in een gratis opvang verandert of het fulltime moederschap toch niet helemaal blijkt te passen is het tijd voor een verandering.
Zeynep (36):
“Thuisblijfmoeder zijn is de zwaarste baan die ik ooit heb gehad. Ik koos er bewust voor, toen mijn zoon zes jaar geleden werd geboren. Hij is enig kind, dus vond ik het belangrijk dat hij met andere kinderen speelde. Vanaf de peuterspeelzaal had ik bijna dagelijks kinderen over de vloer. Prima, met een broertje of zusje was de situatie hetzelfde geweest, vond ik. Dat bij mij thuis alles mocht en iedereen altijd welkom was, ging al snel rond als een lopend vuurtje. Voor ik het wist werd ik een soort gratis opvang, waar het zeven dagen per week zoete inval was. Ik kwam nauwelijks nog aan mijn eigen planning toe.
Toen ik een halfjaar geleden ziek werd en ouders van vriendjes vroeg míjn kind eens op te vangen, kreeg ik vaker nee dan ja. Toen besloot ik: afspraakjes mogen de helft van de tijd bij mij, de andere helft van de week elders. Het is een verademing. Vaak wil mijn zoon helemaal niet naar andere kinderen. Dan kijken we een film samen of rommelen gewoon een beetje naast elkaar. Het terugschroeven van afspraakjes heeft voor ons allebeí rust gebracht.”
Lees ook – ‘Thuisblijfmoeder is ook een baan’: waarom je dat gewóón op je CV moet zetten >
“Uit volle overtuiging koos ik voor het fulltime moederschap, zeven jaar geleden. Maar ik kreeg een postnatale depressie, raakte opnieuw zwanger voordat die over was, en bracht drie jaar doodongelukkig door. Niet alleen vanwege mijn mentale gesteldheid; mijn opeens best kleine wereldje viel me ook enorm tegen. Ik hield van mijn kinderen, maar miste mijn werk. De plek voor mezelf en de intellectuele uitdaging. Sinds drie jaar werk ik fulltime, gaan mijn kinderen vier dagen per week naar de opvang en ben ik mijn oude, gelukkige zelf weer.” Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
