Beeld: Shutterstock
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres daarom over haar dilemma.
Larissa (32) is moeder van Bram (5) en Sophie (3).
“Het was nooit mijn droom om een alleenstaande moeder te worden. Dat de vader van mijn kinderen tot twee keer toe tijdens de zwangerschappen besloot dat het vaderschap hem toch niet zo goed paste, is iets waarop ik helaas geen invloed had. En misschien is het een zegen, want sinds twee jaar heb ik een relatie met een man die mijn kinderen als de zijne ziet en misschien wel net zoveel van ze houdt als ik.
Lees ook: ‘Mijn vader is niet mijn echte vader, maar dat weet niemand – zelfs mijn eigen man niet’ >
De biologische vader van mijn kinderen is buiten beeld. Dat is zijn eigen keuze, maar ik vertel Bram en Sophie wel over hem. Ze hebben het recht te weten wie hun echte vader is. Toch noemen ze mijn vriend “papa”. Iets wat ze zelf hebben bedacht, en waar ik me aanvankelijk wat ongemakkelijk bij voelde. Mijn vriend ís hun papa niet, dat woord is alleen voorbehouden aan hun verwekker. Maar mijn vriend vindt zijn nieuw verworven titel meer dan vleiend. En als ik eerlijk ben, is hij de enige die de onderscheiding waarmaakt. Tegen mijn kinderen zeggen dat ze geen “papa” tegen hem mogen zeggen voelt alsof ik ze beperk in hun liefde voor hun stiefvader, en dat is het laatste wat ik wil. Als ik rustig uitleg dat iemand anders al hun echte papa is, zegt Bram: “Dat weet ik toch”, en blijft de titel doodleuk gebruiken.
In onze omgeving wordt weleens gefronst, wanneer ze mijn kinderen horen praten. Iedereen weet hoe de vork in de steel zit. Tegelijkertijd ben ik blij dat mijn kinderen een man in hun leven hebben die ook echt als papa voelt. Ik wil de biologische vader van mijn kinderen geen onrecht aandoen, zelfs al heeft hij er zelf voor gekozen geen onderdeel te zijn van het leven van zijn kinderen. Maar belangrijker: is het voor mijn kinderen niet verwarrend om twee mannen in hun leven te hebben die hun papa zijn?” Meer afleveringen van het dilemma? Elke dinsdag komt er een nieuw verhaal op KekMama.nl. Lees hier de eerdere dilemma’s.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Nog één mep en ik vertrek, dacht Yvonne (39) steeds. Toen vier jaar later – vele klappen en vernederingen verder – haar man Ivar ook een tik gaf aan dochter Milou (nu 5), had ze eindelijk de moed hem te verlaten.
